انسان ها همیشه خواهان این هستند که یک نفر را به عنوان دوست و رفیق در کنار خود داشته باشند .
هیچ کس از تنها بودن در این دنیای بزرگ راضی و خوشنود نیست .
طبیعت آدمی است که از همنشین بودن با دیگران لذت ببرد .
انسان برای رشد و نمو بیشتر نیاز دارد که از پیله ی تنهایی و تجرد خویش خارج شود و سعی کند با دیگران آشنایی پیدا کند .
پیدا کردن یک دوست خوب نعمتی است بزرگ و رحمت و نعمت بزرگتر آن است که بتوانی او را حفظ کنی و همیشه در نزدیکی خود داشته باشی.
ولی به راحتی نمی شود کسی را به عنوان دوست برگزید و هر گزینه ای انتخاب مناسبی نیست.
همیشه وقتی قرار است یک نفر را انتخاب کنیم قطعا یک دلبستگی در نگاه اول به او پیدا کرده ایم که تمایل بیشتری برای برقراریِ ارتباط با او داریم ولی این کافی نیست و باید صبر و تحمل بیشتری به خرج دهیم تا از این انتخاب ضربه نخوریم و پشیمان نشویم.
۱ .در ابتدا فاصله را رعایت کنیم.
در ابتدای آشنایی نیاز نیست که با شخصی که میخواهیم رفاقت کنیم صمیمی شویم ، باید مقداری با او فاصله داشته باشیم و یک زاویه ی دید مناسب نسبت به او انتخاب کنیم تا بتوانیم او را بسنجیم و تمام جهت های شخصیت او را ببینیم زیرا وقتی بیش از اندازه با او صمیمی شویم به اصطلاح با او یکی می شویم و اثر پذیری ما از او به حدی می شود که ما هم او می شویم و شخصیت او کاملا در ما رخنه می کند و خوب و بدِ او را یکجا انتخاب می کنیم و خودمان را از یاد میبریم
۲. صداقت
به نظر من مهمترین گزینه در انتخاب یک دوست صداقت اوست ، آیا او در ارتباط با ما صداقت دارد؟
به عنوان مثال از او در مورد بعضی از خصوصیات اخلاقیمان سوال کنیم ، همه ی انسان ها ضعف هایی در خلق و خوی خود دارند ، گاهی عصبانی می شوند ، زود رنجند ، راحت قضاوت می کنند ،او را در مقابله با این خصوصیات قرار دهیم و واکنش او را ببینیم ، ببینیم او برای چاپلوسی یا اینکه ما ناراحت نشویم این خصلت را تایید می کند، یا نه به ما گوشزد می کند که اشتباه می کنیم و باید درون خود تغییر ایجاد کنیم.
۳. رازداری
گزینه بعد برای پیدا کردن و داشتن یک دوست خوب این است که از رازداری او مطمئن شویم .
با او در مورد یک مسئله که نمیخواهیم در جایی بازگو شود صحبت کنیم و ببینیم بعد از مدتی فاش شده است یا نه .
۴. امانت داری
ما قرار است لحظاتی از زندگی خود را هرچند کوتاه در کنار یک نفر که عنوان دوستِ ما را دارد سپری کنیم پس باید از امین بودن او اطمینانِ خاطر حاصل کنیم ،کتابی را به او بدهیم و بگوییم آن‌را بخوان و وقتی تمام شد به من بازگردان ، آیا آن کتاب سالم به دست ما می رسد ؟
اصلا برای او اهمیتی دارد که آن را به ما پس بدهد ؟
۵ .اهل رشد و پیشرفت باشد
بعد از مدتی که با او در رابطه ایم متوجه شویم که آیا او برای خود ارزش قائل است و اهل برنامه و پیشرفت است ؟
چون اگر اینگونه باشد الگوی مناسبی برای ما خواهد بود . انسان باید از هم نشینی خود منفعت کسب کند نه اینکه ضرر و زیان به دست آورد چون خواه ناخواه دوست و رفیق ما الگوی ما در زندگی است.
۶ . اصالت داشته باشد
کنجکاوی کنیم و ببینیم در چه نوع خانواده ای پرورش پیدا کرده است .
خانواده ی سالمی از نوع اخلاق و رفتار دارد یا نه
۷. هم عقیده باشیم
به نظر من برای داشتن یک دوستی پایدار هم فکر بودن ،هم عقیده بودن اهمیت بسیاری دارد زیرا ممکن است او از عقاید ما و یا ما از عقاید او خوشمان نیاید و همین باعث کدورت و دلخوری شود ، تا حد امکان باید در این مورد شبیه به هم باشیم.
با او به یک سفر برویم
سعی کنیم یک سفر کوتاه ترتیب دهیم و با او معاشرت نزدیک تری داشته باشیم
در سفر است که زیر و بم شخص را می توان درآورد و او را شناخت ،عقایدش را ، صبر و تحملش را و ویژگی هایی اخلاقی اش ، پایبندی به دوستی و در کل اینکه آیا او با روحیاتمان سازگار است یا نه ،من می توانم چنین فردی با چنین ویژگی هایی را در کنار خود تحمل کنم یا نه.
اگر کسی که انتخاب میکنیم از فیلتر دوست یابی ما رد شد و نمره ی قبولی در گزینش ما گرفت می شود دوست ما و ما می توانیم به او اعتماد کنیم و او را در کنار خود برای همیشه داشته باشیم و این اول راه است زیرا ما هم وظایفی نسبت به او داریم .
همیشه حامی او باشیم و در خوشی ها و سختی ها کنارش بمانیم و هرگز او را تنها نگذاریم .
اگر ناخواسته باعث ازار و اذیت ما شد او را ببخشیم و فراموش کنیم زیرا خوبی هایش سنگین تر و پررنگ تر از بدی هایش بوده است که ما او را برگزیدیم.
تمام گزینه هایی که برای انتخابش در نظر گرفتیم خودمان هم داشته باشیم و اگر کم و کاستی درونمان هست آن را برطرف کنیم که او هم از انتخاب ما پشیمان نشود.
