«الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَاهُ الدُّنْیَا»1
کسانی که می‌گویند: ما مسلمانیم، متدیّنیم، متشرّع هستیم و مدام شعار اسلام می‌دهند، امّا به این زندگی دنیا مغرور شده و از دین استفاده ابزاری می‌کنند تا دنیایشان تأمین شود، دینشان را مسخره کرده‌اند. شخصی که اهل تطمیع، تهدید و تحمیق باشد، مصداق بارز این آیه است.
امام‌حسین(علیه السلام) هم آمد که این مسئله را عملاً اثبات و اجرا کند. هم عملاً درس داد و هم در تمام مراحل حرکتش به همه گفت که چه مسیری را در پیش گرفته است. درس عملی امام این بود که دین‌داری، فداکاری می‌خواهد. حضرت نه خود مغرور بود و نه دیگران را مغرور کرد.
حالا اگر انسان بخواهد بفهمد به‌معنای واقعی و حقیقی کلمه، دین‌دار است یا نه، خودش برود و فکر کند که آیا بر سر دوراهی دنیا و آخرت، دنیا را انتخاب می‌کند یا آخرت را؟ یک‌وقت نعوذبالله شما به فکر دنیای خودتان هستید و با پول و ریاست تطمیع می‌شوید، یا مال و جاهتان را تهدید می‌کنند و یا تحمیق می‌شوید و از باورهای دینی شما سوءاستفاده می‌کنند و شما را در دام فریب‌ها قرار می‌گیرید، این خیلی بد است و عین بی‌دینی است. ولی همه‌اش برای دنیای خودتان بوده و شما لذّت محدود ناخالص دنیایی را برده‌اید.
پیغمبر‌اکرم(صل الله علیه و آله و سلم) فرمود: «بدترینِ مردم کسی است که آخرتش را به دنیا بفروشد»؛ یعنی آن نشئه جاودانه و آن خوشی‌های خالص را با این نشئه دنیایی که موقّت و پیچیده به سختی‌ها و دردها است، مبادله کند. حضرت بعد از این فرمود: «بدتر از آن، کسی است که از نشئه آخرتش برای این بگذرد که کسی دیگر به دنیای خودش برسد.»2؛ شما می‌‌خواهید برای دیگری پل پیروزی شوید تا او به دنیایش برسد. این خیلی بدتر است.
اگر تو هم می‌خواهی بفهمی که آیا واقعاً و حقیقتاً متدیّنی یا نه، ببین سرِ دوراهی دنیا و آخرت، کدام را انتخاب می‌کنی. اگر دیدی از این مواهب دنیایی گذشت کردی و آن‌طرف را ترجیح دادی، بفهم که دین داری؛ ولی اگر چنین نبود، پس باید بروی و دین پیدا کنی.
در روایت مفصّلی از امام‌صادق(علیه السلام) از آبای گرامی‌شان، از پیغمبر‌اکرم(صل الله علیه و آله و سلم) نقل شده که حضرت فرمودند: «کسی که بر سر دوراهی دنیا و آخرت، دنیا را انتخاب کند، روز قیامت خدا را طوری ملاقات می‌کند که هیچ حسنه‌ای ندارد تا بتواند با آن‌ها از آتش دوزخ نجات پیدا کند. امّا اگر کسی آخرت را انتخاب کرد، خشنودی خدا را به‌دنبال دارد و خدا بدی‌های او را می‌بخشد.»3
1. سوره الاعراف آیه ۵۱
2. بحارالانوار، ج۷۴، ص۴۶
3. بحارالانوار، ج۷۰، ص۱۰۳
برای ورود به کانال پیام‌رسان تلگرام «مکتوبات هیأت الزهرا (س) دانشگاه شریف» کلیک کنید.
