مکتوبات هیات الزهرا(س) دانشگاه شریف
مکتوبات هیات الزهرا(س) دانشگاه شریف
خواندن ۲ دقیقه·۴ سال پیش

بهترین سرمایه

نمی‌­دانم تا به حال به شب اول قبر و تنهایی آن شب فکر کرده‌­اید یا نه. لحظه‌­ای را تصور کنید که روحتان از این جهان خاکی جدا شده؛ سه مرتبه جسم شما را به زمین گذاشته‌اند؛ اکنون برای مرتبه آخر آن را درون قبر گذاشته و خاک بر روی جسد بی­روح انسان می‌­ریزند. پس از گذاشتن سنگ قبر دیگر برای همیشه جسم تنها می­‌شود. دیگر دوستی، آشنایی، خانواده‌­ای و حتی غریبه‌­ای هم در نزدیک ما نیست؛ یک جسم بی‌روح و تنها در زیر خروارها خاک.

شاید برای ما هیأتی‌­ها، همین هیأت، دوستان هیأتی، بین‌الحرمین و حرم ائمه، گلبرگ­‌های گل زندگی ما باشند که بدون آن‌ها زندگی در دنیا حداقلِ جذابیتش را هم از دست داده و تنهایی قبر را انتخاب کنیم. بعد از آمدن کرونا، که باعث شد از هیأتی که هر سه­‌شنبه در آبدارخانه مشتقات تخم مرغ را می‌پختیم تا شام هیأت هفتگی باشد، و مسجدی که هر روز ظهر به همراه چندین صف آدم به اقامه نماز جماعت به پا خیزیم، یا نوشیدن شربت‌های ایستگاه صلواتی­‌های هیأت در اعیاد شعبانیه که بعد از کلاس‌­های خسته‌کننده اساتید شریف همچون شراب بهشتی گوارا بود و خستگی را می­‌شست، دور شویم، دیگر پژمردگی سراغمان آمد و طراوت و نشاط خود را از دست دادیم.

این روزها که بعد از مدتی به تهران برگشته‌ام، در دفتر هیأت که سال­های گذشته در چنین روزهایی بسیار شلوغ و پر جنب و جوش بود و خدام هیأت درگیر فضاسازی دانشگاه و چیدن سفره­‌های افطاری ساده در مسجد دانشگاه بودند ساکن شده‌­ام. ولی صد حیف که الان فقط سه نفر در دفتر هیأت ساکنیم و حتی دو روزی در قرنطینه به سر بردیم.

یادش بخیر شب‌­های جمعه یا شب‌­های ماه رمضان که دلمان می­گرفت و خوابمان نمی‌­برد، با جمعی از رفقا از خوابگاه به سمت مسجد دانشگاه به راه می‌­افتادیم که در مناجات سحر شرکت کنیم تا کمی آرام شویم. از نعمات این جمع و حضور نمی‌­توان نوشت؛ فقط باید در آن جمع حضور داشت و تجربه کرد تا این درد دوری و تنهایی بهتر درک شود.

اکثر ما تجربه­‌های مختلفی در هیأت داشتیم، و شاید الان هر روز با یاد آن­‌ها زندگی می­‌کنیم و آرزوی تکرار آن‌ها را با تمام مشکلاتی که داشتند، داشته باشیم. شاید بعد از کرونا زمان زیادی باید صرف کنیم تا گلبرگ‌های زندگی ما سرسبز شوند و جان بگیرند اگر تمام زندگی ما مجازی بشود و اگر نتوانیم بر این تنهایی غلبه کنیم.

در آخر قدر رفاقت‌­های هیأتی و هیأت و حال و روزهایی که داخل هیأت داشتید را بدانید که بیش‌ترین و بهترین سرمایه است.

برای ورود به کانال پیام‌رسان تلگرام «مکتوبات هیأت ‌الزهرا (س) دانشگاه شریف» کلیک کنید.

هیات الزهرا سدانشگاه صنعتی شریفنشریه حیاتدفتر هیاتعلیرضا الوانی
مکتوبات هیات الزهرا(س) دانشگاه صنعتی شریف
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید