بسم الله الرحمن الرحیم
خلاصه سخنرانی هفتگی / ۱۸ مهر ۱۴۰۲ / استاد قاسمیان / جلسه اول
اهل قرآن باشید، همه عبادات را در دانشگاه و مسجد خلاصه نکنید. قرآن می‌فرماید مانند یهود و نصاری نباشید که عبادت را بردند کنیسه و کلیسا ولی خانه را تعطیل کردند؛ صوت قرآن باید در خانه و خوابگاه بپیچد. خانه ای که در آن قرآن تلاوت نمی‌شود به مانند قبرستان است.
خواجه نصیر الدین توسی (معروف به استاد بشر) می‌گفت روزی ۱۵ جز قرآن می‌خواند، امام خمینی سه ساعت، آقای خامنه‌ای یک یا دو جز و... حالا شما به خود قول خواندن دو صفحه در روز را بدهید.
نگویید وقت ندارید که همین‌کار وقت را برکت می‌دهد.
تسبیحات حضرت زهرا را قبل خواب متمرکز ذکر کنید، کار راه انداز است.
در رابطه با عملیات طوفان الاقصی:
موج رسانه‌ای بر علیه اسرائیل بسازید.
اتفاق ممکن است اندک باشد -که حالا نیست- اما تاکید زیاد بر آن در رسانه غوغا می‌کند. قرآن می‌فرماید مهم‌ترین سپاهی که علیه یهود عملیات می‌کند، سپاه رُعب و ترس است: {هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ۚمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا ۖ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا ۖ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ ۚ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ}
درب اتوماتیک را در نظر بگیرید، تا به سمتش نروید باز نمی‌شود در حالی که بالقوه بازشدنی است، مشکل حال حاضر ما و گذشته‌‌ی قوم بنی اسرائیل این است که تا پای در نمی‌رویم که در باز شود. مانند قوم موسی که گفتند خودت و خدایت بروید بجنگید، ما دعا می‌کنیم.
شمای شریفی به جای فکرکردن به پدیده‌های آخر الزمانی، سرت در آن سر دنیا می‌جنبد، پیِ گرفتن فاند و مهاجرت هستی. لیکن بایست فکر کنید کجا می‌توانید برای امام زمان کار کنید، نه این‌که کجا می‌توانید بهتر کُد بزنید! {اللّٰهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هٰذَا وَمَا عِشْتُ مِنْ أَيَّامِي عَهْداً وَعَقْداً وَبَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لَا أَحُولُ عَنْها وَلَا أَزُولُ أَبَداً}
بعضی می‌گویند چرا با اسرائیل اینقدر بد هستیم؟ واضح است: حکومت جعلی در منطقه‌ای جعلی‌ست.
بعد از جنگ جهانی دوم یک‌‌آن به این فکر افتادند که کشور ما کجاست؟ ما می‌خواهیم حکومت صهیونیست و یهود شکل بدهیم، پس همه یهودی‌ها از سراسر جهان جمع شدند ساک‌ها را جمع کردند و راهی فلسطین شدند.
مثال: وقتی همسایه‌ات یک لات بی‌سروپا است، شما آرامش خاطر دارید؟ سلاح جمع می‌کند، سابقه تصرف زوری خانه‌های کناری را دارد، آن‌جا را خانه‌ی فساد کرده و... باید فکر آینده کرد و روبه‌رویش ایستاد. نیازی به مسلمان بودن هم نیست، ایرانی بودن برای الزام به این مقابله کافی‌ست.
روابط کشور‌ها همین‌طور تاکتیکی است، عربستان را ببینید. امام جمعه‌ی خطبه‌های مکه و مدینه ایران را با خاک یکسان می‌کند، هر چه می‌تواند مردم را بر علیه ایران برانگیخته می‌کند، مخاطب هم دارد، مثل دهه شصت ایران.
صفحه ۳۳۵ قرآن را باز کنید:
{وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَنْ لَا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ|وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَىٰ كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ}: آن‌کس که کعبه را ساخت آدم بود نه ابراهیم، خداوند فرمود آن‌جا را طهارت بده اما نه طهارت از نجاست، بلکه از شرک، زیرا حج جاهلیت و حج اسلام تقریبا هیچ فرقی نداشت، اما در اسلام نگفتند بیایید در این خانه، بلکه گفتند بیایید در حضور این صاحب‌خانه! چیزی که در زمان جاهلیت به آن توجهی نمی‌شد یا مثلا گفته شده آلودگی‌ها را در بارگاه امام از خود بزدایید، این به معنای ناخن تمیز کردن نیست، به معنی گرفتن برنامه زندگی و دوری از گمراهی است: {ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ}
بحثی هست بین مسلمانان و اهل کتاب در قرآن که به ابراهیم (ع) برمی‌گردد. ابراهیم (ع) دو فرزند داشت که هر کدام را در قبله‌ای قرار داد. اسحاق و اسماعیل قبله اول و دوم. خداوند همه‌ی پیامبران را در نسل اسحاق می‌گذارد، زمان می‌گذرد و فراز و فرود‌هایی پیش می‌آید و میراث پیامبری در این نسل قطع می‌شود. اما آن‌ها می‌دانند منجی‌ای وجود دارد از نسل اسماعیل. ناگاه کسی در مناطق حجاز و مدینه ظهور می‌کند با نشانه‌های ذکرشده! تک‌خال، تقریبا بدون سابقه‌ی پیامبری از نسل و ایشان ادعای پیامبری می‌کند، اما نکته مهم این است که کنار ابراهیم می‌ایستد، نه اسحاق و پیامبرانی که از نسل او بودند: {يا بَني إِسرائيلَ اذكُروا نِعمَتِيَ الَّتي أَنعَمتُ عَلَيكُم وَأَوفوا بِعَهدي أوفِ بِعَهدِكُم}
خلاصه که قبله جهت نیست، جهت گیری است! بیت‌المقدس و کعبه را از این حیث دارای اهمیت می‌دانیم و فتح دو قبله، سرانجامِ آخرین منجی است.
