بعد از مدتی ننوشتن و کم‌کاری، یکم نوشتن سخت میشه، اینکه از چی بنویسی و چطور بنویسی، اما بالاخره بعد از هفت ماه باید از یه جایی شروع کرد.
با یکی از دوستان در این خصوص صحبت می‌کردیم، فکر کنم علتش این باشه که دوباره یکم ایده‌آل گرا شدم، یعنی می‌خوام تا کاری که می‌کنم کاملاً بی‌نقص باشه در موردش حرف نزنم و این خیلی بده، باعث میشه که هیچ کاری انجام نشه و چیزی جلو نره. کلاً فعالیتم توی فضای مجازی خیلی کم شده، مثلاً پیج اینستاگرام رو دو سه سالی هست آپدیت نکردم، فقط نوشته‌های دوستان رو لایک می‌کنم، همین. توی ویرگول هم که دیگه معلومه، از خدا پنهون نیست از شما چه پنهون، آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است. حتی عکاسی هم نکردم و گالری گوشیم سوت و کوره.
کلی هم کار نصفه‌نیمه دارم که به حال خودشون رها شده، مثلاً یادتونه یه پست در مورد "معمای هانوی" گذاشتم؟ همون موقع ها یه فیلم از یه بازوی روباتیک که ساخته بودم تهیه کردم که معمای هانوی رو حل می کرد، اما توی این چند سال فیلمشو ادیت و منتشر نکردم و هنوزم کلی فضا توی لپ تاپم گرفته.
توی این مدت به نظرم رسید بعضی چیزارو که با جون کندن و سختی یاد گرفتم، بنویسم و بذارم به یادگار بمونه. هم ممکنه به درد کسی بخوره و هم بعد از مدتها که یادم رفت و یادآوری بشه و بتونم ازش استفاده کنم.
چندباری تصمیم گرفتم که توی ویرگول بصورت روزنگاشت بنویسم، اما به نظرم زیاد جالب نیست، این‌بار تصمیم گرفتم روزانه بنویسم اما همه رو جمع کنم و آخر هفته منتشرش کنم. اینجوری فکر کنم بهتر باشه
پ.ن1: اگه همه اینا محقق نشد بهم نخندین، صد بار از این تصمیم ها گرفتم.
پ.ن2: خداییش نوشتن سخته بعد از این همه...
معذرت خواهی نوشت: یه معذرت خواهی بــــــــــــــــزرگ از همه دوستان و عزیزان می‌کنم به دلیل اینکه همه کامنت‌هامو در یک اقدام خودسرانه پاک کردم. پس اگه کامنتشون بدون پاسخه یا پاسخی دادن به کامنتم که پاک شده به بزرگی خودشون ببخشن. همیشه وقتی می‌دیدم که نویسنده‌ای به کامنتی پاسخ نداده تو دلم ...بـــــــیــــــــب... و منم واسش چیزی نمی‌نوشتم (گاهی هم بلاکش میکردم)، حالا خدا میدونه هرکی پست‌های منو که پاسخی برای کامنت‌هاش نیست ببینه چه فکری میکنه. پس باید یاد بگیریم که دیگران را زود قضاوت نکنیم و زود فحش(فوش) ندهیم و اساعه ادب ننماییم. (خداروشکر که این پست نکته اخلاقی داشت و وقت کسایی که تا اینجا اومدن هدر نشد)
مودی نوشت: همونطور که می‌دونین مودی هستم و هر دفعه به یه چیزی گیر میدم، این مدت خیلی پست‌های نجومی ازم دیدین و خوندین(شاید نخونده باشین)، متاسفانه یا خوشبختانه فعلاً فعالیت‌های نجومی و ستاره شناسیم کم شده و یه بازگشتی کردم به روباتیک و الکترونیک، پس اگه با پست‌های این‌چنینی چشمتونو درد اوردم شرمنده اخلاق ورزشیتون.
اعتراف نوشت: تصمیم داشتم برم توی اومیگو بنویسم، یه اکانت هم باز کردم، اما بیخیال شدم
فعلاً برای امروز کافیه
بعد نوشت: الان تاریخ فیلم بازوی روباتیک رو دیدیم. برای 2020/ 12 /06 هست، یعنی دقیقا 2 سال پیش، در زمان کرونای لعنتی
