بسم الله الرحمن الرحیم
خلاصه سخنرانی هفتگی / ۱۵ اسفند ۱۴۰۲ / استاد قاسمیان / جلسه دهم
آیه ۲۲۱ سوره شعرا را بیاورید:
امیرالمومینن می‌فرماید شیطان گاهی در دل کسی تخمی می‌کارد و آن فرد بال و پرش می‌دهد، بی آنکه بداند، شیطان با چشم او می‌بیند و با دهان او حرف می‌زند. ابتدا از گناه کوچک شروع می‌شود سپس گناه بزرگ و بعد نظری‌سازی و توجیه گناه.
لیکن باز هم خداوند در سقوط شخص می‌گوید لعل یرجعون...لعل...لعل، این‌ها دست‌انداز‌های خداست، اما اگه بخواهی، خداوند دستت را رها می‌کند: {تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ|يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ|وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ}
وقتی بحث در لایهی علم است، مقدار نسبتا کمی مخاطب دارد، ولی اگر برود در لایهی هنر و فیلم و تئاتر و ادبیات و موسیقی و... بسیار بیش‌تر جذاب می‌شود. زیرا این‌ها قوه‌ی عقل را درگیر نمی‌کنند بلکه قوه‌ی خیال را درگیر می‌کنند. خدا هم این را در نظر می‌گیرد پس نمودش می‌شود هیات‌ها که حب و بغض انسان را درگیر می‌کنند. علم برای علم و هنر برای هنر افسانه است، همه چیز اینجا در حالت بهینه برای احقاق حق و ابطال باطل است. گاهی یک اثر هنری چنان انتقامی از طرف مقابل می‌گیرد که کلام هیچ عالم بی‌عملی نمی‌تواند انجام دهد.
راجع به رمضان:
در زمین فوتبال، نمی‌توان پینگ پنگ بازی کرد. ماه رمضان وقت بحث و درس نیست، وقت عبادت و قرآن خواندن است. نسبت رمضان و باقی ماه‌ها مثل نسبت اهل بیت و مردم است. اگر فردی اهل رشد باشد، ماه مبارک او را در منجنیق می‌گذارد و پرتاب می‌کند به سمت تقرب الهی.
بنشینید حساب و کتاب و فکر کنید که در این ابَرماه چه کار می‌خواهید کنید؟
