فیلم We Live in Time که به‌تازگی با بازی درخشان اندرو گارفیلد و فلورنس پیو بر پرده‌های سینما ظاهر شده، داستانی تأثیرگذار درباره یک زوج جوان است که با چالش‌های عاطفی و انسانی ناشی از بیماری سرطان روبرو می‌شوند. این فیلم به بررسی تصمیمات دشوار فرد بیمار برای ادامه زندگی می‌پردازد؛ انتخاب میان درمان‌های طاقت‌فرسا و دردناک مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی که ممکن است عمر بیشتری فراهم کنند اما کیفیت زندگی را کاهش می‌دهند، یا رها کردن درمان و گذراندن زمان باقی‌مانده در کنار عزیزان با آرامش بیشتر.
داستان فیلم مخاطب را به درک اهمیت تصمیمات شخصی و خانوادگی در مواجهه با چالش‌های زندگی و مرگ دعوت می‌کند. تمرکز فیلم بر امید، عشق، و یافتن معنا در لحظات سخت، آن را به اثری تأثیرگذار تبدیل کرده است.
موضوع محوری فیلم و کتاب، تصمیمات دشواری است که بیماران سخت‌درمان و خانواده‌هایشان در مواجهه با مرگ اتخاذ می‌کنند. در Being Mortal، آتول گاوانده با نگاهی دقیق و انسانی بررسی می‌کند که چگونه پیشرفت‌های پزشکی، هرچند عمر بیماران را طولانی‌تر کرده، ولی سوالات عمیقی درباره معنای کیفیت زندگی ایجاد کرده است.
برای برخی از بیماران، لحظات ارزشمند در کنار عزیزان و زندگی با کیفیت، اهمیت بیشتری نسبت به درمان‌های طاقت‌فرسا دارد. کتاب Being Mortal نیز به همین موضوع اشاره دارد و تأکید می‌کند که کیفیت زندگی چیزی است که بسیاری از بیماران بر کمیت آن ترجیح می‌دهند.
هر دو اثر بر نقش حیاتی خانواده‌ها در تصمیم‌گیری‌های دشوار تأکید دارند. همراهی و حمایت عاطفی می‌تواند در انتخاب‌های بیماران تأثیرگذار باشد و به آن‌ها آرامش ببخشد. با این حال، این فرایند برای اطرافیان نیز دشوار است؛ چراکه باید میان امید به بهبود و پذیرش واقعیت مرگ تعادل ایجاد کنند.آیا آن‌ها می‌توانند از شروع درمان بیمار خود جلوگیری کنند؟ آیا اصلا می‌توان زمانی را به پذیرش مرگ سپری کرد و انتظار کیفیت بالا از زندگی داشت؟ آیا این حس ایجاد نمی‌شود که اگر روند درمان‌های سخت را بپذیریم، شاید بیمارمان زنده بماند و سالیان سال هم در کنار ما زندگی کند و آن‌وقت تحمل سختی‌های این چند ماه در برابر سالیان آینده هیچ است و قابل پذیرش.
فیلم و کتاب هر دو چالش‌های پیشرفت‌های پزشکی را برجسته می‌کنند. تکنولوژی‌های جدید امکان زنده ماندن طولانی‌تر را فراهم کرده‌اند، اما این سوال اساسی مطرح می‌شود که آیا این پیشرفت‌ها باید تنها بر زنده نگه داشتن بیمار تمرکز کنند یا کیفیت زندگی بیمار را نیز مد نظر قرار دهند؟
فیلم We Live in Time و کتاب Being Mortal با رویکردی انسانی و عمیق، ما را به تأمل درباره ارزش زندگی، کیفیت آن، و قدرت انتخاب‌های سرنوشت‌ساز دعوت می‌کنند. این آثار به ما یادآوری می‌کنند که زندگی تنها در طول زمان خلاصه نمی‌شود؛ کیفیت لحظات، حضور واقعی در کنار عزیزان، و معنا بخشیدن به لحظات کوتاه اما ارزشمند، اهمیت بسیار بیشتری دارد.
در نهایت، پیامی که از این آثار می‌توان گرفت، ساده و تأثیرگذار است: انسان‌ها باید بیشتر قدر لحظات زندگی‌شان را بدانند. هر لحظه‌ای که در اختیار داریم، فرصتی است برای عشق، امید، و ایجاد معنا. چه در مواجهه با دشواری‌ها باشیم و چه در آرامش روزمره، زندگی در لحظه و اولویت دادن به آنچه واقعاً ارزشمند است، می‌تواند ما را به مسیری کامل‌تر و رضایت‌بخش‌تر هدایت کند.
