نمیدانم چقدرو چطور میشود این تجربه را توصیف کرد. وقتی از سالن سینما آمدم بیرون, نه! بسیار قبل آن وقتی نزدیک به دوساعت میخکوب تصاویر بدیع و یگانه فیلم "ویم وندرس" بودم به خودم میگفتم کاش جهان بعد از دیدن این فیلم پایان میافت. سباستیو سلگادو عکاس برزیلی که سوژه فیلم مستند نمک ِ زمین است تو را در هرثانیه اسیرزندگی و تصاویرش میکند. او در ثبت بسیاری از لحظات تاریخی غمبارانسان,ازثبت آنچه با خود و طبیعت میکند اولین بوده است او این یگانه بودن را نه تنها ثبت و سفر کرده, که زندگی زیسته است. او یک هنرمند و فعال محیط زیست و یک انسانگرای بزرگ و حقیقی است. در روز جهانی کارگر شاید عکسهای او از کارگران و مهاجرانی که برای یافتن زندگی بهتر میکوچند بهترین توصیف باشد.
سباستیو سلگادو پس از فارغ التحصیلی در رشته اقتصاد از دیکتاتوری نظامی کشورش در سال 1969 گریخت و به همراه همسرش به اروپا رفت. سفرهای او بعنوان یک اقتصاد دان و تشویقهای همسرش , باعث شد که عمیقترین و دقیقترین پروژه های عکاسی مستند را انجام دهد, پروژه هایی در موردموضوعات بظاهر متفاوت , از کارگران آفریقایی و آمریکای لاتین گرفته تا جنگ نفت در کویت و نسل کشی در میانمار. اما او بهتر از هر کسی میدانست آنچه ثبت میکند تصویر طمع و خودخواهی بشریست که نه تنها زمین و حیات ان که زندگی تمام هم نوعانش را هم در اختیار میخواهد.
مجموعه تصاویر او هر قلبی را به طپش در میاورد و هر وجدان آگاهی را به رنج و درد می اندازد.
از مجموعه تصاویر او با عنوان کارگران
از مجموعه تصاویر او با عنوان مهاجران
از مجموعه تصاویر او با عنوان طبیعت
تصاویری که او از تخریب طبیعت و زندگی به فنا رفته و در سختی کارگران معادن و کشاورزان و مهاجران و فراریان از جنگ و قحطی تصویر کرد چنان ارزشمندند که فیلم کارگردانی چون وین وندرس هم از تصویر تمام قد قدرت اثر آن ناتوان است.
عکاس نجات بخش
اما آنچه مرا وا داشت این یادداشت را به تقدیر از او و همسرش بنویسم کار بزرگیست که برای نجات جنگلهای برزیل انجام داده است.
به گفته سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، 129 میلیون هکتار جنگل، تقریبا معادل مساحت کشور آفریقای جنوبی، از سال 1990 تا کنون از بین رفته است. و سالانه منطقه ای که تقریبا معادل مساحت کشور پاناما, نیز از بین میرود.
بیش از 15 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای نتیجه تخریب طبیعت از طریق جنگل روبی است. این موضوع باعث از بین رفتن زیستگاه گونه های بی شماری از گیاهان و حیوانات شده است و زندگی بسیاری از اقوام و قبایل را نیز به طور کلی نابود کرده است.
در برابر چنین عظمتی هر کسی از خود خواهد پرسید من تنها یک نفرم و چه میتوانم انجام دهم؟ چکاری از من در برابر این ویرانی عظیم ساخته است؟
اما این عکاس برزیلی سباستیو سالگادو و همسرش للیا دلویز وانیک سالگادو تصمیم گرفتند نشان دهند که گروه کوچکی از افراد پرشور و متعهد میتوانند با متوقف کردن جنگل زدایی روند معکوسی برای مقابله با این آسیب خلق کنند.
سباستینو بعد از آخرین مجموعه اش در مورد نسل کشی روآندا به برزیل بازگشت و از دیدن جنگلهای استوایی منطقه زادگاهش شوکه شد. به همین دلیل دست بکار شد تا آنجا را دوباره احیا کند. اوایل دهه 90 او این تلاش را با کمک همسرش و نیروهای محلی شکل داد.
تصاویری از اجرای پروژه
من به معنای واقعی شیفته این مرد بزرگ هستم و تمام قد به احترام او و سبک زندگی و تلاش هر لحظه ای اش برای نجات انسان و طبیعت می ایستم و اندوه بزرگم از این است که چرا در جهان مانند او چنین کم و انگشت شمارند. و بیش از آن افسوس داشتن چنین نام هایی در ایران عزیزمان است.
منبع کانال تلگرام اعظم بهرامی
