عادت یه سری کارها و رفتارهای است که بدون اینکه به نحوی اجراش فکر کنیم انجام میدیم. مثل لباس پوشیدن، پرخوری در مواقع استرس، رانندگی، نوشتن، آشپزی، ورزش، چک کردن فضای مجازی و...
مواردی که مثال زدم به قدری به انجام دادنش عادت کردیم که متوجه تک تک فرایند اجراش نیستیم. و براساس تحقیقات علمی روی انسان انجام شد 65% کار، فعالیت روزانه ما عادت های ناخودآگاه هستند.
حال ما دنبال یک سری کارها هستیم تا هم لذت ببریم هم رشد کنیم. از طرفی براساس نیاز جسمی یا کار یا روحی نیاز داریم یه سری عادت ها رو ایجاد کنیم تا روزانه انجام بشه.
اما مسیله بزرگ و غم انگیز اینه که نمیتونیم مستمر ادامه بدیم با اینکه می دونیم اجرای اون کار چقدر برای ما مفید، مهم یا ضروری است.
با مثال بیشتر برای شما شفاف می کنم.
فرض کنید ورزش کردن برای سلامتی جسمی ، روحی شما تجویز شده است. عموم ما این تصور داریم که اگر 45 دقیقه یا 1 ساعت فعالیت انجام ندیم و عرق نریزیم ورزش نکردیم.
حال با این فرضیات از روز اول ورزش سنگین و طولانی را شروع می کنیم. روزهای اول انگیزه بالاست و حالمون است چون داریم کاری که قصد کردیم انجام میدیم. کم کم بهونه های مختلف ظهور پیدا می کنند و فعالیت کم رنگ تر می شه. و بعد یک مدت متوجه می شیم، ای دل غافل! عادت ورزش کردن رو ترک کردیم.
علت اصلی و عامل بزرگی که موجب شد شما ورزش کردن کنار بذارید. اینه که حس ناراحتی، سخت بودن، لذت نبردن، جذاب نبودن ایجاد شده و مغز متوجه این حس های شما شده. برای همین مغزی از چیزی خوشش نیاد و در اجرای اون کار یا عادت تجدید نظر میکنه. در نهایت بهتون میگه انجام نده.
پس احساس خوب ، مثبت یا لذت مهم ترین محرک برای ادامه کاری است.
راه حل: لطفا وقتی می خواید کاری یا رفتاری به عادت تبدیل کنید حتما جوری عادت رو طراحی کنید که حس خوب و شادی درونش باشه تا مغز شما رو راغب کنه مجدد انجامش بدید.
