بسم الله الرحمن الرحیم
ان‌شاءالله نماز روزه‌ها قبول باشد.
هنوز این مسجد مملو از خدماتی است که ان‌شاءالله قرار است این بچه‌های هیأت، فارغ‌التحصیل‌ها و دانشجوها رهسپار کنند به نیازمندان اصلی.
این سورهٔ مبارکهٔ معارج، آیات عجیبی راجع به نماز دارد. من می‌خواهم به یک قسمت غیر نمازش دقت بکنید.
در سورهٔ مبارکهٔ معارج می‌گوید: نماز و نمازگزار، طبع اولی خدا را عوض می‌کند. یعنی به عبارتی خلقت خدا را عوض می‌کند. بر طبع اولی‌اش فائق می‌آید.
می‌گوید: «بسم الله الرحمن الرحیم، إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا»؛ انسان حریص خلق شده‌است.
«إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً»؛ وقتی یک بدی به او برسد، داد وبی داد می‌کند.
«وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً»؛ وقتی خیری به او برسد، بقیه را منع می‌کند، نمی‌دهد، خیر به دیگران نمی‌دهد. این طبع اولی آدم است.
بعد می‌گوید: «إِلاَّ الْمُصَلِّینَ»؛ مگر نمازگزار. معلوم است نمازگزار طبع اولش را عوض کرده‌است. نماز اینقدر مهم است.
مصلین چه کسانی هستند؟
«الَّذِینَ هُمْ عَلى صَلاتِهِمْ دائِمُونَ»؛ کسانی که اولاً دائم نماز می‌خوانند.
«وَ الَّذِینَ فِی أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ»؛
مگر ربط دارد؟ نماز به این که انسان به سائل و محروم کمک کند. اگر کسی نماز خوب می‌خواهد، ارتباط خوب با خدا می‌خواهد، ارتباط مؤثر می‌خواهد، حتماً سائل و محروم، در اموالش، در وقتش، حق دارند.
ببینید من با این مثال عرضم را می‌گویم و خاتمه می‌دهم؛
داریم «الخلقُ عِیالُ الله»؛ خلق خدا، عیال خدا هستند، خانوادهٔ خدا هستند. شما اگر به خانوادهٔ من احترام بگذارید، اگر به بچه‌های من احترام بگذارید، من را خوشحال کردید، مثلاً انگار به من احترام گذاشتید. اگر به خانوادهٔ من یک جایی توهین بکنید، به بچه‌های من توهین بکنید، یا آن‌ها را ضایع کنید، یا دارند ضایع می‌شوند شما ضایع شدنشان را تماشا بکنید، به من بی‌احترامی کردید. حتماً من شما را تحویل نمی‌گیرم. اگر یک جایی بروم، به بچهٔ من بی‌احترامی کرده‌باشید و بعد بیایی خودت را لوس بکنی و بگویی: «من اینطوری، من آنطوری، می‌خواهم با شما ارتباط داشته‌باشم.»، می‌گویم: «برو، شما به بچهٔ من توهین می‌کنید، تو به بچهٔ من توهین میکنی، به من توهین میکنی.» وقتی که شما عیال الهی را واگذار کنی، شما به خدا دارید توهین می‌کنید. حتماً نمی‌شود ارتباط مؤثر برقرار کرد. حتماً خدا تحویل نمی‌گیرد، حتماً اینطور است.
اشتباه نکنید.
نماز خوب فقط در این نیست که آدم حواسش را جمع بکند، اقبال به قرار داشته باشد و فلان، که بتواند نمازی بخواند که اصلاً خلقت الهی را زیر رو بکند، نمی‌شود، اینطور نیست. پارامترهایی دارد، این پارامترها در سورهٔ مبارکهٔ معارج آمده است.
حالا کم‌کم به شما عرض خواهم کرد. ولی این نکته را دقت بکنید، حق معلومی وجود دارد. این هم خمس و زکات نیست. گفتند همان صدقاتی است که شخص برای خودش مشخص می‌کند، که من باید این را کمک کنم، به خلق‌الله برسم، به فقرا برسم، به محرومین برسم. خدا نکند یک زنی در اطلاع شوهرش برود تن‌فروشی بکند، به خاطر نیازهای اولیهٔ واجب، رزق نان. و این اتفاق دارد می‌افتد. بعد فکر می‌کنید خدا ما را تحویل می‌گیرد؟
حتماً نمی‌کند. می‌گوید شما به خانوادهٔ من توهین کردید، یعنی به من توهین کردید.
در اموال اغنیاء، اصلاً قوت فقراست، در روایت امیرالمؤمنین هست که:
«إِنَّ اللّه فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الاَْغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ»؛ خدا قوت فقرا را در کیسهٔ اغنیاء، در جیب اغنیاء گذاشته. اگر فقرا گرسنه‌اند، به خاطر این است که اغنیاء دست به جیب نمی‌شوند و بعد خدا رحم کند به ما با دعاها و مناجات و این‌ها... می‌بیند که اینطور که باید اثر بگذارد، نمی‌گذارد. و اگر آن کار را انجام بدهید، می‌بینید دعاها و نمازها، اثرات خودش را دارد. دارند تحویل می‌گیرند، می‌گویند این خانوادهٔ ما را تحویل می‌گیرد.
ان‌شاءالله که خدا نماز و روزهٔ ما را به احسن وجه قبول بکند. به برکت صلواتی بر محمّد و آل محمّد.
