کلین روم یا اتاق تمیز، مکانی است کاملا استریلیزه و عاری از هرگونه غبار و آلاینده برای امور پزشکی، داروسازی و صنایع غذایی، کشاورزی و تولیدی مورد استفاده قرار می گیرد.
اتاق تمیز برای اولین بار در بیمارستان ها مورد استفاده قرار گرفت لُرد لیستر به این نتیجه رسید که اگر آلودگی ها کمتر باشد درمان بیماری ها و عفونت ها بهتر انجام می شود و اینگونه شد که پایه های طراحی و ایجاد اتاق تمیز اول در بیمارستان ها و سپس مراکز مهم و حساس دیگر انجام شد. تفاوت عمده در اتاق تمیز در گذشته و اتاق تمیز امروزی در این بود که در گذشته فاقد تهویه فشار مثبت از طریق فیلتر های هوا بوده است.
در اتاق تمیز، سطح وجود ذرات آلوده و آلاینده ها در حد بسیار کمی است. ورودی و خروجی ها نیز با حساسیت و دقت بالا تحت کنترل قرار می گیرند. پارامترهایی مثل رطوبت، فشار و دما نیز تحت کنترل هستند. یک اتاق تمیز تحت چهار چوب استانداردها ساخته و تجهیزات برایش تعریف می شود. همچنین اتاق تمیز دارای یک سری شاخص ها و تجهیزات مهم می باشد. اتاق تمیز دارای مولفه های ساختاری است که هر کدام خصوصیات مشخصی بر اساس استاندارد کلین روم دارد.
مولفه های ساختاری اتاق تمیز
وقتی صحبت از اتاق تمیز و کلین روم می شود، حذف هرگونه آلودگی و آلاینده از ذهنمان خطور می کند. باید این نکته را دانست که سطح آلودگی به کمترین مقدار در اتاق تمیز می رسد ولی به صفر نمی رسد.
انواع آلاینده های محیط
· گردوغبار
· میکروب های موجود در هوا
· ذرات آئروسل
· بخارات شیمیایی و غیره
تمیز نگه داشتن و دوری از آلاینده ها و میکروب ها نیازمند داشتن دانش و اطلاعات و تجهیزات خاصی است که شرکت ها و سازمان ها از عهده آن برمی آیند. هر چه سطح آلودگی در اتاق تمیز کمتر باشد، آلودگی و خرابی در تولیدات و تجهیزات اتاق تمیز کمتر است.
به طور کلی خصوصیات اتاق تمیز را به طور کلی می توان اینگونه بیان کرد:
· دارای سیستم فیلتراسیون و تهیه هوا باشد تا به طور مستمر هوای بدون ذرات وارد اتاق شود.
· از موادی ساخته شده باشد که ایجاد پارتیکل نکند.
· افراد به گونه ای لباس بپوشند که پارتیکل از آن عبور نکند و همچنین خود لباس هم ذرات تولید نکنند.
