امروز در حین گشت و گذارهای اینستاگرامی، توی یکی از پیج های نجومی داستان معروفی نوشته بود:
در خلال دوران رقابت فضایی بین شوروی و آمریکا در دههی ۱۹۶۰ و بحبوحهی جنگ سرد، اینطور شایعه شده بود که دانشمندان ناسا متوجه شدهاند خودکارهای معمولی در فضا کار نمیکنند و آژانس فضایی باید بهدنبال راه دیگری برای این کار باشد. بنابراین، آژانس فضایی و مشخصاً دولت وقت ایالات متحده، میلیونها دلار از پول مالیاتدهندگان آمریکایی را صرف ساخت خودکاری کرد که جوهر آن بدون جاذبه روی کاغذ باقی بماند تا فضانوردان در فضا امکان نوشتن را داشته باشند. در آن زمان، اینطور شایعه شده بود که ایالات متحده با بودجهای ۱۲ میلیارد دلاری در حال ساخت خودکاری است که در فضا کار کند. درمقابل گفته میشد شورویها که از همان ابتدا با مداد روغنی و لوح پلاستیکی در فضا مینوشتند، به مدادهای خود اکتفا کردهاند.
خودکار فضایی چگونه کار میکند؟خودکار فضایی از کارتریجی استفاده میکند که جوهر آن تحت فشار است و به کمک گاز نیتروژن، جوهر را به نوک خودکار هدایت میکند. این طراحی به آن امکان نوشتن در شرایط غیرمعمول را میدهد.
خلاصه که هرچی توی اینترنت خوندین و دیدین باور نکنین، خصوصا در مورد خرافات و مزخرفات جدیدی مثل عصر آکواریوس، ارتعاشات کیهانی، پیامهای سابلیمینال، خروج از ماتریکس، باز شدن پورتال، ایلومیناتی، بعد هفتم، نیبیرو، ابر رخ ها (موجودات خیلی بزرگ سنگ شده)، بلوبیم، کمتریل، زمین تخت، گنبد آسمانی و.... خیلی از این مطالب هیچ سند و مدرکی نداره و مدارک و مقالاتی که ارائه می کنن، یا اصلا وجود نداره، یا تحریف شدهاس، یا اصلاً اعتبار علمی نداره. الان با یه سرچ ساده یا استفاده از هوش مصنوعی میتونین صحت این هجویات رو بررسی کنین.
یکی از نشونه های مطالب علمی، تکرار پذیر بودن اونه، اگه 1000000000 بار یه توپو توی هوا رها کنیم، به زمین بر می گرده (وجود جاذبه)... اما اون داستان هایی که میگه: کار خوب کردم و به مامانم توی ظرف شستن کمک کردم و رفتم امتحان دادم نمرهام خوب شد و به خودم تلقین کردم رفتم تو کوچه یه تراول 100 تومنی پیدا کردم و خواب دوستمو دیدم، فرداش توی دانشگاه دیدمش و.... هیچکدوم تکرار پذیر نیست.
پس دفعه بعد که یه داستان عجیب شنیدید یا خوندید، قبل از باور کردنش بهتره فقط به عنوان یه داستان سرگرمکننده بهش نگاه کنید!
