اصلا ساده نیست ایمان داشتن به خدایی خدا با دلی که هنوز قرص و محکم نیست. با شک و تردیدهایی که هر لحظه میاد سراغت.با نگرانی هایی که تنهات نمیذاره. خیلی سخته بخوای وقتی هنوز درکی عمیق از خدا و ایمان به خدا نداری به خودت بقبولونی که در هر شرایطی به خدا ایمان داشته باشی.اینکه حواسش بهت هست و داره پشت صحنه برنامه خوبی رو واست تدارک می بینه.اینکه اگر اتفاقای خوبی که منتظرشی رخ نمیدن و به جاش حالت گرفته میشه باز هم تو اون شرایط تسلیم ناامیدی نشی و بگی خدا من هنوز منتظرتم...
سخته وقتی هر چی دعا می کنی و هرچی تلاش می کنی به خدا نزدیک بشی اما چیزی حس نمیکنی و خدا هم جواب دعاهاتو نمیده اما باز دعا کنی و کم نیاری
سخته وقتی آماده ای همه جوره دل بدی به خدا اما دلت به هوای چیزای دیگه هوایی میشه و حس می کنی خدا در این راه کمکت نمی کنه
خلاصه که سخته در راه خدا حرکت کردن.باید پاک شیم.باید رشد کنیم.مثل فوتبالیستی که ممکنه ذاتا استعداد بالایی داشته باشه اما با اضافه وزن نمی تونه وارد زمین بشه، یعنی نمیذارن وارد بشه.ذهن و روح ما اضافه وزن زیادی داره باید از شر اونها خلاص بشیم تا بتونیم به قلمرو نور وارد بشیم.
همین که فقط چشماتو ببندی و تو مسیری که جز ابهام و تاریکی و سردرگمی چیزی نمی بینی پیش بری و امیدوار باشی تا روزی خدا تو رو به درگاهش بپذیره و نورش رو نشونت بده...
من الان تو این مرحله ام.اینکه یاد بگیرم ایمان داشته باشم به خدایی خدا.اینکه دلم رو آروم کنم که داره من و زندگی رو برای رشدم آماده می کنه.حتی اگه نمی دونم داره چیکار می کنه و حتی اگه مطمئن نیستم واقعا داره کاری می کنه یا نه! فقط همین که صبر کنم و ایمان و باور داشته باشم که روزی تاریکی کنار میره و با چشمی باز خدا رو می بینم باید ادامه بدم...
