بسم الله الرحمن الرحیم
۶ آذر ۱۴۰۲ / حجت‌الاسلام علوی / جلسه سوم
لازمه شکر معرفت است.
فقیری به سمت امام صادق (ع) آمد و از ایشان درخواست کمک کرد. ایشان درحال خوردن انگور بودند. انگور تازه‌ای به وی دادند، فقیر گفت: «من از شما انگور نمی‌خواهم بلکه پول می‌خواهم». حضرت فرمودند: «برو تا خداوند روزی تو را در جای دیگر بدهد». فقیر دیگری امد و همین داستان تکرار شد اما وی به همین قانع شده و خداوند را بسیار شکر کرد. حضرت به او کل سبد را اهدا کردند پس او باز هم تشکر کرد. حضرت کل پولی که داشتند به جز مقداری برای حج خودشان را به فقیر دادند و او همواره سپاس گفت. پس حضرت ردای خاص خود را، که نخ‌های آن را حضرت زهرا (س) دوخته بودند، به وی هدیه دادند. این داستان نشان‌دهنده آن است که فیض شکر، بیشتر شدن نعمت است.
همه چیز در این دنیا دربرابر خداوند هیچ است. دنیا سرزمین عقب‌مانده‌ها است و این معرفت و شکر است که درحال جریان است. همانند آنکه تمام معرفت ماه رمضان به شب قدر آن است. معرفت درعین آنکه واجب است، دستیابی به آن ناممکن است. زیرا معرفت غیرمتناهی است بنابراین نمی‌توانیم تمام ابعاد آن را بشناسیم.
طلب علم همان معرفت دینی است.
ما باید برای تدبر در قران وقت بگذاریم وگرنه از ما شکایت می‌کنند. خواندن با صوت خوب است اما نباید از محتوای آن غافل شویم. اگر معرفت در خواندن قران نباشد، فرعونی دیگر در مکانی دیگر به وجود می‌آید.
در عالم دیگر صورت جسمانی مانند این عالم، محدودیت مکانی و زمانی ندارد. مثلا طبق روایات با اینکه ممکن است پیامبر (ص) هزاران سال را در معراج گذرانده باشد اما زمانی در این دنیا نگذشته بود زیرا آن عالم دارای بعد زمانی قابل تعریفی نیست.
همه اهل بیت از یک روح هستند اما در این عالم عناوین مختلف گرفته‌اند تا کسی خودش را گم نکند. مثلا هنگامی که حضرت موسی پس از سال‌ها عبادت خالصانه پرسید: «آیا کسی هست که از من بیشتر بداند؟» وحی نازل شد: «بلی، آن پیرمرد (حضرت خضر)».
همه علومی که در جهان پخش شده است مثل دو قطره در برابر اقیانوس است که اقیانوس علم حقیقی، حضرت علی (ع) (حضرت زهرا (س)) هستند. صفات حضرت زهرا (س) آنقدر زیاد است که به هیچ وجه نمی‌توان آن را شمرد اما به عنوان اولین ویژگی می‌توان عصمت را نام برد به طوریکه ایشان الگوی حضرت مهدی (عج) هستند.
هیچ نیرویی به جز خداوند به ما در رسیدن به خودش کمک نمی‌کند. پس اگر به چیزی دلبسته شویم مانع حرکت ما می‌شود. اگر کاری را حقیقی برای خداوند انجام دهیم و فقط از او کمک بخواهیم در صورت صلاحش حتما به آن خواهیم رسید. از آنجا که ما بدون واسطه، فیض از خدا نمی‌گیریم بنابراین نیازمند توسل به چهارده معصوم هستیم.
حضرت فاطمه (س) شفاعت کننده همه ما هستند.
