روزای آخر دهه اول محرم رسیده بود. محرمی که با همه سالا فرق میکرد، هیچ هیاتی دیگه اون شور و حال گذشته رو نداشت. خیلی از جاها کلا مراسم ها رو کنسل کرده بودن. ولی مگه دل یه بچه هیاتی اجازه میده محرم بگذره و برا اربابش عزاداری نکنه؟!
محرم امسال با اینکه دیگه کرونا اجازه نمی‌داد مثل گذشته عزاداری کنیم ولی هیاتی های هیات الزهرا زحمت کار های ۱۰۰ برابری رو با جان دل خریدن و کارهایی کردن که شاید هیچ دلیلی جز عشق به اربابشون نتونم توجیهش کنه. امسال از انداختن موکت و چسب زدن جای نشستن و ضد عفونی کردن ها گرفته تا سیم کشی کل دانشگاه برای پخش کردن صوت و تصویر مراسم عزاداری همه رو خود بچه هایی انجام دادن که بیرون فقط به درس خوندنشون و رتبه کنکورشون نگاه میکنن
تجربه محرم امسال یکی از متفاوت ترین محرمای عمر من بود، یک شب که نرفتم خونه دیدم که بعضیا تا نصفه شب با جون و دل موکتا رو جمع میکردم که یوقت جای عزادارای امامشون خیس نمونه، اونایی که شاید در طول روز کمتر از سه چهار ساعت میخوابیدن قدرتی داشتن که هیچ جایی نمیشه پیدا کرد. همه اینا یه دونه هدف بیشتر نداره، بیمه کردن یه عمر زندگی با نوکری کردن برای ارباب.
برای ورود به کانال پیام‌رسان تلگرام «مکتوبات هیأت الزهرا (س) دانشگاه شریف» کلیک کنید.
