اکسیژن خون حیوانات تحت تاثیر عوامل و بیماری های مختلف کاهش پیدا می کند. با کاهش اکسیژن خون خطر جدی بیمار را تحدید می کند و لازم است بیمار به سرعت تحت اکسیژن درمانی قرار گیرد. در غیر این صورت هیپوکسمی رخ داده و مشکلات قلبی - عروقی و ریوی ایجاد می شوند که ممکن است جبران ناپذیر باشند. میزان اکسیژن خون با استفاده از دستگاه پالس اکسیمتر اندازه گیری می شود و در صورت پایین بودن اکسیژن نسبت به حد طبیعی، برای اکسیژن رسانی به حیوان از دستگاه کپسول اکسیژن استفاده می شود. در بعضی موارد ممکن است اکسیژن تراپی کافی نباشد و لازم باشد از درمان های دیگر و داروهای مختلف استفاده شود. اما استفاده از کپسول اکسیژن اولین مرحله درمان بوده و وضعیت حیوان را پایدار نگه می دارد. لازم به ذکر است که از وارد کردن اکسیژن زیاد به بدن حیوان باید جلوگیری شود زیرا ممکن است باعث مسمومیت گردد.
کپسول اکسیژن برای اکسیژن رسانی کوتاه مدت استفاده می شود زیرا حجم محدودی دارد و باید پس از اتمام اکسیژن مجددا پر شود. ساختار این وسیله به صورت یک محفظه استوانه ای شکل است که از جنس آهن یا آلومینیوم ساخته می شود و یک مانومتر نیز دارد. کپسول های اکسیژن آلومینیومی سبک تر هستند و استفاده از آن ها آسان تر است. البته قیمت بیشتری دارند. مانومتر میزان اکسیژن خروجی را تنظیم می کند. هم چنین اکسیژن خروجی را مرطوب می کند تا حس بهتری برای دام ایجاد شود. البته استفاده از اکسیژن مرطوب شده در طولانی مدت درست نیست زیرا ریسک عفونت را بالا می برد. اکسیژن با استفاده از یک ماسک مخصوص که بر روی صورت حیوان قرار داده می شود به ریه ها و سیستم تنفسی می رسد. کپسول های اکسیژن در حجم های مختلف 2.5، 5 و 10 لیتری عرضه می شوند که بنابر نیاز بیمار توسط پزشک تجویز می گردند. این وسیله هم در منزل استفاده می شود و هم در محیط درمانی دامپزشکی.
