من به تو می گویم حسرت گذشته را نخور ولی مت هیگ به تو کتاب کتابخانه نیمه شب را می دهد شاید هر دویمان توانسته باشیم منظورمان را برسانیم ولی می توان، داستانی که مت هیگ تعریف می کند را زندگی کرد و با نورا شخصیت اصلی کتاب همزاد پنداری کرد. پشیمانی موضوعی بود که خیلی عمیق به آن اشاره شده بود.
من در دوران نوجوانی ام اگر می خواستم کتابی از حسرت هایی که دارم بنویسم این کار برای من کار سختی نبود بلکه به راحتی می توانستم تمام آن صفحات را با آه و اندوه پر کنم ولی این که کسی به من دفتری خاکستری از حسرت هایم بدهد نمی توانم واکنش خودم را پیش بینی کنم ولی این کتاب خاکستری برای من قطعا کتابی است که منشاء همه مشکلاتم و در عین حال چاره آن ها است ولی باید این را در نظر گرفت حسرت های ما اصلا واقعیت ندارند و تنها راه اثبات آن زیستن است.
مت هیگ از طریق انبوهی از زندگی هایی که نورا در کتابخانه نیمه شب کاوش می کند، به موضوعات قابل تاملی مانند پشیمانی، پذیرش خود، همدلی، خودشناسی، و به پیامدها می پردازد. همانطور که نورا این زندگی های متناوب را دنبال می کند، شنوندگان تشویق می شوند تا در مورد تصمیمات خود فکر کنند و اهمیت پذیرش زمان حال و یافتن رضایت در درون خودمان را برجسته کنند.
"لازم نیست برای چشیدن طعم پیروزی تمام بازی ها را امتحان کنیم. عشق، خنده، ترس، درد، در همه دنیا به یک شکل هستند. فقط باید چشم هامون رو ببندیم و از طعم اون نوشیدنی که در مقابل ماست لذت ببریم. "
برای من کتابی راحت خوان بود شما می توانید در سفر نورا غرق شوید، تنوع بین دنیا های موازی برای من جالب بود در یک دنیا استاد فلسفه و در دنیای دیگر موزیسین بود و به موضوعات واقعی وبه روابط متفاوتی اشاره شده فقط به یک رابطه عاشقانه اشاره نکرده بود. و به مخاطبان گوش زد می کند که هیچ زندگی وجود ندارد که بتونیم توش تا ابد غرق شادی محض باشیم و این تصور که همچین زندگی ای وجود داره فقط باعث میشه توی زندگی فعلی مون بیشتر احساس غم کنیم.
این رمان به ما این امکان را می دهد که به پرسش های قدیمی فلسفی زندگی بپردازیم. آیا واقعاً زندگی شما بهتر می شد اگر متفاوت انتخاب می کردید؟ چه چیزی ما را واقعاً خوشحال می کند و ما به دنبال چه هستیم؟
