بعد از حدود یک ماه که مراقبه رو شروع کردم کم کم دارم در مراقبه هام حالاتی رو تجربه می کنم.حالاتی که نمی تونم بگم چیز خاص و شگفت انگیز و روحانی هستن! شاید صرفا نشونه ای از اینکه دارم یه درجه در مراقبه هام عمیق تر می شم.
هنوز اون حس گرفتگی رو در ناحیه چاکرای پنجم دارم و کمی تشدید شده.
هنوز دارم سعی می کنم توکل کنم به برنامه خدا و به هر چه پیش میاد دلخوش باشم و سعی می کنم هر روز منتظر نشونه یا آموزشی از خدا باشم.
در این مدت دو سه اتفاق واسم افتاد که شاید فقط برای شخص من معنی دار باشن.یه بار که همش به خدا می گفتم نشونه ای بهم بده که بفهمم در مسیرم و حواست به من هست و ... یکی از سوالاتی که چند هفته تو ذهنم بود و منتظر بودم به وقتش پاسخش رو بفهمم همون شب به ذهنم اومد و اون چالش رو واسم حل کرد.
یه بار دیگه هم از خرید میوه برمیگشتم و دو نوجون در کنار گاریای جمع آوری بازیافتشون در حال استراحت بودن و یهو به دلم رسید که بهشون پرتغال بدم.اینقد تردید و خجالت کشیدن و ... تا از جلوشون گذر کردم که بعد از چند قدم دو پرتغال از سبد میوه ها پایین افتاد و ...
یه بار دیگه هم از خرید میوه برمیگشتم و دو نوجون در کنار گاریهای جمع آوری بازیافتشون در حال استراحت بودن و یهو به دلم رسید که بهشون پرتغال بدم.اینقد تردید و خجالت کشیدن و ... تا از جلوشون گذر کردم که بعد از چند قدم دو پرتغال از سبد میوه ها پایین افتاد و ...ی
وقتی از خدا میخوایم که با ما حرف بزنه قرار نیست مثل گفتگوهای انسانی دیالوگی برقرار بشه.چیزی که به دلت میوفته، کسی که حرفی یا کاری انجام میده در مقابلت، سگی که از کنارت رد میشه و تو چشات زل میزنه و همه این چیزهای کوچیک پیامها خدا به ما هستن.فقط باید اون اتفاقات رو ببینیم و بفهمیم خدا از ما چی می خواد.
من هنوز با چالشهای معنوی خودم کلنجار میرم اما هم زمان هم سعی می کنم باور داشته باشم که هر چی نیاز دارم برای رشد معنوی ام رو خدا از قبل در اختیارم گذاشته و خودش می دونه چه موقع چه اتفاقی رو واسم رقم بزنه
می دونم آدم میتونه حتی با روشهای حلال و درست یه شبه ثروتمند بشه اما این راه، میانبری نداره.روان ما گنجایش عظمت نور هستی رو نداره و باید ظرفیت لمس این نور در وجودمون به وجود بیاد
و در نهایت اینکه امیدوارم اون آینده ای رو که برای حیات معنوی خودم دیدم همونی باشه که خدا برای من در نظر گرفته...
