بسم الله الرحمن الرحیم
۵ آذر ۱۴۰۲ / حجت‌الاسلام علوی / جلسه دوم
در جلسه پیش به این موضوع اشاره شد که مهم ترین واجب،کسب معرفت است چراکه روح همه اعمال ما را معرفت شکل می‌دهد.
مومن قلیل العمل شدید النیه
میزان بهره مندی ما از آثار عمل به میزان معرفت ماست.
از دیدگاه انتونی گیدنز، جامعه شناس انگلیسی یکی از دلایلی که اسلام فراگیر خواهد شد، مبتنی بر عقل و معرفت بودن آن است و عبارات قرانی افلا تذکرون، تعقلون , تدبرون موید این ادعا هستند. بنابراین میزان معرفت معیار خوبی برای میزان مسلمانی ما محسوب می‌شود.
لوکنا نسمع او نعقل
طبق نص قران آنچه سعادت یا شقاوت ما را رقم می‌زند، معرفت داشتن یا نداشتن است.
بعد از پیغمبر عده‌ای که تصور می‌کردند می‌توانند با همان دین گذشته زندگی کنند حضرت علی را فراموش کردند. زبیر که در زمان پیامبر یک شِبه سلمان بود، راهش را، غفلت از اهل بیت جدا کرد و این نعمت به خاطر نداشتن معرفت از او سلب شد.
نعمت‌هایی وجود دارند که آیات و روایات فریاد می‌زنند ولی شما نمی‌توانید آن را بدست آوردید. مثل وجود حضرت فاطمه زهرا که نعمت است اما ورای این نعمت بی نهایت باید بی نهایت و از همه ابعاد توان صرف کرد. هر طرف آن را از دست دهیم یک بُعد را از دست داده‌ایم.
اما اضلاع بهره مندی از حضرت فاطمه کدامند؟
ایشان واسطه فیض الهی اند. روایت می‌گوید در قیامت مردم حسرت می‌خورند ای کاش از فاطمیون می‌بوده‌اند، حتی ابراهیم پیغمبر.
آنچه بر ما فرض است عمل کردن برای جلب نظر ایشان است.
انچه باید متذکر شد اینست که وجوب معرفت امری عقلی برای کم کردن خسارت و افزایش بهره‌مندی است.
همین عقل به کسی که معرفت به مورد انعام بودن خود دارد، امر می‌کند شکر منعم را بجا آورد.
لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید
نعمتی که شکر نشود گناهی است نابخشودنی.
