وزارت مخابرات (DoT) در مرحله نهایی کردن هنجارهای سختگیرانه تر برای تشعشع از برج های سلول است. هند در حال حاضر از کمیسیون بین المللی محافظت در برابر اشعه غیر یونیزه (ICNRIP) ، دستورالعمل های یک سازمان مستقل آلمان برای قرار گرفتن در معرض تابش پیروی می کند.
برج های تلفن همراه نصب شده در بالای ساختمان ها یک تهدید قطعی برای سلامت انسان است. به گفته کارشناسان ، تابش از تلفن های همراهی که برای مدت طولانی استفاده می شود بیشتر از برج های موبایل است.
مزیت برج مخابراتی این است که یک واحد نصب شده می تواند میزبان ارائه دهندگان مخابراتی متعددی باشد. در همین حال ، همان برج مخابراتی می تواند توسط چندین شرکت برای توزیع سیگنال استفاده شود. دولت در سال 2006 سیاستی را تنظیم کرد که در آن دستورالعمل ها ، قوانین و مقرراتی برای نصب برج تنظیم شده بود. طبق این دستورالعمل ها ، ارائه دهندگان خدمات تلفن همراه باید قبل از نصب برج ، مجوزهای مربوط به دولت را بگیرند.
دستورالعمل های مهم برای نصب دکل خود ایستا
مطابق قانون حفاظت از محیط زیست (1986) و قوانینی که طبق آن وضع شده است ، بدین وسیله کلیه ارائه دهندگان خدمات تلفن همراه راهنمایی می شوند تا در هنگام نصب برج های تلفن همراه ، دقیقاً از دستورالعمل های زیر پیروی کنند.
از نصب آنتن های ایستگاه پایه در محل مدارس و بیمارستان ها باید خودداری شود زیرا کودکان و بیماران بیشتر در معرض تابش های الکترومغناطیسی هستند. به منظور کاهش خطرات ناشی از هر زلزله یا فاجعه باد ، باید از نصب آنتن های ایستگاه پایه در باریک جلوگیری شود.
آنتن های ایستگاه پایه باید حداقل 3 متر با ساختمان های مجاور فاصله داشته باشند و آنتن ها نباید مستقیماً رو به ساختمان باشند. بعلاوه ، انتهای پایینی آنتن باید حداقل 3 متر بالاتر از سطح زمین یا سقف باشد.
در صورت وجود چندین سایت فرستنده در یک مکان خاص ، باید اشتراکات زیرساخت برج مشترک تا آنجا که ممکن است بررسی شود ، که می تواند از طریق یک آژانس گره ای هماهنگ شود.
دسترسی به سایتهای آنتن ایستگاه پایه باید از طریق وسایل مناسبی مانند حصار کشی سیم ، قفل شدن درب سقف و غیره برای عموم مردم ممنوع باشد. دسترسی به سایت های برج ، حتی برای پرسنل تعمیر و نگهداری ، باید در حداقل زمان ممکن باشد.
تابلوها / علائم هشدار دهنده باید در سایت های آنتن ایستگاه پایه ارائه شوند که باید به وضوح قابل مشاهده و شناسایی باشند. در ورودی چنین مناطقی باید یک علامت هشداردهنده قرار داده شود.
"علامت هشدار" حتی برای پرسنل تعمیر و نگهداری نیز باید اقامت طولانی تر در منطقه را دلسرد کند. تابلوی نشانه ممکن است متن زیر را داشته باشد:
خطر! تشعشعات RF ، وارد نشوید!
منطقه محدود.
اپراتورها و پرسنل تعمیر و نگهداری ، که با دستگاههای فرکانس رادیویی کار می کنند ، به ویژه با آنتن های ایستگاه پایه که در برج ها و هر مکان دیگر در فضای باز نصب شده اند ، باید از اشعه های الکترومغناطیسی محافظت شوند. لازم است كه اپراتورها و پرسنل تعمیر و نگهداری باید در مورد خطرات احتمالی این دستگاه ها آموزش ببینند.
همچنین از همه مقامات محلی تقاضا می شود قبل از هرگونه اجازه نصب برج های سیار ، دستورالعمل های فوق الذکر در نظر گرفته شود.
طبق رهنمودهای تنظیم شده در سال 2006 ، قوانین و مقرراتی برای نصب برج تنظیم شده است. هیچ شعاعی در شعاع 100 متری بیمارستانها و موسسات آموزشی نباید نصب شود. اما اینها دنبال نمی شوند زیرا بسیاری از برج ها بدون مراقبت از دستورالعمل ها دیده می شوند. با توجه به محل قرارگیری برج ها ، اپراتورهای تلفن همراه باید از ساخت و ساز محل های مسکونی جلوگیری کنند.
اولویت اول قرار گرفتن دکل مخابراتی خودایستا در مناطق جنگلی است.
اولویت دوم باید محل قرارگیری برج در مکانهای باز یا عمومی و دور از مکانهای مسکونی باشد.
در مواردی که امکان اجتناب از قرارگیری برج در منطقه مسکونی وجود ندارد ، با رضایت قبلی صاحبان خانه های مسکونی مجاور ، در مکان های باز یا پارک ها نباید محل مشابهی قرار گیرد.
نصب برج ها در شعاع 100 متری ساختمانهای مسکونی ، مدارس و بیمارستانها مجاز نیست.
منبع : گروه فنی و مهندسی آی تک
