سوء جذب اسید صفراوی که به اسهال اسید صفراوی نیز معروف است، نوعی اسهال مزمن است که با بیش از ده دوره اسهال ناگهانی در روز مشخص می شود. در حالی که این وضعیت تهدید کننده زندگی نیست، می تواند زندگی روزمره بیمار، به ویژه فعالیت های اجتماعی آنها را به شدت مختل کند و می تواند به طور قابل توجهی ناتوان کننده باشد. اغلب، موارد اسهال اسید صفراوی یا در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شوند یا به طور کامل شناسایی نمی شوند و در نتیجه بیماران چندین سال قبل از تشخیص این بیماری را تحمل می کنند. اکنون، یک مطالعه جدید روش‌های نوآورانه‌ای را برای تشخیص اسهال اسید صفراوی و شناسایی مؤثرترین درمان مناسب برای هر بیمار کشف کرده است.
تیمی از محققان دانشگاه کپنهاگ (کپنهاگ، دانمارک) رویکرد جدیدی را برای تشخیص اسهال اسید صفراوی با استفاده از یک نمونه خون ساده ابداع کرده‌اند.
. این تکنیک جدید بر مولکول‌های خونی که متابولیت‌ها نامیده می‌شوند تمرکز دارد. یک نمونه خون شامل چندین متابولیت مجزا است. در میان تقریباً 1300 متابولیت شناسایی شده، تعداد کمی را می توان برای تشخیص اسهال اسید صفراوی استفاده کرد.
متابولیت‌ها در بیماران مبتلا به اسهال اسید صفراوی الگوی خاصی را تشکیل می‌دهند و به راحتی قابل شناسایی هستند.
این تیم برای تحقیقات خود، نمونه های خون 50 بیمار را مورد بررسی قرار دادند و به سرعت مشاهده کردند که نمونه ها - و در نتیجه، بیماران - را می توان به دو گروه تقسیم کرد.
به دنبال آن، بیماران در یک مطالعه بالینی تصادفی‌سازی شده شرکت کردند که در آن محققان اثرات دو درمان مختلف را بررسی کردند: درمان استاندارد با کولسولام جداکننده اسید صفراوی و درمان جدید با لیراگلوتاید، که معمولاً برای مدیریت دیابت نوع 2 و چاقی شدید استفاده می‌شود. مطالعه بالینی نشان داد که در حالی که درمان کولسولام علائم اسهال اسید صفراوی را در 50٪ از بیماران کاهش داد، درمان لیراگلوتاید برای 77٪ از بیماران موفقیت آمیز بود.
جالب اینجاست که متابولیت‌های موجود در خون بیماران آنها را به دو گروه تقسیم می‌کنند:
یکی که به کولسولام خوب پاسخ می‌دهد و دیگری به لیراگلوتاید.
پروفسور Jesper Bøje Andersen از مرکز تحقیقات و نوآوری بیوتکنولوژی میگوید: این نشان می دهد که ما باید بتوانیم با تجزیه و تحلیل خون بیمار در زمان تشخیص، بگوییم کدام درمان مؤثرتر است.
لینک های مرتبط:
دانشگاه کپنهاگ
