از همه عزیزان نمازها، روزه‌ها و عبادت‌ها و مناجات قبول باشد.
ابتدای سورهٔ مبارکهٔ غاشیه می‌فرماید که: «بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِیثُ ٱلۡغَـٰشِیَةِ
{١}»؛ آیا خبر جدید غاشیه، [پوشاننده که از نام‌های قیامت هست]، به گوشت رسیده است؟ چه اتفاقی در این روز می‌افتد؟
«وُجُوهࣱ یَوۡمَئذٍ خَـٰشِعَةٌ{٢}»؛ صورت‌‌هایی در این روز هست که خاشع و ذلیل هستند.
«عَامِلَةࣱ نَّاصِبَةࣱ{٣}»؛ عامل [به معنای انجام کار] هستند، یعنی این وجوه اعمالی انجام داده‌اند و یک سختی در اثر اعمالی که انجام داده‌اند به آن‌ها تحمیل شده است.
«تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِیَةࣰ{۴}، تُسۡقَىٰ مِنۡ عَیۡنٍ ءَانِیَةࣲ{۵}»؛ علامه طباطبایی این «عاملهٔ ناصبه» را در اینجا می‌فرمایند، که این نصب و این سختی که خداوند متعال در اینجا فرموده است، در اثر اعمالی است که در دنیا انجام داده‌اند، اما نتیجه اعمالشان چه می‌شود؟
«تَصۡلَىٰ نَارًاحَامِیَةࣰ{۴}»؛ به آتش جهنم می‌سوزند.
«تُسۡقَىٰ مِنۡ عَیۡنٍ ءَانِیَةࣲ{۵}»؛ از یک چشمه داغ و گدازانی جوشانده می‌شوند.
«لَّیۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعࣲ{۶}»؛ عذابی که این‌ها می‌چشند، این هست که غذایی جز ضریع ندارند. که ضریع به خار سمی می‌گویند که از خوردنش انسان به تضرع می‌افتد.
که «لَّا یُسۡمِنُ وَلَا یُغۡنِی مِن جُوعࣲ{٧}»؛ نه چاق می‌کند انسان را این خار سمی، وقتی انسان آن را می‌خورد و نه گرسنگی را برطرف می‌کند. این عذابی که اینجا برای این دسته از افراد ذکر شده است، تناسب دارد با اعمالی که در دنیا انجام می‌دهند. یعنی عده‌ای هستند در دنیا آنقدر تلاش می‌کنند که اصلاً اهل تنبلی نیستند و اینجا نمی‌خواهد آدم‌های تنبل را ذکر کند. آدم‌هایی هستند که اتفاقاً پر کار و پر تلاش هستند، اما به هر دلیلی که اینجا ذکر نکرده مثلاً نیت ریایی بوده یا هر چیز دیگری، در اثر این اعمالی که انجام داده‌اند، سختی بر آن‌ها وارد شده است و بدن‌هایشان خسته شده و با همین سختی وارد صحنهٔ قیامت می‌شوند. اما چون آن اعمال، اعمال درستی نبوده و نیت درستی نداشته، باطن این عمل به خار سمی، ضریع، تبدیل می‌شود. که «لَّا یُسۡمِنُ وَلَا یُغۡنِی مِن جُوعࣲ{٧}»؛ نه چاق می‌کند و نه گرسنگی آدم را برطرف می‌کند.
مایی که بیشتر اهل این اعمال هستیم، مناجات می‌آییم، اهل روضه و بعضی عبادات هستیم که ممکن است بقیه نباشند، باید دقت داشته باشیم که نکند یک وقتی ما بخاطر این اعمالی که انجام می‌دهیم و این سختی که به خودمان می‌دهیم، از خواب و خوراکمان می‌زنیم و اینجا می‌آییم، بخاطر نیت اشتباه عمل‌مان به ما سختی بدهد و این سختی باعث نشود که روح ما چاق شود و گرسنگی روحی ما برطرف شود و خدایی نکرده در قیامت دچار عذاب الهی شویم.
ان‌شاءالله به برکت این ساعات و ایام، خداوند متعال لطف و مرحمت کنند و نیت‌هایمان را درست کنیم که ان‌شاءالله در زمرهٔ این افرادی که ذکر شده است نباشیم. به برکت صلواتی بر محمد و آل محمد.
