توی ایام قرنطینه کرونا، یه روز موقع گردش‌های اینترنتی و چرخیدن توی این سایت و اون سایت، یه مدار الکترونیکی جالب دیدم به اسم Bat detector یا آشکارساز خفاش. خفاش‌ها یه‌جور رادار سرخود دارن و با دهنشون یه صداهایی با فرکانس زیاد تولید می‌کنن، این صداها با اجسام (جک و جوونور هایی که توی هوا هستن، درختان، ساختمان...) برخورد میکنه و برمی‌گرده سمت خفاش. بعد آقا/خانم خفاشه از روی صدا ی برگشتی تشخیص میده که موانع یا حشرات کجا هستن و چقدر باهاش فاصله دارن (دمش گرم).
صداهایی که خفاش تولید میکنه، فرکانسشون بیشتر از حد شنوایی انسانه و ما قادر به شنیدنش نیستیم، مدارات الکترونیکی هستن که فرکانس صدا رو کاهش میدن تا برای گوش ما قابل شنیدن باشن.
جونم واستون بگه که با دیدن اون سایتها، به سرم زد که یکی از این مبدل‌های فرکانس صوتی بسازم، یه مدار خوب پیدا کردم و ساختم، یکم اشکال داشت و اونجوری که می خواستم کار نکرد. مثل خیلی از کارهای دیگه نصفه نیمه توی وسایلم جا خوش کرد و تکمیل نشد. چند روز پیش ناخواسته دیدمش و تصمیم گرفتم تکمیلش کنم. البته این مدار فقط برای خفاش نیست، اسمش آشکارساز خفاشه، برای کاهش فرکانس های صوتیه که بتونیم صداهای ناشنیده اطرافمون رو بشنویم. مثلا صدای حشرات، صدای دستگاه های الکترونیکی، صدای لوازم برقی، صدای پرندگان....
نقشه مدارو از این سایت گرفتم (چهار سال پیش در مورد این سایت و محاسنش نوشتم، متاسفانه بخاطر تحریم‌ها نمیشه واردش شد و حتما باید از قند شکن استفاده کنین). چند تا مدار دیگه تست کردم که این مدار از همه‌اش بهتر بود. معمولاً برای تست مدارات الکترونیکی از بِرِد بورد استفاده میشه. روی بردبوردها قطعات الکترونیکی رو می‌ذارن و بدون اینکه احتیاج به لحیم کردن باشه، مدارو میسازن. مدار آشکار ساز خفاش رو روی این بردبورد ساختم:
بعد برای اون مدار چاپی طراحی کردم که توی شکل زیر می تونین ببینین.
بعدش مثل توضیحاتی که در گاهنامه قبل دادم، مدارچاپی رو ساختم و سوراخ کاری و جایگذاری قطعات و...انجام شد که اگه عمری باشه در گاهنامه های بعدی، تکمیل شده اونو خواهید دید.
حالا که صحبت از امواج با فرکانس بالا شد: محدوده شنوایی گوش انسان، از 20 هرتز تا 20 کیلو هرتزه(20 هزار هرتز). یعنی فرکانس‌های کمتر از 20 بار در ثانیه و بیشتر از 20 هزار بار در ثانیه رو نمی‌شنوه. هرچی سن بالاتر میره، این محدوده کمتر میشه. خصوصاً شنیدن فرکانس‌های بالاتر سخت‌تر میشه. با این سایت می‌تونین حد شنوایی خودتونو مشخص کنین.
روی PLAY کلیک کنین و بعد با حرکت دادن قسمتی که با فلش سبز(Slider bar) مشخص شده، فرکانس رو بالاپایین کنین تا دیگه صدایی نشوین. هرجا دیگه صدایی نشنیدین، حد بالای آستانه شنوایی‌تونه. من تا حدود 15 هزار می‌شنوم. اَپ گوشی این قبیل برنامه‌ها هم موجوده. روی بچه‌ها امتحان کنین، صداهایی میشنون که برای ما غیرقابل شنیدنه.
امروز پانزدهم شهریوره، زمان بچگی یه کار بیمزه می‌کردیم و به نظرمون یکی از بامزه‌ترین شیرینکاری‌هامون بود، روی کاغذ نوشته زیر رو می‌نوشتیم و از دیگران می پرسیدیم اینجا چی نوشته.
"به تاریخ پانزده شهریور"
طرف هم نوشته رو می خوند: به تاریخ پانزده شهریور. ما هم قاه قاه می خندیدیم که نه اشتباه گفتی. نوشته :
Be taare Yakhe Panazadeh Shahre Yevar.
چیکار کنیم، تفریح دیگه ای نداشتیم.
توی این هیری ویری و کلی کار نصفه نیمه، یه کار دیگه شروع کردم. یکی از دوستان مربی تکواندو هست و سال‌ها قبل گفته بود که با هم دستگاهی بسازیم برای تمرین ورزشکارهای تکواندو. این دستگاه چهار-پنج تا چراغ داره که بصورت تصادفی (راندوم) روشن و خاموش میشه و ورزشکار باید به سرعت به سمت چراغی که روشن شده بره تا سرعت و عکس العملشو بالا ببره. این هفته دستم به این کار هم بند بود. اول از همه یه جعبه برای چراغ‌ها طراحی کردیم:
بالاش جای 5 تا LED پر نوره و دو طرفش هم محل نصب فیش‌ها و کانکتورهاس. بعد از طراحی طبق معمول دادیم برای برش لیزری و بعدشم جعبه رو ساختیم که این شکلی شد:
اگه قند شکن دارین از این سایت می تونین خوب اینور اونورش کنین و ببینین.
توی گاهنامه‌های قبلی صحبت ریشه‌دار کردن کاکتوس توی آب شد که آیا امکان‌پذیر هست یا نه و برای امتحان دو نوع کاکتوس گذاشتم توی آب. بعد از چند هفته یک نوع از کاکتوس‌ها اینجوری ریشه دار شدن:
اون یه نوع دیگه کاکتوس، یکم حالت گندیدگی پیدا کرده و ظاهراً داره از بین میره. اما هنوز امیدی بهش هست. میگن وقتی گیاه‌هارو توی آب ریشه‌دار و بعد به خاک منتقل می‌کنیم، چون از یه محیط پر از آب به یه محیط کم آب میره، تنش زیادی بهشون وارد میشه و احتمال از بین رفتنشون هست. کلا ریشه دار کردن توی آب کار درستی نیست. برای ریشه‌دار کردن قلمه‌ها بهتره بعد از اینکه قلمه رو از گیاه جدا کردیم، یه مدت صبر کنیم (بسته به نوع گیاه، از چند ساعت تا یکی دو روز) تا محل بریده شده کمی خشک بشه، بعد اگه قارچ کش یا هورمون ریشه دهی بهش بزنیم که فبها، نداشتیم هم که هیچی و قلمه رو توی خاک قلمه زنی قرار بدیم. بعضی‌ها هم میگن اگه بذاریم داخل آب اشکالی نداره، و وقتی دیدیم ریشه های 3-2 میلیمتری زد داخل خاک (ترجیحاً خاک قلمه) بذاریم. بعضیا هم میگن اگه هورمون ریشه دهی نداشتیم، کمی بهش دارچین بزنیم. (این سایت و این سایت)
درست بنویسیم: اگه دقت کرده باشید، توی متن از عباراتی مث "فرکانس بالا"، "سن بالا"...استفاده کردم که یه جورایی اشتباهه، "بالا" قید مکان هست و استفاده از اون برای نشون دادن زیاد بودن چیزی درست نیست، بهتره بجاش از "فرکانس زیاد"، "سن زیاد".... استفاده کنیم.
