هنگامی که جوانتر بودم ، رنگ های رنگین کمان رو از معلممون (قرمز-نارنجی-زرد-سبز-آبی-نیلی-بنفش) یاد گرفتم. اینها قانون رنگها بودند که از آن زمان در ذهن من باقی مونده و به من کمک کرد تا رابطه رنگ ها را درک کنم. بزرگتر که می شدم ، یک قانون دیگه از رنگها رو هم یاد گرفتم: صورتی برای دختران و آبی برای پسران است. این چیزیه که همه ما حین بزرگ شدن آن را شنیده ایم. ولی چرا؟ چه کسی در مورد این موضوع تصمیم گرفت؟ چه تاثیری در جامعه دارد؟ و چگونه بسیاری از ما این قانون را کاملاً رعایت می کنیم؟
در مورد تاریخچه این دو رنگ مطالعه های زیادی صورت گرفته و تاریخچه طویلی پشت آن وجود دارد. همه چیز از قرن نوزدهم شروع شد و رنگهای پاستلی برای بچه ها محبوب شد. این دو رنگ ابتدا به دلیل نحوه تعریف رنگ مو و چشم انتخاب شدند. منظور از آبی این بود که با چشمهای آبی و / یا موهای بلوند و صورتی برای چشمهای قهوه ای و / یا موهای قهوه ای باشد. سپس ، آبی در واقع رنگی بود که به دختران اختصاص داده می شد ، زیرا به عنوان رنگی نازک و صورتی به عنوان رنگی قویتر ، بنابراین به پسران اختصاص داشت.
اخیراً ، ظهور "احزاب آشکار جنسیت" قانون "رنگ صورتی برای دختران است ، آبی برای پسران" را تقویت کرده است. اگرچه والدین با افشاگری های خود بیشتر و بیشتر خلاقیت نشان می دهند ، اما رنگ صورتی و آبی دو رنگ غالب باقی مانده است که مردم برای نشان دادن جنسیت نوزادان خود استفاده می کنند.
شاید شما فکر می کنید ، "چه کسی اهمیت می دهد؟ بنابراین اگر رنگ صورتی برای دختران و رنگ آبی برای پسران باشد ، چه باید کرد؟ " خب ، جوابی که من برای شما داشتم اتفاقاً برای جمع آوری این نکته است که هدف کلی این مسئله چیست: فمینیسم.
اختصاص دادن رنگ به نوزاد ، نقشی را که قرار است در آن رشد کرده و در آن جای بگیرد ، اجرا می کند. فقط دو رنگ وجود دارد ، همچنین تنها دو جنس وجود دارد که مجاز به ادعا هستند. اگر دختر هستید ، باید صورتی را دوست داشته باشید ، و به این معنی است که دختر هستید. اگر پسر هستید ، باید آبی داشته باشید و نمی توانید صورتی را دوست داشته باشید ، در غیر این صورت مرد کافی نیستید. اگر شما یک دختر هستید و آبی را دوست دارید ، درواقع یک پسر بزرگ هستید و به عنوان یک زن قوی دیده نمی شوید ، بلکه در عوض به عنوان یک دختر که نمی داند چگونه یک دختر مناسب باشد دیده می شود.
بدیهی است که این موارد کاملاً از کار افتاده است و نباید هرگز در جامعه ما اعمال می شد و اکنون نیز نباید اعمال می شد. من می دانم که همه به این قانون پایبند نیستند. والدین زیادی وجود دارند که اخیراً بیش از هر زمان دیگری حاضر به رعایت این قانون مسخره نیستند و برخی حتی چند قدم جلوتر می روند تا اجازه دهند بچه های خود هر طور که می خواهند لباس بپوشند ، مانند اجازه دادن به پسرانشان برای پوشیدن لباس
به طور خلاصه طبق نظر سایت لباس کودک و نوزاد پیونا ، رنگ های جنسیتی کاملاً منسوخ شده اند و اگر می خواهیم جهانی با کلیشه های کمتر ، جنسیت گرایی کمتر و در مجموع تعصبات کمتر داشته باشیم ، باید اختصاص دادن رنگ به کودکان را متوقف کنیم. همانطور که من در جوانی یاد گرفتم ، هفت رنگ در رنگین کمان وجود دارد این رنگها را نادیده نگیریم!
