امروز طبق عادت همیشگی ام ، مشغول چک کردن شبکه های اجتماعی بودم که به یک مسئله عجیب برخوردم. مسئله ای که به گمانم عامل اصلی عقب ماندگی ذهنی و فرهنگی ، اقتصادی و علمی ما ایرانی هاست. فضای مجازی پر شده بود از تمسخر و به خنده گرفتن پرتاب اخیر موشکی ایران. یکی نوشته بود : "عجب دلقک هایی هستیم! موشک پرتاب نشده سقوط کرده" . دیگری نوشته بود : "حیف اینهمه سرمایه گذاری!".
داشتم با خودم فکر میکردم چرا ما ایرانی ها همیشه طلبکاریم؟ همیشه دو قورت و نیممان باقی ست؟ چرا همیشه فکر میکنیم یک نفر باید بیاید برای ما کاری بکند و سر و سامانمان بدهد؟
میخواستم از کسانیکه اینطوری این مسائل رو به تمسخر میگیرند بپرسم : "خودت برای این کشور چه کرده ای؟؟؟"
جز نشستن و توئیت کردن و تمسخر کردن چه کردید که حالا طلبکارید؟
سهم شما از این پیشرفتی که انتظارش را دارید چه بوده؟
مگر موشک های ناسا هم زمانی زمین نمیخورده اند؟
چرا سقوط برای آنها نشانه پیشرفت است و برای ما نشانه عقب ماندگی؟
به خودتان بیایید. بلخره از یک جا باید شروع کرد.
این غریبه پرستی و ازخودبیزاری ما ایرانی ها کار دستمان داده.
به گمانم تفاوت اصلی ما جهان سومی ها با کشورهای پیشرفته ای مثل امریکا و آلمان در همین طرز نگاه کردن باشد!
