همیشه دلم می‌خواست اولین فرزندم دختر باشد، نه برای اینکه زود بزرگ شود و کمک دست من در کارها باشد چرا که به نظر من فرقی در این زمینه بین دختر و پسر نیست و همه باید در کارهای خانه کمک کنند؛ برای پوشاندن لباس‌ها و گل سرهای رنگارنگ و جورواجور هم نبود؛ حتی اینکه بعضی می‌گویند دختر دلسوز و غم‌خوار پدر و مادرش می‌شود هم نه! دوست داشتم دختر داشته باشم تا فردی شبیه به خودم را تربیت کنم، نه اینکه هیچ نقصی نداشته‌باشم و خود را الگویی تمام و کمال برای فرزندم بدانم بلکه از این جهت که به عنوان یک دختر، تجربیاتی در جامعه کسب کرده‌ام که دوست‌داشتم با فرزندم درباره آنها ساعت‌ها به گفت‌وگو بنشینم، اشتباهاتی که مرتکب شدم، محدودیت‌هایی که پیش رویم بوده و تصمیم‌گیری‌های به موقع و انتخاب‌های درستی که هرگز فراموش نخواهم کرد. دوست داشتم دختر داشته باشم تا به او در مواجهه با چالش‌ها کمک کنم که بتواند از موانع پیش رویش عبور کند و به تعالی برسد، کلیشه‌های غلط را کنار بزند و خودش را ببیند و بشناسد و اسیر قیود بی‌پایه و اساس نگردد.
انسانیت هر فردی در اولین درجه اهمیت قرار دارد و والدین همواره باید تلاش کنند تا شخصیت انسانی فرزند خود را از کودکی تعالی بخشند اما نباید فراموش کنیم که تفاوت‌های زیادی بین دختران و پسران از نظر روحی و جسمی وجود دارد که بسیار قابل توجه و دقت هستند و در منابع و کتب دینی ما نیز نکات تربیتی فراوانی وجود دارد که اتفاقا برخی از این نکات به فرق بین دختر و پسر در تربیت پرداخته اند به عنوان مثال تقدم دختر به پسر هنگام هدیه دادن یا روایتی با این مضمون که اگر پسر خردسالتان هنگام بازی زمین خورد او را تشویق به بلند شدن از زمین کنید اما دخترتان را نوازش کنید و به آغوش بکشید و از زمین بلند کنید. اگر نگاهی گذرا به توصیه‌های متخصصان حوزه تربیت داشته باشیم به خوبی در می‌یابیم که دوران کودکی اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد و کوچک‌ترین رفتار یا گفتار والدین اثرات قابل توجهی بر روان کودک خواهد گذشت، به همین دلیل است که توجه به نکات و ظرایف تربیتی تا این اندازه مهم است و نباید از آنها غافل شد.
سر و کار داشتن با روح و روان یک انسان و تربیت او کاری است بس حساس و دشوار و اگر این انسان یک دختر باشد به لحاظ ظرایف عاطفی حساسیت‌ها چند برابر خواهد شد و وظیفه والدین نیز خطیرتر، آری دختر داشتن نعمت است، نعمتی که باید به بهترین وجه از آن نگه‌داری کرد و نسبت به آن در پیشگاه الهی پاسخگو بود.
