در جبهۀ حق، جهت را فراموش نکن!

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏»

«أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ».[1]

«رَبِّ اشْرَحْ لي‏ صَدْري * وَ يَسِّرْ لي‏ أَمْري * وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِساني‏ * يَفْقَهُوا قَوْلي‏».[2]

«اللَّهُمَّ وَ أَنْطِقْنِي بِالْهُدَى وَ أَلْهِمْنِي التَّقْوَى».[3]

مقدّمه

هدیه به پیشگاه باعظمت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها صلواتی هدیه بفرمایید.

اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم

عرض ادب و تسلیت به پیشگاه مقدّس و مبارک حضرت بقیّة الله الأعظم روحی و ارواح العالمین له الفداه و عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و رزقنا الله رؤیته و زیارته و الشّهادة بین الیَدَیه صلوات دیگری محبّت بفرمایید.

اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم

مگر خدا ناصرِ مؤمنین نیست؟

قبل از اینکه وارد اصل بحث بشوم که یک تحلیل تاریخی است، بایستی چند مقدّمه را به محضر شما عرض کنم که بحث یک ادبیات مشترکی پیدا کند.

حضرت حق در کتاب شریف به ما یاد داده است و فرموده است «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا»،[4] ما رسولانمان و مؤمنان را دائماً یاری می­کنیم؛ چون ممکن بود که در ذهن ما اینگونه باشد که منظور بهشت و قیامت است، تصریح هم دارد که «فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ»، یعنی هم در دنیا و هم در آخرت.

ممکن است در بدو امر این به ذهن ما برسد که «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا» یعنی ما دائماً پیروزیِ ظاهری خواهیم داشت، یا اگر نداشته باشیم هم این وعده ­ی نصرت دروغ است. در حالی که قرآن کریم از شکست­های ظاهریِ پی در پیِ انبیاء و اولیای خدا زیاد فرموده است. «يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ»،[5] چاله می­کندند و مؤمنان را در آن چاله آتش می­زدند.

اگر ادبیات کسی مشترک نباشد باید بگوید پس این نصرت نیست.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در احد شکست خوردند، پایان صفّین علی رغم پیروزی نظامی، منجر به حکمیت و شکست و افتراق در بین یاران امیرالمؤمنین صلوات الله علیه شد. «ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي»،[6] حضرت هارون علیه السلام به برادر خود... این­ها مکرر است، حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در کربلا شکستِ صد در صدی نظامی خوردند.

اگر قرار بود ظاهر را نگاه کنیم، آنوقت باید نسبت به این آیه دو برخورد داشته باشیم، یا باید بگوییم نستجیربالله ادّعای دروغ است... چون حوادث قبل از آیه فراوان است و آیات فراوانی شکست­ها را بیان کرده است.

کسانی هم پیدا شده­اند و بی­ ادبی کرده­اند و گفته­ اند معلوم است کسانی که شکست خورده­ اند مؤمن نبودند. مثلاً «ولی الله دهلوی» در «ازالة الخفاء» می­گوید که علی خلیفه ­ی مرضیِ خدا نیست (نعوذبالله) چون در جاهایی مانند غارات و حکمیت و... منصور نبود و مخذول بود.

دیگر توجّه نکرده­ اند که وقتی در اینجا خواسته­ اند با این آیه امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را تخریب کنند، انبیاء و سلسله ­ی جلیله­ ی هدایت را تخریب کرده­اند.

ای دهلوی! ادبیات تو با آیه یکی نیست! منظور «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا»قاعدتاً اگر از جانب یک حکیمِ عاقلِ عادی هم صادر شده باشد... یک نویسنده که ششصد صفحه کتاب نوشته است، اصلاً اگر وحی هم نباشد، دیگر اینقدر حواس­پرت نیست که ده­ها مورد شکستِ ظاهری را فرموش کند و بعد بفرماید «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا». بلکه مجموعه را می ­دیده است.

درواقع این نگاه یزید و بنی امیه است که پیروزِ ظاهریِ تک ­بُعدیِ میدان، همان منصورِ عزیز است. وقتی اسراء را به شام بردند، وقتی یزید ملعون به حضرت زینب کبری سلام الله علیها را دید که با آن لباس­هایی بودند که دون شأن حضرت بود و زنجیرها و اینکه ناموس امیرالمؤمنین صلوات الله علیه روی پا ایستاده بود و آن وضع که نگفتنی بود، شروع کرد به خواندن این آیات سوره مبارکه آل عمران که «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ»،[7] این عزّت است و آن ذلّت است، این نصرت است و آن خذلان است.

ایمان این بزرگواران که قطعی بود، پس باید نصرت هم می­رسید...

حال در موضوع کربلا بعنوان مثال، امروز که ما نگاه می­کنیم دیگر قصه لو رفته است. امروز کسی یزید را پیروزِ میدان نمی­داند، نهایت امر این است که کسی سعی کند یزید را با نفس مصنوعی جزو مسلمین نگه دارد، وگرنه سیره ­ی یزید بعنوان الگوی اسلامی تدریس نمی­شود، ولی یکی از کارکردهای فلسفه­ی قیام حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه این است که از سال پنجاه به بعد، یک انقلاب درست کرده است. یعنی هزار و سیصد و چند سال بعد، روی اینکه قیام حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه حکومت­ محور است یا نهی­ ازمنکر­محور است یا برای شهادت است یا برای تعظیم شعائر است، ده­ها نظریه و بحث و کتاب­های فراوانی دارد، اگر بخواهیم فقط به این موضوع بپردازیم بیش از بیست جلسه کار دارد. حداقل از سال چهل و نه به این طرف، ابعاد مختلف این موضوع بحثِ زنده­ ی جدّی داشته است، آقای شریعتی یک نگاه داشته است، مرحوم شهید مطهری یک نگاه داشته­اند، آقای صالحی نجف ­آبادی یک نگاه داشته­اند، امام خمینی رضوان الله تعالی علیه یک نگاه داشته­اند، رهبری یک نگاه داشته­اند، شهید صدر یک نگاه داشته­اند. آدم­های مختلف و متفکّران مختلف آمده­اند و اثرگذار هم بوده است و فقط تئوریک نبوده است، برای این موضوع یک انقلاب هم رخ داده است.

لذا اگر امروز بخواهند یکی از مبانی انقلاب را بزنند، فلسفه­ی قیام حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است.

لذا اگر نگاه کنید، جریان­هایی که با انقلاب خیلی خوب نیستند، یا کسانی که نگاه سکولار دارند، یکی از نقاطی که ما را با آن می­زنند، فلسفه­ی قیام حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است.

اگر ده روز مانده به محرّم یک رصدی کنید، کانال­های تلگرامی سکولارها هر سال نظریه­ی فرار حسینی را بازنشر می­کنند.

این­ها لطف خداست که این­ها به ما بگویند نقطه­ی قوّت شما کجاست و ما باید کجا را بزنیم. مدام هم تکرار می­کنند. هر چقدر هم جواب می­دهند، آن­ها هم حرف­های گذشته ­ی نخ­ نما را دوباره تکرار می­کنند.

نمونه­ ی دیگر آن در موضوع قیام حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها که ما امروز برای آن عزادار هستیم، یک طرف یک زنِ بی­نظیرِ کنشگرِ عدالتخواهِ منجیِ بشریت است، طرف مقابل هم اصلاً قدرتِ دفاع از فعل خود را ندارد و سعی می­کند که در مرحله ­ی اول انکار کند.

یکی از ویژگی­های مکتب اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین این است که شیعیان مکتب اهل بیت علیهم السلام نه بدر را انکار می­کنند، نه احد را، نه جمل را، نه صفّین را، نه نهروان را، همه­ ی این­ها حتّی در روز شکست، روز شکوه و عظمت انسانیت است، روز افتخار است، ما هم حرف برای گفتن داریم.

وقتی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در جمل پیروز شدند، بعنوان پیروز چگونه عمل کردند، در صفّین چه کردند، با خوارج چه کردند. هیچ کدام را انکار نمی­کنیم، و ما از بیان هیچ کدام هم ناراحت نمی­شویم.

همینکه عزیزانی از یادمان تاریخ رخداد گذشته ناراحت می­شوند، یعنی قابل دفاع نیست.

«عبید خلیفی» یک سکولار تونسی است که الآن هم در تونس زندگی می­کند، شیعه هم نیست، می­گوید: من هرچه در جمل بحث و مطالعه کردم، دو چیز دیدم. یک طرف «علیٌ الحَلِیم»، علیِ صبور و بردبار که می­شود ایشان را بعنوان یک نسخه ­ی اسلامی به همه­ ی دنیا عرضه کنیم و رفتار او در جدیدترین حرف­های روز دنیا حرف دارد. طرف مقابل هم بانویی بود که من هرچه در این هزار و چهارصد سال جستجو کردم دیدم تلاش شده است که توبه­ ی او را اثبات کنند. یعنی فعل اصلی قابل دفاع نیست!

باید دید آن چیزی که امیرالمؤمنین صلوات الله علیه یا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها یا حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه می­خواستند به آن برسند، رسیده­اند یا نه.

اگر عرصه و میدان فقط سرزمین کربلا بود، واضح است که حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در آن شکست خورده بودند. اما مسائلی که خدای متعال در این عالم ایجاد می­کند معمولاً یک بُعدی نیست، توابعِ یک و دو و سه و چند متغیره نیستند، پیچیده هستند، ابعاد دارند، برای دوران­های دیگر بکار می­روند، یک­ عرصه ­ای نیستند، وگرنه شما باید در مورد «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا» بگویید یا خدا معاذالله فراموش کرده است که در جاهای دیگر شکست خورده ­اند، یا باید بگویید معاذالله خلاف گفته است، یا باید منکر نبوّت انبیاء و ایمان مؤمنینی بشوید که شکست ظاهری خورده­ اند.

برای مؤمنان هر سه راه معلوم و مشخص است، شک نیست که پیغمبر نبی خدا هستند، ولی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در جنگ شکست­های متعدد خورده ­اند، پیروزی­های فراوانی هم داشته­اند.

ما زندگی می­کنیم تا در این اتفاقی که خدا کارگردان آن هست، ما از این اتفاقات به آنچه ایمان داریم و ایمان به غیب داریم، به یک شیوه­ی زندگی تبدیل کنیم و در این میان حرکت کنیم.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مادرِ همه­‌ی عالمیان

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با یک جریان مخوفی درگیر شدند و از حقیقت آن­ها هم پرده ­برداری کردند. اما زمانی که بنا بر این بود که حبّ و بغضی تنظیم بشود، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با اکثریتِ مردم زمان خودشان دشمنی نکردند.

اصلاً شما اگر کسی را پیدا کنید که نگاه او حداقلی باشد، نمی­توانید توجیه کنید که غذا را از امام حسن مجتبی صلوات الله علیه بگیرند و به کافر حربی بدهند، کافر حربی که اسیر است، مگر کسی که مادر هر دو نفر است، و این می­داند این پسرِ صبورِ خودش تحمّل می­کند که شاید زمینه­ی هدایت آن پسرِ کافرِ حربی فراهم بشود. وگرنه این چطور ترجیحی است؟ آن هم بین دو نفر که گرسنه هستند.

شما بروید و از اساتید خودتان بپرسید، دو نفر گرسنه هستند، یک نفر معصوم است، دیگری مؤمن هم نیست، کافر عادی هم نیست، اسیر است! «وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا».[8]

اسیر یعنی کافر حربی که همین الآن از جبهه­ی دشمنی با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم برگشته است. یعنی فتوحات نیست که بگوییم برای بعضی از جاهای آن گیر داریم و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه اهل فتوحات نبودند و بعضی­ها اهل فتوحات بودند. اسیر یعنی کافر حربی، یعنی الآن در جنگ با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم او را گرفته­اند و اگر او را آزاد کنند دشنه را در شکم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم خواهد کرد. این شخص را گرفته­اند و به مرکز حکومت که مسجد است آورده ­اند. تنها خانه­ای که در مسجد در دارد خانه­ی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است. این شخص هنوز تقسیم نشده است. اگر گرسنه هم هست بدین علّت است که همین الآن او را آورده­ اند و هنوز فرصت نرسیده است او را به جایی بدهند. شما تصوّر کنید یک آدم داعشی و بعثی است. تنها دری که در مسجد باز است همینجاست. بقیه­ ی درها بیرون از مسجد است. این کافر حربی را که گرفته­ اند به داخل مسجد آورده­اند.

اگر شما حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را مادرِ همه­ ی عالم ندانید، وجه ترجیح او به امام حسن مجتبی صلوات الله علیه چیست؟ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مادرِ نَسَبی برای همه ­ی عالم نیستند، ولی شأن مادری دارند. آنجایی هم که کسی از اصحاب که نوجوان بود و از خیلی چیزها خبر نداشت از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پرسید چرا شما گریه می­کنید؟ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: اگر حق را به اهل حق سپرده بودند، بین دو نفر اختلاف نمی­شد. برکات آسمان و زمین نازل می­شد. «أَبْشِرُوا بِسَیْفٍ صَارِمٍ»[9] من می­بینم که شمشیرها گردن­های شما را خواهد برید.

اگر الآن به ما بگویند داعشی­ها با جبهة النصره درگیر شدند و یکدیگر را تکه پاره کردند، آن­ها دیگریِ ما هستند، شاید ما خوشحال هم بشویم. اگر روزی به ما بگویند اسرائیلی­ها با امریکایی­ها درگیر شده­اند و یکدیگر را کشته ­اند...

نگاه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به عموم (بجز برای طواغیت اصلی که می­فهمیدند چکار می­کنند) نگاه مادری است که به دنبال تربیت است.

در جبهه­ ی حق، نباید اصول را زیر پا بگذاریم

اتفاقاتی که برای ما رخ می­دهد، اگر ما محور حبّ و بغض­مان را گُم کنیم، اگر ما جهت فعل را فراموش کنیم، گاهی ممکن است در جبهه­ ی حق قرار بگیریم، اما شیوه­ ی عمل­مان مانند شیوه ­ی باطل باشد.

زمانی آقایی که بدنساز بود در بین رزمندگان عراقی بود، خیلی هم بین عراقی­ها محبوب بود. آفت فضای مجازی هم که وجود دارد، ایشان هم به نوعی سلبریتیِ مدافعان حرم در کشور عراق بود. یکی از مشکلات این فضاها این است که به مرور این­ها انسان را اداره می­کنند. شما باید خبر تولید کنید، تصویر ایجاد کنید. بالاخره چقدر می­توانید فیگور بگیرید؟ چقدر می­توانید با اسلحه­ های مختلف عکس بگیرید؟

فرق تو با آن سرباز امریکایی در این نیست که اسلحه ­ی تو گران­تر است یا تو خیلی مسلّح ­تر هستی.

ان شاء الله خدای متعال شهید کاوه را رحمت کند، فکر نمی­کنم ایشان چهل یا پنجاه کیلوگرم وزن داشتند، ایشان خیلی لاغر بودند، ولی ایشان کردستان را اداره می­کردند.

امیرالمؤمنین صلوات الله علیه هیچ وقت نه اسبِ آنچنانی داشتند، نه زره­ی آنچنانی.

این سلبریتیِ مدافعان حرم مدام عکس و فیلم می­گرفت، تا اینکه بالاخره این کار تکراری شد، بعد با دشنه به کشته ­های داعش صدمه می­زد و عکس می­گرفت و منتشر می­کرد.

این آن جای خطرناک است.

در جبهه ­ی حق تشفّی نداریم، برای اینکه دلمان خنک بشود نمی­زنیم. در جبهه­ ی حق توسعه ­ی دشمن نمی­دهیم، اتفاقاً دشمن را تضییق می­کنیم.

امروز در دانشگاه شما اتفاقی می­افتد و کسی غلطی می­کند، شما حق ندارید بی­ دلیل و بی ­برهان توسعه بدهید. توسعه ­ی دشمنی نداریم.

معیار حبّ و بغض معلوم است، یکی از آن­ها «إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ». اگر شما با برادرتان اختلاف نظر داشته باشید، شب بر سر یک سفره غذا میل می­کنید. تمام شیعیان امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، مرحله­ ی بعد تمام محبّان امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، مرحله ­ی بعد تمام مسلمین برادر هستند و بر سر یک سفره هستند. شما حقِ دشمنی ندارید، الا نسبت به کسی که دلیل داشته باشید.

اگر برادر من هم قاتل باشد باید قصاص بشود. شدّت و حدّت آن را هم باید یک قاضیِ غیراحساسی تشخیص بدهد که اینجا برای جمع لازم است که این فرد به اشد برسد یا به اخف.

با داغ­بازی نمی­شود کار را پیش برد. زمانی کسی در مقابل رهبری انقلاب چیزی گفت و ایشان فرمودند... مثلاً طرف گفت «مرگ بر مفسد اقتصادی»، رهبر انقلاب فرمودند: «مرگ بر» کار قاضی است. ممکن است جرم مفسد اقتصادی اعدام باشد، ممکن هم هست نباشد. «مرگ بر» یعنی چه؟ این شخص که مهدورالدّم نیست. شاید باشد و شاید هم نباشد.

تفاوت آن­هایی که دوست دارند در جبهه­ ی حق باشند با آن کسانی که نیستند در این است که باید این سختی را اضافه بر سختی­های دیگر تحمّل کنند که نفس خودشان را کنترل کنند.

آن چیزی که مسلّم است و بارها از صدر اسلام تکرار شده است، این است که می­خواهند شما دو کار انجام بدهید، و ما هم معمولاً این دو کار را انجام می­دهیم، رسانه ­هایمان خیلی این کار را انجام می­دهند.

یک: اینکه رفتار آن­ها را تکرار کنید.

با تکرارِ رفتارِ آن­ها، اولین چیزی که شهید و ذبیح می­شود «حقیقت» است. او وحشیگری کند و من هم تندخویی کنم. او در رسانه­ی خود دروغ بگوید و من هم بر علیه او دروغ بگویم. متأسفانه این امر زیاد رخ می­دهد.

با تکرارِ رفتارِ آن­ها، اولین چیزی که شهید و ذبیح می­شود «حقیقت» است. او وحشیگری کند و من هم تندخویی کنم. او در رسانه­ ی خود دروغ بگوید و من هم بر علیه او دروغ بگویم. متأسفانه این امر زیاد رخ می­دهد.

اگر بخواهم برای شما در اینجا یک مثال خیلی واضح بزنم، آقایی حرف­هایی زد، زمانی جزو برنامه­ سازان صدا و سیما بود، حرف­های اشتباهی زد و تحریک کرد. آقای دیگری در صدا و سیما گفت: ایشان تازه سی میلیارد تومان گرفته است.

باید آن افرادی که این را گفتند را توبیخ می­کردند.

اگر شما اهل شفافیت در قراردادها هستید، باید یک سایت ایجاد کنید و همه­ی قراردادها را منتشر کنید. نه فقط قرارداد آن کسی که جمله ­ای گفته است. این کارِ شما یعنی کأنّه او این پول را بابت حقّ ­السّکوت گرفته است.

چه کسی به این شخص سی میلیارد تومان پول داده است؟ چه کسی قرارداد بسته است؟ چندصد میلیارد تومان سود کرده­ای که سی میلیارد تومان داده­ای؟ قبلاً که انکار می­کردی در طی یک سال از این پول­های درشت به کسی نمی­دهی چه شد؟

ما حق نداریم به شیوه­ ی دشمن عمل کنیم.

دشمن هرچه دروغ بگوید، چون اساس او بر وهم و دروغ است، تفاوتی نمی­کند. اما این طرف در صورت دروغ گفتن، جبهه ­ی حق خراب می­شود.

درسی از جنگ جمل امیرالمؤمنین صلوات الله علیه

بارها امیرالمؤمنین صلوات الله علیه برای اینکه جبهه­ی حق آسیب نخورد صدمه خورده­اند و هزینه داده­اند و از قبل هم می­دانستند. مانند این نمونه که امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در جمل فرمودند: یک نفر برود و برای این­ها قرآن بخواند، او را تیر می­زنند و می­کشند.

چرا یک نفر را مقابل تیر قرار می­دهید؟ مگر آن­ها کم آدم کشته بودند؟ حدود هشتصد نفر را کشته بودند. اصلاً اینکه یک گروه نظامی شهر شما را اشغال کرده ­اند برای اینکه با این­ها مبارزه کنید کافی است. همه جای دنیا چه شرعی و چه قانونی مشکلی نیست. این­ها هشتصد نفر را کشته بودند، چهل نفر را زجرکش کرده بودند، بیت المال بصره را هم غارت کرده بودند. هم مفسد اقتصادی بودند، هم مفسد فی الأرض بودند، هم محارب بودند، هم اهل بغی بودند، ولی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: یک نفر برود و قرآن بخواند، به او تیر می­زنند و شهید می­شود.

چرا حضرت این کار را کردند؟ حضرت فرمودند که به او تیر می­زنند و شهید می­شود که کسی نگوید نمی­دانستند.

نوشته­اند «مسلم مجاشعی» خواست برود، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: اگر بروی تو را تیرباران می­کنند.

«مسلم مجاشعی» اول فکر کرد چون در سپاه امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است، نصرت در سپاه امیرالمؤمنین صلوات الله علیه آن نصرتِ یک خطی است، یعنی چون در سپاه امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است حتماً بصورت ظاهری هم پیروز هستند. گفت: من می­روم.

امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: اگر بروی تو را تیرباران می­کنند. حضرت فرمودند: کس دیگری برود قرآن بخوانند تا او را تیرباران کنند.

من این صحنه را خیلی دوست دارم، ان شاء الله خدای متعال روزی ما کند که ما مبارزه در راه خدا را انتخاب کنیم.

دوباره این جوان بلند شد و گفت: آقا! من می­روم. حضرت فرمودند: تفاوتی نکرد، تیر می­زنند و تو را می­کشند. عرض کرد: دیگر انتخاب کرده­ام که در راه تو کشته بشوم.

یعنی اینکه ترسید و نشست و بعد انتخاب کرد و بلند شد زیباست. ایستاد و قرآن خواند و او را تیرباران کردند. همه هم دیدند.

اگر کسی فکر کند هدف امیرالمؤمنین صلوات الله علیه این بوده است که قرآن بخواند و این جمع روبرو حتماً هدایت می­شوند، می­گوید شکست خورد. اما امیرالمؤمنین صلوات الله علیه می­فرمودند یا در ذهن این­ها تردید ایجاد می­شود و هدایت می­شوند، یا حقیقت روشن می­شود که ما در بدترین شرایط هم به دنبال آغاز درگیری با مسلمانان، ولو خاطیان، نیستیم. باید حجّت تمام بشود.

اگر این هدفِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه یا بخشی از هدفِ حضرت بوده است، حضرت به این هدف رسیده­اند.

وقتی جمل تمام شد امیرالمؤمنین صلوات الله علیه سر بالا بودند، ولی آن بانو از خجالت گریه می­کرد. معلوم شد.

جهاد تبیین شهدای مظلوم

گاهی در شرایطی شما باید حرف بزنید، گاهی بخاطر اشکالات قبلی ما و تخریب­های دیگران، حرف اثر نمی­کند. باید مظلومیت شما روشن بشود.

بعضی از این شهدایی که فیلم­هایشان در این ایام منتشر شد که به بدترین شکل کشته شدند، این­ها با کتک خوردن جهاد تبیین کردند، حق را روشن کردند. مردم فیلم را دیدند که یک نفر را به بدترین شکل زدند. این­ها هم رشحه­ای از رشحاتِ اربعینیِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را دارند که «بَذَلَ مُهجَتَهُ فيكَ لِيَستَنقِذَ عِبادَكَ مِنَ الجَهالَةِ وحَيرَةِ الضَّلالَةِ»،[10] خون دل خود را داد که مردم از جهالت خلاص شوند.

حال اگر یک نفر در جبهه­ی حق پیدا بشود که یک سیلیِ اضافه بزند، تمام مسیر حقیقت را آلوده می­کند. ما هرگز حقِ ظلم نداریم، ما بین ظالم شدن و مظلوم شدن، هزار مرتبه مظلوم شدن را انتخاب می­کنیم، چون بنای ما زندگی در دنیا نیست، زندگی ما ابدی است.

لذا بنای اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین اینطور است. همان لحظه­ای که حرّ آمد، اگر شمر هم آمده بود و توبه کرده بود، یعنی قبول می­کرد که غلط کرده است و اقرار می­کرد و می­خواست اصلاح کند و برمی­گشت، به خودِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه قسم یاد می­کنم که امام حسین علیه السلام شمر را هم می­پذیرفتند، ضمن اینکه قبل از این هم این­ها را دعوت کرده بودند.

خدای متعال به ما لطف کرده است که ما تجربه­ی تاریخیِ ائمه علیهم السلام را در موضوعات شبیه به خودمان داریم.

نباید موضوعات را یک بُعدی دید

غارتگران ریختند و حمله کردند و وحشیانه­ترین رفتارِ ممکن را می­کردند... معاویه به دنبال دو چیز بود، همانطور که الآن به دنبال دو چیز هستند...

یک: ما شیوه ­ی آن­ها را انجام بدهیم.

ما تا جایی که بتوانیم کتک می­خوریم اما کتک نمی­زنیم، باید اینطور باشیم. مگر جایی که دفاع مشروع واجب است. آن جاهایی که واجب است، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در یک شبانه روز پانصد و بیست و سه نفر را کشته­اند، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه اهلِ نکول و فرار کردن و انفعال نیستند، ولی صد روز صفّین را معطل کردند. اگر شما بخواهید وعده­ های غذایی یک لشگر صد هزار نفره را تأمین کنید، هزینه دارد. این­ها خیلی راحت می­توانستند درگیر بشوند و به خط بزنند و پنج روزه کار را یکسره کنند و بگردند، اما امیرالمؤمنین صلوات الله علیه صد روز جنگ را معطل کردند، برای اینکه شاید کسانی که آن طرف ایستاده­ اند، همه از یک جهت نیستند.

ما تا جایی که بتوانیم کتک می­خوریم اما کتک نمی­زنیم، باید اینطور باشیم. مگر جایی که دفاع مشروع واجب است. آن جاهایی که واجب است، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در یک شبانه روز پانصد و بیست و سه نفر را کشته­اند، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه اهلِ نکول و فرار کردن و انفعال نیستند، ولی صد روز صفّین را معطل کردند. اگر شما بخواهید وعده­های غذایی یک لشگر صد هزار نفره را تأمین کنید، هزینه دارد. این­ها خیلی راحت می­توانستند درگیر بشوند و به خط بزنند و پنج روزه کار را یکسره کنند و بگردند، اما امیرالمؤمنین صلوات الله علیه صد روز جنگ را معطل کردند، برای اینکه شاید کسانی که آن طرف ایستاده­ اند، همه از یک جهت نیستند.

این از عجایب روزگار است که ششصد سال امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را زیر شدیدترین اهانت­ها تخریب کرده­اند، و قریب به همین میزان سعی کردند معاویه را تطهیر کنند. اما شما امروز مسلمانی که حداقل­ها را بداند، نمی­شناسید که بگوید حق با معاویه است. این جهاد تبیین است. شما امروز غیرشیعه هم براحتی پیدا نمی­کنید که حق را به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه ندهد.

به قول «شریف حاتم العونی» که از بزرگان علمای غیرشیعه ­ی حجاز است، می­گوید: اگر هم هست، نصب پنهان است. یعنی در دل او چیزی هست اما جرأت نمی­کند بیان کند.

چرا جرأت نمی­کند بیان کند؟ برای اینکه سایر هم­ کیشان خودش، او را تخطئه می­کنند و می­گویند تو بی­دین هستی.

نباید موضوع را یک­خطی دید. اگر بنا بر یک خطی دیدن بود، قطعاً امیرالمؤمنین صلوات الله علیه از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دفاع می­کردند و با هم شهید می­شدند. سخت­ترین صبرِ عالم، صبرِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است. آنقدر سخت است که آنقدر شیعیان سؤال کرده­ اند که از طرف اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین تنوع پاسخ وجود دارد. یک مرتبه از جهت عقلی توضیح می­دهند، یک مرتبه می­فرمایند که دستور نبوی است، یک مرتبه می­فرمایند بر اساس آیات قرآن کریم است. این­ها با یکدیگر تعارض ندارد، تنوع پاسخ دارد، از بس که این موضوع سنگین بوده است که چرا امیرالمؤمنین صلوات الله علیه دفاع نکردند، این خیلی عجیب است که مهم­ترین پهلوان حجاز در مهم­ترین صحنه­ای که به مهم­ترین فرد عالم وجود حمله کرده ­اند، دست به شمشیر نبرده است!

دو راهکار دشمن در برابر جبهه حق

میدان یک بُعدی نیست. اختلاف من و شما و دیگران هم شش ماهه و دو ماهه و سه ماهه حل نمی­شود، هیچ راهی هم نداریم، بجز اینکه تا می­توانیم دشمن را تنها کنیم.

یکی از کارهای معاویه این بود که یاران امیرالمؤمنین صلوات الله علیه شبیه او عمل کنند. کافی بود معاویه آب را ببندد، یاران امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بروند و آب را بگیرند، بعد یاران امیرالمؤمنین صلوات الله علیه هم آب را ببندند. در اینصورت دیگر چه فرقی می­کند؟ موضوع که بر سر نام نیست. شیوه­ی زندگی، نوع تفکّر، زاویه­ی نگاه، افق دید امیرالمؤمنین صلوات الله علیه با معاویه تفاوت دارد. ما با نگاه معاویه مشکل داریم.

قطعاً بشدّت به دنبال این موضوع هستند که شما را عصبانی کنند که شما هم شبیه به آن­ها عمل کنید، و این کار خیانت به حقیقت است.

دومین راه هم این است که می­خواهند شما را خسته کنند.

هر دو استراتژی کهنه، تکراری، لورفته است.

حضرت فرمودند: همه چیز خوب پیش می­رفت، «حَتَّی نَهِکَتْکُمُ الْحَرْبُ»[11] تا اینکه شما در صفّین خسته شدید. وقتی خسته شدید حکمیت آمد، وقتی خسته شدید تفرّق شد، وقتی خسته شدید به یکدیگر فحاشی کردید، وقتی خسته شدید پشیمان شدید، وقتی خسته شدید غارات او شروع شد. همینطور پشت سر هم آمد و دیگر روی خوش هم ندیدند.

استراتژی دشمن همین دو چیز است، باید خدا را شکر کنیم که بدونِ کشته دادن، شما یک آسیبی خوردید، که به قول این برادری که اینجا بود، خط معلوم شد که آن طرفِ مقابل به دنبال گفتگو نیست. البته شما حق ندارید آن طرفِ مقابل را ضرب در کسانی که مانند شما فکر نمی­کنند کنید.

همه­ی وجود بنده می­سوزد که یک شهید علی­وردی را آنطور کشتند، ولی به یاد این موضوع می­افتم که... البته بلاتشبیه، چون قصد تشابه و تطبیق ندارم، از این جهت که معیار نزدیک به هم هست عرض می­کنم که امیرالمؤمنین صلوات الله علیه به آن قاری فرمودند: برو تا تو را تیر بزنند و بیفتی که نشان بدهی او به دنبال آزادی نیست، او با مخالف خودش وحشیگری می­کند، برای خودش حق توحش قائل است.

پناه بر خدا از اینکه ما این را نبینیم، مخصوصاً در روزگار پیش رو، که الان قدرت برای ماست، آن­ها به اقلّیت افتاده­اند، مردم از آن­ها جدا شده­اند، ولو اینکه به جاهایی اعتراض به حق دارند، اما دیده­اند که نمی­شود روی دیوار این­ها یادگاری بنویسند، فراخوان­ها جواب نمی­دهد.

برای آن­ها بهترین کار این است که ما به شیوه­ی آن­ها عمل کنیم و آن­ها دوباره نیروگیری کنند. در اینصورت در پرونده­ی اعمال ما «صد عن سبيل الله» می­نویسند.

اتفاقاً امروز در اینجا برای هر کسی که دلیل قطعی نداریم که باید مجازات قطعیِ قانونیِ شدید داشته باشد، قطعاً وظیفه­ی ما اعلام نفرت و جنگ و درگیری و اصطکاک نیست. روز دیگری بین دوستان هیئت عرض کردم که کلاً درگیر شدن، تا زمانی که دستور صریحی برای شما نیاید، وظیفه­ی شما نیست، چون شما باید در خوابگاه با این­ها زندگی کنید. وظیفه­ی شما این است که در طی این سال­هایی که کنار یکدیگر هستید برای این هم­اتاقی تصحیح ذهنیت کنید، نه شوآف. وگرنه بیخود نباشیم که ما در جبهه­ی حق هستیم.

روضه و توسّل به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

بی­رحمی، ندید گرفتنِ بعضی از تفاوت­ها، سوءاستفاده از قدرت، شیوه­ی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نیست. من هرچه جستجو کردم پیدا نکردم که ثبت کرده باشند امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در جنگ­ها سرباز صفر زده باشند. معمولاً امیرالمؤمنین صلوات الله علیه هر کسی را که کشته­اند، نام او را گفته­اند.

شما می­دانید در یک جنگی که چند هزار نفر در برابر چند هزار نفر می­جنگند، معمولاً اگر اسم می­گویند، یعنی اینکه آن شخص یک شخصِ شناخته­شده بوده است، آدم قابل ملاحظه بوده است، ناشناس نبوده است.

آن کسی که دوغ و دوشاب را یکی می­کند، آن کسی که حرمت­ها را زیر پا می­گذارد...

دیدند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در حال انجام اقداماتی هستند... البته در روزهای آینده اشاره خواهم کرد که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم رفتاری کرده بودند که مردم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها کسی در حد خودِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بشناسند، همه حرمت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را می­شناختند، یعنی اینطور نبود که بگویند کسی آمد و حرفی زد. رفتار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم طوری بود که مردم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را محترم­ترین فردِ مدینه می­دانستند.

«مصنف ابن ابی شیبه» و دیگران از عمر نقل کرده­اند که خود او آمد و به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها عرض کرد که «وَاللَّهِ مَا مِنْ أَحَدٍ أَحَبَّ إِلَيْنَا مِنْ أَبِيكِ، وَمَا مِنْ أَحَدٍ أَحَبَّ إِلَيْنَا بَعْدَ أَبِيكِ مِنْكِ»[12] بعد از پدرت، محبوب­ترین فرد امّت تو هستی.

من کاری به این موضوع ندارم که آیا واقع گفت یا واقع نگفت، این نشان می­دهد که افکار عمومی قبول دارد که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها محبوب­ترین فردِ امّت هستند، این محبوبیّت هم یعنی عظمتِ جایگاه دینی و تقدّس.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها شروع کردند به اقداماتی، چون نمی­گذاشتند بر سر قبر پیامبر برود، به سر قبر حمزه سیّدالشّهدا گریه می­کرد، با اینکه برای ایشان سخت بود، ایشان باردار بودند، فاصله بود، ولی ایشان دوشنبه­ها و پنجشنبه­ها به احد می­رفتند.

امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در بقیع هم جایی را درست کرده بودند که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها گاهی در آنجا گریه می­کرد، با آن هم مخالفت کردند و گفتند: یا شب گریه کند یا روز... امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: فاطمه چند روز بیشتر میهمان شما نیست. این را هم شیعه و سنّی نقل کرده­اند. اصلاً یکی از دلایل حقانیت واضح حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها این است.

آن روایتی که شنیده­اید حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها آمدند و چیزی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم شنیدند و گریه کردند، بعد چیز دیگری شنیدند و لبخند زدند، بعد عایشه عرض کرد: پیامبر چه گفت؟ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: من مانند بعضی­ها سِر فاش نمی­کنم.

بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پرسیدند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: پدرم خبر شهادت خود را به من داد و من گریه کردم، بعد به من فرمودند: «أَنْتِ أَوَّلُ أَهْلِ بَيْتِي لُحُوقاً بِي».[13]

من و شما هم که آدم عادی هستیم، اگر به ما بگویند دو روز دیگر از دنیا می­روی، حساب و کتابمان را صاف می­کنیم، اگر با کسی قهر هستیم با او آشتی می­کنیم، می­فهمیم.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می­دانستند که بزودی از دنیا می­رود، لذا مسئله­ی ایشان در ماجرایی شبیه فدک، مسئله­ی مال دنیا نبود.

این جزو مسائلی است که همه­ی مسلمین نقل کرده­اند و نقل شیعی نیست.

به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه عرض کردند که به فاطمه بگو یا شب گریه کند یا روز، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: فاطمه [سلام الله علیها] چند روز بیشتر میهمان شما نیست...

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نمی­توانستند روزها به درِ خانه­ی مهاجر و انصار بروند، حکومت اجازه­ی این کار را نمی­داد، بایستی شب­ها می­رفتند، آن هم تعیین نشده از قبل، چون اگر تعیین شده بود که اجازه نمی­دادند. باید سرزده و نیمه­شب می­رفت.

آن بانویی که در طول عمر خود به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه رو نزد، شب­ها به درِ خانه­ی مهاجر و انصار رفت تا برای امیرالمؤمنین صلوات الله علیه...

شیخ عباس قمی رضوان الله تعالی علیه در «بیت الأحزان» می­فرمایند: اگر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در کوچه حرف می­زدند که صدا می­رفت، برای همین باید به داخل خانه می­رفتند، برای همین سرزده واردِ خانه­ها می­شدند. میهمانِ سرزده منفعل است...

در این نقل­های متأخر دارد که چقدر امیرالمؤمنین صلوات الله علیه از این موضوع اذیت می­شدند، وقتی برمی­گشتند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه می­فرمودند: علی جان! فردا هم می­رویم...

اگر من بخواهم همه­ی این­ها را توضیح بدهم، یک شعرِ حافظ کافی است. ان شاء الله خدای متعال آقای سازگار را حفظ کند، ایشان به ما یاد دادند که از این بیت استفاده کنیم.

من اینطور مثال می­زنم، من خیلی آقای بهجت رضوان الله تعالی علیه را درک نکرده­ام، ولی اندکی ایشان را درک کرده­ام، واقعاً وقتی انسان کنار ایشان می­نشست احساس می­کرد که در حال خراب کردنِ عمرِ این انسان است، اصلاً می­ترسم اثر وضعی گناهان من برای قلب مبارک ایشان کدورت بهمراه بیاورد، وای بحال امام معصوم، وای بحال حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، کسی که معلوم نیست حتّی هر کدام از فرشته­ها هم شأنیت این را داشته باشند که به محضر ایشان برسند، می­گوید:

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان علی جان! قال و مقال عالمی می­خرم از برای تو

هزار و چهارصد سال است که به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها جسارت می­کنند، اخیراً کتابی از مغرب تهیه کرده­ام که سال 2016 نوشته شده است، هرچه تلاش کردم که در این فاطمیه این کتاب را بهمراه خود بیاورم که چند جمله­ی آن را در بعضی از جلسات بخوانم، خدا شاهد است که دلم نیامد، از بس که بی­ادبی کرده است.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها آبروی خود را دادند...

جریان مقابل دیدند که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مؤثر هستند، زمانی که مردان مدینه بخاطر جنگ با مرتدّین کم شده بودند، تصمیم گرفتند که کار را یکسره کنند.

گروهی را به درِ خانه­ی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرستادند. فرد اول به فرد دوم گفت: به شدیدترین شکل ممکن برخورد کن، اگر نخواستند بیایند با آن­ها بجنگید. گزارش­ها فراوان است...

به پشت در آمدند و سر و صدا و همهمه شد...

جلوی درِ خانه­ی محترم... آن خانه­ای که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم وقتی «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ»[14] را خواندند، از ایشان پرسیدند که این کدام خانه­ها هستند؟ فرمودند خانه­های انبیاء هستند که خدا اجازه می­دهد ذکر آن­ها بالا برود... ان شاء الله خدای متعال روزی کند که ما و فرزندانمان هم بتوانیم در خانه­هایمان ذکر خدا را بگوییم و بالا برود... ابوبکر بلند شد و پرسید: خانه­ی علی و فاطمه چطور؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: «نَعَمْ مِنْ أَفَاضِلِهَا»،[15] بله! از افاضلِ این بیوت است.

جلوی این خانه­ای که شب­ها پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نماز شب خود را پشت درِ آن خانه می­خواندند که مردم ببینند، عدّه­ای رفتند و همهمه کردند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به پشت در آمدند و فرمودند: ما عزادار هستیم.

این­ها با همین جمله گریه کردند و برگشتند. این­ها پلید بودند ولی طاقت نیاوردند.

گروه دیگری را فرستادند که بی­ادبتر بودند، وقتی این­ها به پشت در آمدند دشنام دادند و جسارت کردند.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با این­ها صحبت نکردند، رو کردند به قبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و عرض کردند: «يَا أَبَتَاهْ! يَا رَسُولَ اَللَّهِ ! هَكَذَا كَانَ يُفْعَلُ بِحَبِيبَتِكَ وَ اِبْنَتِكَ»[16] این حرف­ها را راجع به دختر شما می­زنند... این مسلمان­نماها این حرف­ها را راجع به فاطمه­ی شما می­زنند...

این­ها هم که بی­ادب بودند گریه­کنان برگشتند. کارِ هر کسی نبود... تا اینکه خودِ آن ملعون آمد، مشعل آتش بدست آمد، همینطور که در حال آمدن به سمت خانه­ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بود، برده­ای داشت که خیلی او را دوست می­داشت، آن برده هم عاشق او بود، همینکه این برده دید ملعون مصمم است که به سمت در برود، با اینکه این همه آدم در این خانه بود، امام حسین علیه السلام بودند که خردسال بودند، ولی غلام آن ملعون به او گفت: «إنَّ فِیهَا فَاطِمَة» فاطمه در خانه است! او گفت: مهم نیست... بلکه اصلاً هدف فاطمه است...

آمدند و دو طرفِ در را آتش زدند...

ایُضرمُ النّار ببابِ دارها وَآیهٌ النور علی مَنارها

وَ بابها بابُ نبیِّ الرَّحمَه و بَابُ أبوابِ نَجاةِ الاُمَّه

هر کسی می­خواست پناه ببرد به این در پناه می­برد، پناهگاه عالم را آتش زدند، دو طرف در را آتش زد...

ابن شهر آشوب در یک کتاب خود که درست منتشر نشده است، در «مثالب النواصب» که یک چاپ ناقص دارد می­گوید، ان شاء الله دروغ باشد و روز قیامت بفهمیم دروغ بوده است، من هم فقط یک جمله­ی آن را می­گویم، جملات بعدی نگفتنی است، می­گوید ملعون نامه نوشته است و گفته است: وقتی دو طرف آتش گرفت، می­خواستم ببینم که آیا به اندازه­ی کافی آتش گرفته است که آماده­ی ورود بشویم یا نه، می­خواستم ببینم چیزی پشت در نگذاشته باشند، در را تکان دادم که ببینم چه چیزی پشت در است، صدای نفس­های او را شنیدم، دیدم تن مبارک خود را به در تکیه داده است، من هم تمام کینه و قدرتم را در پاهای خود جمع کردم و لگد زدم...

[1]- سوره‌ مبارکه غافر، آیه 44.

[2]- سوره‌ مبارکه طه، آیات 25 تا 28.

[3]- الصّحيفة السّجّاديّة، ص 98.

[4] سوره مبارکه غافر، آیه 51 (إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ)

[5] سوره مبارکه آل عمران، آیه 21 (إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ)

[6] سوره مبارکه اعراف، آیه 150 (وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِنْ بَعْدِي ۖ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ ۖ وَأَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ ۚ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ)

[7] سوره مبارکه آل عمران، آیه 26 (قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ ۖ بِيَدِكَ الْخَيْرُ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ)

[8] سوره مبارکه انسان، آیه 8

[9] خطبه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در بین زنان انصار

[10] زیارت اربعین

[11] نهج البلاغه، خطبه 208 (و من كلام له (علیه السلام) قاله لما اضطرب عليه أصحابه في أمر الحكومة: أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّهُ لَمْ يَزَلْ أَمْرِي مَعَكُمْ عَلَى مَا أُحِبُّ حَتَّى نَهِكَتْكُمُ الْحَرْبُ، وَ قَدْ وَ اللَّهِ أَخَذَتْ مِنْكُمْ وَ تَرَكَتْ وَ هِيَ لِعَدُوِّكُمْ أَنْهَكُ. لَقَدْ كُنْتُ أَمْسِ أَمِيراً، فَأَصْبَحْتُ الْيَوْمَ مَأْمُوراً؛ وَ كُنْتُ أَمْسِ نَاهِياً، فَأَصْبَحْتُ الْيَوْمَ مَنْهِيّاً؛ وَ قَدْ أَحْبَبْتُمُ الْبَقَاءَ، وَ لَيْسَ لِي أَنْ أَحْمِلَكُمْ عَلَى مَا تَكْرَهُون.)

[12] مصنف ابن أبي شيبة ، جلد 7 ، صفحه 432 (مُحَمَّدُ بْنُ بِشْرٍ , نا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ , حَدَّثَنَا زَيْدُ بْنُ أَسْلَمَ , عَنْ أَبِيهِ أَسْلَمَ أَنَّهُ حِينَ بُويِعَ لِأَبِي بَكْرٍ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ عَلِيٌّ وَالزُّبَيْرُ يَدْخُلَانِ عَلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَيُشَاوِرُونَهَا وَيَرْتَجِعُونَ فِي أَمْرِهِمْ , فَلَمَّا بَلَغَ ذَلِكَ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ خَرَجَ حَتَّى دَخَلَ عَلَى فَاطِمَةَ فَقَالَ: «يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ , §وَاللَّهِ مَا مِنْ أَحَدٍ أَحَبَّ إِلَيْنَا مِنْ أَبِيكِ , وَمَا مِنْ أَحَدٍ أَحَبَّ إِلَيْنَا بَعْدَ أَبِيكِ مِنْكِ , وَايْمُ اللَّهِ مَا ذَاكَ بِمَانِعِي إِنِ اجْتَمَعَ هَؤُلَاءِ النَّفَرُ عِنْدَكِ ; أَنْ أَمَرْتُهُمْ أَنْ يُحَرَّقَ عَلَيْهِمِ الْبَيْتُ» , قَالَ: فَلَمَّا خَرَجَ عُمَرُ جَاءُوهَا فَقَالَتْ: تَعْلَمُونَ أَنَّ عُمَرَ قَدْ جَاءَنِي وَقَدْ حَلَفَ بِاللَّهِ لَئِنْ عُدْتُمْ لَيُحَرِّقَنَّ عَلَيْكُمُ الْبَيْتَ وَايْمُ اللَّهِ لَيَمْضِيَنَّ لِمَا حَلَفَ عَلَيْهِ , فَانْصَرِفُوا رَاشِدِينَ , فَرَوْا رَأْيَكُمْ وَلَا تَرْجِعُوا إِلَيَّ , فَانْصَرَفُوا عَنْهَا فَلَمْ يَرْجِعُوا إِلَيْهَا حَتَّى بَايَعُوا لِأَبِي بَكْرٍ)

[13] اليقين باختصاص مولانا علی علیه السلام بإمرة المؤمنین ، جلد ۱ ، صفحه ۴۸۷ (أَبُو جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنَا زرات بْنُ يَعْلَى بْنِ أَحْمَدَ اَلْبَغْدَادِيُّ قَالَ أَخْبَرَنَا أَبُو قَتَادَةَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ بُكَيْرٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْأَنْصَارِيِّ عَنْ سَلْمَانَ اَلْفَارِسِيِّ قَالَ: قُلْنَا يَوْماً يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَنِ اَلْخَلِيفَةُ بَعْدَكَ حَتَّى نَعْلَمَهُ قَالَ لِي يَا سَلْمَانُ أَدْخِلْ عَلَيَّ أَبَا ذَرٍّ وَ اَلْمِقْدَادَ وَ أَبَا أَيُّوبَ اَلْأَنْصَارِيَّ وَ أُمُّ سَلَمَةَ زَوْجَةُ اَلنَّبِيِّ مِنْ وَرَاءِ اَلْبَابِ ثُمَّ قَالَ اِشْهَدُوا وَ اِفْهَمُوا عَنِّي أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَصِيِّي وَ وَارِثِي وَ قَاضِي دَيْنِي وَ عُدَّتِي وَ هُوَ اَلْفَارُوقُ بَيْنَ اَلْحَقِّ وَ اَلْبَاطِلِ وَ هُوَ يَعْسُوبُ اَلْمُسْلِمِينَ وَ إِمَامُ اَلْمُتَّقِينَ وَ قَائِدُ اَلْغُرِّ اَلْمُحَجَّلِينَ وَ اَلْحَامِلُ غَداً لِوَاءَ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ هُوَ وَ وَلَدُهُ مِنْ بَعْدِهِ ثُمَّ مِنَ اَلْحُسَيْنِ اِبْنِي أَئِمَّةٌ تِسْعَةٌ هُدَاةٌ مَهْدِيُّونَ إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ أَشْكُو إِلَى اَللَّهِ جُحُودَ أُمَّتِي لِأَخِي وَ تَظَاهُرَهُمْ عَلَيْهِ وَ ظُلْمَهُمْ لَهُ وَ أَخْذَهُمْ حَقَّهُ قَالَ فَقُلْنَا لَهُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ وَ يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ نَعَمْ يُقْتَلُ مَظْلُوماً مِنْ بَعْدِ أَنْ يُمْلَأَ غَيْظاً وَ يُوجَدُ عِنْدَ ذَلِكَ صَابِراً قَالَ فَلَمَّا سَمِعَتْ ذَلِكَ فَاطِمَةُ عَلَيْهَا السَّلاَمُ أَقْبَلَتْ حَتَّى دَخَلَتْ مِنْ وَرَاءِ اَلْحِجَابِ وَ هِيَ بَاكِيَةٌ فَقَالَ لَهَا رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَا يُبْكِيكِ يَا بُنَيَّةُ قَالَتْ سَمِعْتُكَ تَقُولُ فِي اِبْنِ عَمِّكَ وَ وُلْدِي مَا تَقُولُ قَالَ وَ أَنْتِ تُظْلَمِينَ وَ عَنْ حَقِّكِ تُدْفَعِينَ وَ أَنْتِ أَوَّلُ أَهْلِ بَيْتِي لاَحِقٌ بِي بَعْدَ أَرْبَعِينَ يَا فَاطِمَةُ أَنَا سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكِ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكِ أَسْتَوْدِعُكِ اَللَّهَ تَعَالَى وَ جَبْرَئِيلَ وَ صَالِحَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ قُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَنْ صٰالِحُ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ .)

[14] سوره مبارکه نور، آیه 36 (فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ)

[15] عمدة عيون صحاح الأخبار في مناقب إمام الأبرار ، جلد ۱ ، صفحه ۲۹۱ (وَ بِالْإِسْنَادِ اَلْمُقَدَّمِ ذَكَرَ اَلثَّعْلَبِيُّ : فِي تَفْسِيرِ قَوْلِهِ تَعَالَى فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اَللّٰهُ أَنْ تُرْفَعَ قَالَ حَدَّثَنَا اَلْمُنْذِرُ بْنُ مُحَمَّدٍ اَلْقَابُوسِيُّ حَدَّثَنَا اَلْحُسَيْنُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبَانَ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ مِصْقَعِ بْنِ اَلْحَارِثِ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ وَ عَنْ بُرَيْدَةَ قَالاَ: قَرَأَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هَذِهِ اَلْآيَةَ - فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اَللّٰهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اِسْمُهُ إِلَى قَوْلِهِ وَ اَلْأَبْصٰارُ فَقَامَ رَجُلٌ إِلَيْهِ وَ قَالَ أَيُّ بُيُوتٍ هِيَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَقَالَ بُيوتُ اَلْأَنْبِيَاءِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ فَقَامَ إِلَيْهِ أَبُو بَكْرٍ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ هَذَا اَلْبَيْتُ مِنْهَا يَعْنِي بَيْتَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ قَالَ نَعَمْ مِنْ أَفَاضِلِهَا .)

[16] بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ، جلد ۳۰ ، صفحه ۲۸۷