می‌خواستم در این روز هایی که کمی از ظواهر فریبنده این دنیا جدا شده‌ایم و حواس‌مان هست که پیشوایی هم داریم ، چند خطی هم برای مولای مظلوم‌م بنویسم ...
از شجاع‌ترین در میدان جنگ ، از عادل‌ترین در میدان قضاوت ، از خاضع ترین در میدان عبادت ، از صادق‌ترین در میدان سیاست ، از مهربان‌ترین پدری که تاریخ به خود دیده است...
اما مگر می‌شود حتی تنها یک صفت از اوصاف بی‌شمار علی (ع) را در تمامی کتب عالم وصف کرد که حال قلم من بتواند او را در چند خط توصیف کند...
کدامین قلم را به یاد دارید که بتواند او را شرح دهد و زیر بار عظمت این مایه فخر آدمیان نشکند ؟ کدامین کلمات را به کار ببرم که در سایه شکوه و جلال حیدر معنای خود را از دست ندهند ؟
شاید همان بهتر باشد که سخن خود او را در آخرین نفس های زندگی‌شان راهنمای رسیدن خود به اوج بزرگی‌‌ش قرار بدهیم ؛ بیانی که تا زمان دیدار آفریننده‌اش ، لحظه‌ای از هدایت قلب های تشنه به انوار الهی دست نکشید ...
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
قَبْلَ مَوْتِهِ
پیش از درگذشت از دنیا
اَيُّهَا النّاسُ، كُلُّ امْرِئ لاق ما يَفِرُّ مِنْهُ فى فِرارِهِ، وَالاَْجَلُ مَساقُ
اى مردم، هر کس مرگى را که از آن فرارى است ملاقات خواهد کرد، ایّام زندگى صحنه راندن
النَّفْسِ، وَالْهَرَبُ مِنْهُ مُوافاتُهُ. كَمْ اَطْرَدْتُ الاَْيّامَ اَبْحَثُها عَنْ مَكْنُونِ
به سوى مرگ است، و گریز از مرگ آمدن به سوى آن است. چه روزهایى که در اسرار پنهان مرگ
هذَا الاَْمْرِ، فَاَبَى اللّهُ اِلاّ اِخْفاءَهُ! هَيْهاتَ، عِلْمٌ مَخْزُونٌ. اَمّا
کنجکاوى کردم، ولى خداوند جز پنهان داشتن آن را نخواست! هیهات، این دانشى نهفته است. اما
وَصِيَّتى: فَاللّهُ لا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً، وَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
سفارشم به شما: خداست پس چیزى را با او شریک قرار ندهید، و محمّد صلّى اللّه علیه وآله است
فَلاتُضَيِّعُوا سُنَّتَهُ. اَقيمُوا هذَيْنِ الْعَمُودَيْنِ، وَ اَوْقِدُوا هذَيْنِ
پس سنّت او را ضایع نکنید. این دو پایه (یعنى توحید و سنّت) را برپا نگاه دارید، و این دو چراغ را
الْمِصْباحَيْنِ. وَ خَلاكُمْ ذَمٌّ مالَمْ تَشْرُدُوا. حُمِّلَ كُلُّ امْرِىء مِنْكُمْ
بیفروزید. تا وقتى پراکنده نگردید سرزنشى بر شما نیست. به هر یک از شما به اندازه قدرتش
مَجْهُودَهُ، وَ خُفِّفَ عَنِ الْجَهَلَةِ. رَبٌّ رَحيمٌ، وَ دينٌ قَويمٌ،
تکلیف شده، و به نادانان تخفیف داده شده است. خدایتان پروردگارى مهربان، و دینتان دینى استوار،
وَ اِمامٌ عَليمٌ. اَنَا بِالاَْمْسِ صاحِبُكُمْ، وَ اَنَا الْيَوْمَ عِبْرَةٌ لَكُمْ، وَ غَداً
و پیشوایتان پیشوایى داناست. من دیروز همراه شما بودم، امروز مایه عبرت شما هستم، و فردا
مُفارِقُكُمْ. غَفَرَاللّهُ لى وَ لَكُمْ.
از شما جـدایم. خداوند من و شما را بیامـرزد.
اِنْ تَثْبُتِ الْوَطْاَةُ فى هذِهِ الْمَزَلَّةِ فَذاكَ، وَ اِنْ تَدْحَضِ الْقَدَمُ فَاِنّا
اگر در لغزشگاه دنیا گامم استوار بماند (و زنده باشم) که مراد شماست، و اگر گامم بلغزد (و از دنیا
كُنّا فى اَفْياءِ اَغْصان، وَ مَهَبِّ رِياح، وَ تَحْتَ ظِلِّ غَمام اضْمَحَلَّ فِى
بروم) چنان بوده که مدتى زیر سایه شاخه ها، و گذرگاه بادها، و در سایه ابرهاى متراکمى که در
الْجَوِّ مُتَلَفِّقُها، وَ عَفا فِى الاَْرْضِ مَخَطُّها. وَ اِنَّما كُنْتُ جاراً
فضاى آسمان نابود شد، و آثارشان روى زمین از بین رفت به سر برده ایم. من همسایه شما بودم
جاوَرَكُمْ بَدَنى اَيّاماً، وَ سَتُعْقَبُونَ مِنّى جُثَّةً خَلاءً: ساكِنَةً بَعْدَ
که مدتى جسمم با شما مجاورت داشت، و به زودى از من بدنى بى جان: ساکن پس از
حَراك، وَ صامِتَةً بَعْدَ نُطُوق . لِيَعِظْكُمْ هُدُوّى، وَ خُفُوتُ اِطْراقى،
حرکت، و ساکت پس از گویایى به جا خواهد ماند. آرمیدن من، از گردش افتادن زبانم،
وَ سُكُونُ اَطْرافى، فَاِنَّهُ اَوْعَظُ لِلْمُعْتَبِرينَ مِنَ الْمَنْطِقِ الْبَليغِ،
و بى حرکت شدن دست و پایم باید شما را پند دهد، چرا که این وضع براى آنان که بخواهند پند گیرند
وَ الْقَوْلِ الْمَسْمُوعِ. وَداعى لَكُمْ وَداعُ امْرِئ مُرْصِد لِلتَّلاقى.
از هر منطق رسا و گفتار با اثر پندآموزتر است. وداع من با شما وداع کسى است که مهیّاى دیدار خداست.
غَداً تَرَوْنَ اَيّامى وَ يُكْشَفُ لَكُمْ عَنْ سَرائِرى،
فردا که نیستم ارزش حیات مرا خواهید یافت، و رازهاى درونم برایتان آشکار خواهد شد،
وَ تَعْرِفُونَنى بَعْدَ خُلُوِّ مَكانِى، وَ قِيامِ غَيْرى مَقامى.
و آنچنان که باید مرا خواهید شناخت پس از اینکه جایم را خالى دیدید، و دیگرى به جاى من قرار گرفت.
برای ورود به کانال پیام‌رسان تلگرام «مکتوبات هیأت الزهرا (س) دانشگاه شریف» کلیک کنید.
