شروع ماجرا: فروپاشی عثمانی
در سال ۱۹۱۶، در خلال جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراطوری عثمانی، معاهدهٔ «سایکس-پیکو» میان فرانسه و بریتانیا و با رضایت روسیه منعقدشد، توافق‌نامه‌ای که طبق آن سرزمین‌های لبنان و سوریه و فلسطین به بریتانیا واگذارگردید و در همین رابطه، جامعه‌ی ملل نیز قیمومیت «روباه ِپیر» بر مناطق اشغالی را تحت شرایط مبتنی بر آزادی ساکنین بومی فلسطین و ایجاد دولتی به نام مردمان استعمارزده به رسمیت شمرد؛ شرطی که هیچ‌گاه به مقام عمل نرسید و امروز تاریخ، از آن به عنوان خیانت بزرگ انگلیس بر مردم فلسطین یاد می‌کند.
خانه‌ی ملّی یهودیان در خانه‌ی فلسطینی‌ها!
بعد از گذشت یک سال، وزیر امورخارجه وقت بریتانیا، آرتور جیمز بالفور در تاریخ دوم نوامبر سال ۱۹۱۷ طی بیانیه‌ای معروف به «بیانیه بالفور» خطاب به والتر روتشیلد، سیاست‌مدار یهودی‌تبار و عضو مجلس عوام برتانیا، ایجاد «خانه ملی» برای یهودیان را اعلام‌نمود و با تسهیلاتی شایان، از مهاجرت یهودیان ساکن اروپا به فلسطین استقبال به‌عمل‌آورد و از جمله خوش‌خدمتی‌های این خائنین، اهدای ۲ درصد از خاک مردم فلسطین به مهاجرین صهیونیست بود. در این برهه از تاریخ، شاهد سکوت جامعه‌ی ملل در قبال این اتفاقات هستیم، بی‌دلیل نیست که از جامعه‌ی ملل به‌عنوان قطعات ِپازل ِاستعمار یاد می‌شود.
اعراب در برابر یهودیان
در این دوره از تاریخ، جنبش‌های بزرگ ملی‌گرایانه میان یهودیان و اعراب شکل‌گرفت، از یک طرف اعراب و فلسطینی‌ها در پی حفاظت از خاک وطن، شعارهایی سردادند و در مقابل ِزمین‌خواری یهودیان ایستادگی‌کردند. از طرف دیگر، صهیونیست‌ها از طرق مختلف اقدام به گسترش مناطق اشغالی کردند.
عمده‌ی مناطق تحت اشغال یهودیان تا سال ۱۹۴۸ از طریق موارد زیر پدیدآمده‌است:
۱- اقلیّت یهودیان: زمین‌هایی که متعلق به اقلیّت یهودی ساکن در فلسطین بود. این زمین‌ها بالغ بر 65هزار هکتار می‌شد. یهودیان از طریق واسطه‌های خائن، این زمین‌ها را از فلسطینی‌هایی که به یهودیان زمین نمی‌فروختند، خریداری‌کرده، این زمین‌ها را به یهودیان منتقل می‌کردند. سیدضیاءالدین طباطبایی، از جمله ماسون‌هایی بود که در این مورد بسیار تاثیرگذار بود.
۲- میراث انگلیسی: دولتی که انگلستان در فلسطین ساکن کرد، 66.5 هزار هکتار زمین را در اختیار جنبش صهیونیسم قرارداد. این زمین‌ها و ساختمان‌ها از مواریث امپراطوری عثمانی بود، و می‌بایست در جهت شکل‌گیری دولت برآمده از مردمان بومی به‌‌کاربسته‌می‌شد.
۳- فئودال‌های لبنانی و سوری: فلسطین پیش از قیمومت انگلستان، بخشی از قلمرو عثمانی بود که شامل سوریه، لبنان، اردن، فلسطین، ترکیه و بخشی از عراق می‌شد. فئودال‌ها و ملّاکان زمین‌دار و ثروتمندی که به فلسطین تعلق خاطری نداشتند و عِرق ملی در آن‌ها وجودنداشت و به دنبال ثروت و مِلک در هرجایی ساکن می‌شدند، با پیشنهادهای اغواکننده‌ای که یهودی‌ها و جنبش صهیونیسم به آن‌ها می‌داد، به‌راحتی زمین‌هایی را که در اختیار داشتند، به آن‌ها می‌فروختند. صهیونیست‌ها از این طریق 60.6هزار هکتار زمین به‌دست‌آوردند.
۴- خائن‌ها: خرید از خود ِفلسطینی‌هایی که با انگیزه‌های متفاوت زمین‌های خود را علناً به صهیونیست‌ها فروختند. این افراد از سوی فلسطینی‌ها «خائن» معرفی می‌شدند و بسیاری از آن‌ها از سوی ملت فلسطین، اعدام ِانقلابی شدند. اسامی خانواده‌هایی که در این بخش و بخش سوم؛ یعنی فئودال‌ها، زمین‌های خود را به صهیونیست‌ها فروختند، در اسناد تاریخی فلسطین ثبت شده و موجود است. صهیونیست‌ها از این طریق نیز 30هزار هکتار زمین خریداری‌کردند. یعنی فلسطینی‌ها فقط 30 هزار از کل 2.7 میلیون هکتار زمین فلسطین، معادل 1.8%، را به یهودیان فروختند.
سرانجام رقابت بر سر منافع ملی بین اعراب و یهودی‌ها و علیه نیروهای اجرایی بریتانیا به انقلاب اعراب در بین سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ و همچنین جنگ داخلی فلسطین از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۸ منجرشد.
خود گوید و خود خندد..!
زمانی که صهیونیست‌ها تصمیم به تأسیس یک دولت جعلی در فلسطین گرفتند، طی یک اقدام هماهنگ‌شده، انگلیسی‌ها شبانه با کشتی‌های خود فلسطین را ترک کردند و تمام امکاناتی را که در چنته داشتند، در اختیار صهیونیست‌ها قرار دادند. انگلیسی‌ها که با سازوبرگ نظامی به فلسطین آمده‌بودند و حاکم انگلیسی فلسطین هم در تمام دوره قیمومیت، یک «فرمانده نظامی» بود. حتی سلاح‌ها و تجهیزات جنگی خود را نیز با خود نبردند و تمام آن‌ها را برای صهیونیست‌ها باقی گذاشتند.
اینک: کشتار جمعی
از زمانی که صهیونیست‌ها، رژیم جعلی صهیونیستی را رسماً اعلام‌کردند، روند جدیدی برای به‌دست‌آوردن بقیه زمین‌های فلسطین آغاز شد. قتل و غارت و کشتار فلسطینی‌ها روشی بود که صهیونیست‌ها آن را درپیش‌گرفتند. کشتارهای وسیع موجب شد میلیون‌ها فلسطینی از ترس جان خود زمین‌های خود را رها کنند و از سرزمین مادری خود به جاهای دیگر پناه‌ببرند.
حرف آخر
براساس آمار موجود و اسناد ثبت شده، با هر ماشین حسابی و هر عینک بدبینانه‌ای هم که محاسبه‌کنیم، نهایتاً ۶ الی ۸ درصد خاک فلسطین در تصرف صهیونیسم بوده است.(تازه آن هم در صورتی که تمامی اتفاقات ذکر شده را قانونی و معتبر تلقی کنیم...!)
باقی قضاوت‌ها با خواننده!
