توی سال‌های اخیر محققان به اثری که حیوانات میتونن روی سلامتی روان افراد داشته باشن، پی بردن. این تاثیر اونقدر زیاده که برای بعضی حیوانات نقشی به عنوان درمانگر تعریف شده.
بودن حیوانات کنار انسان‌ها باعث میشه فعالیت بدنی اونها بالاتر بره. تحقیقات نشون داده، بودن حیوانات در محل زندگی انسان‌ها استرس اونها رو کم میکنه. حتی نوازش پوست و موی حیوانات هم از میزان تنش انسان‌ها کم میکنه. از طرفی بودن حیوانات باعث میشه برای زندگی خودمون و مراقبت از اونها هدف و برنامه تعیین کنیم.
برای افرادی که احساس انزوا می‌کنن، حیوانات، همراه، مهربون و کمک روحی بسیار بزرگی هستن. همراهی حیوانات باعث میشه بین صاحبان اونها در پارک‌ها، برنامه‌های مرتبط حتی مراکز درمانی ارتباط اجتماعی شکل بگیره و از تنهایی افراد کم کنه.
بودن حیوانات کنار افرادی که در شرایط خاص هستن هم کمک‌کنند‌ه‌ست و به همین خاطر حیواناتی هستن که وقتشون رو با افرادی که به بودن اونها احتیاج دارن میگذرونن. این حیوانات با نقش درمانگر به مراکزی مثل بیمارستان‌ها، خانه سالمندان، بیمارستان‌های کودکان و مراکز بهداشت رفتاری فرستاده میشن تا به بیماران اونجا کمک کنن.
مثلا درمان‌های دارویی ممکنه برای کودکان خیلی سخت باشه، به خصوص در سن‌های پایین‌تر که درک زیادی از این مسیر ندارن. سالمندان، بیماران مبتلا به اختلالات روانی، افسردگی و استرس یا حتی بیماران قلبی افرادی هستن که بودن حیوانات درمانگر بهشون کمک میکنه. این حیوانات گاهی فقط زمانی رو کنار افراد میگذرونن و گاهی هم پزشک اونها رو قسمتی از مسیر جدی درمان به حساب میاره.
