بنی‌هاشم، بانوی شایستۀ همسری پیامبر صلی الله علیه و آله را از عمویش خواستگاری کردند و زندگی آسمانی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و آراسته ترینِ بانوان قریش در پاك‌روشی، دین‌باوری، وقار و حیا، یعنی خدیجه سلام الله علیها، آغاز شد...[۱]
کنت لها عاشقا...
در دورانی که کسی حرمت بانوان را نگاه نمی‌داشت، براستی محبت سرشار پیامبر صلی الله علیه و آله به بانو خدیجه و احترامی که برای او قائل بودند، تحسین برانگیز بود. ایشان دربارۀ آن یار همدم و همفکر خویش می‌فرمود :«من در زندگی مشترک، به خاطر بینش و منش مترقی خدیجه سلام الله علیها، به او عشق می‌ورزیدم؛ به همین جهت، از بارگاه خدا خواستم که در سرای جاودانه نیز ما را همراه و هم‌نشین سازد»؛ «...و کنت لها عاشقا؛ فسالت ان یجمع بینی و بینها...»[۲]
هم‌چنین علاقه و محبت فراوان بانو خدیجه به پیامبر صلی الله علیه و آله، به حضرت، نیرویی وصف‌ناشدنی برای تحمل سختی‌ها و مشقت‌ها می‌داد. پس از ازدواج ایشان، زنان مکه رابطۀ خود را با حضرت خدیجه سلام الله علیها قطع کردند و دیگر به خانۀ او نمی‌آمدند و در هنگام ملاقات به او سلام نمی‌کردند. رفت و آمد دیگران را مراقبت می‌کردند و مانع رفتن آنان به خانۀ ایشان می‌شدند. زنان مکه، بانو خدیجه را تنها گذاشتند. به همین جهت، او ناراحت و اندوهگین بود ولی کم‌کم با تنهایی خوگرفته بود.[۳] چرا که یاری چون محمد صلی الله علیه و آله، جای تمام دنیا را برایش پر می‌کرد و اینگونه در دوران سه سالۀ شعب ابی‌طالب، با وجود اینکه در سنینی نبود که تحمل رنج و سختی بر او آسان باشد، سختی‌هایی را که در اثر محاصره در شعب ابی‌طالب از طرف قریش بر او تحمیل شد، تا سر حد مرگ تحمل نمود.[۴]
حمایت همیشگی
دفاع جرئت‌مندانه از یکدیگر در برابر دشمنان از دیگر شاخصه‌های ارزشمند زندگی ایشان بود. هرگاه کسی در حضور پیامبر صلی الله علیه و آله از بانو خدیجه بدگویی می‌کرد، ایشان خوبی‌ها و کمالات او را یادآور می‌شد. یک‌بار که جاهلین عرب با سنگپرانی، پیامبر صلی الله علیه و آله را زخمی کردند و در پی ایشان تا خانه خدیجه سلام الله علیها آمدند و خانه را سنگ‌باران کردند، او بیرون آمد و گفت :«آیا از سنگ‌باران کردن خانۀ زنی که نجیبترین قوم شماست، شرم ندارید؟» مردم با شنیدن این سخن، شرمنده و متفرق شدند و آن‌گاه، بانو خدیجه به مداوای پیامبر صلی الله علیه و آله پرداخت. [۵]
آرامش
بانو خدیجه برای پیامبر صلی الله علیه و آله حامی روزهای سخت و ارمغان‌آور آرامش خاطر بود به نحوی که پیامبر، هیچ خبر ناراحت کننده‌ای از قبیل رد و تکذیب را نمی‌شنیدند مگر این که خداوند به وسیلۀ خدیجه سلام الله علیها گشایش برایشان ایجاد می‌کرد. وقتی خدا پیامبرش صلی الله علیه و آله را به خدیجه سلام الله علیها برمی‌گرداند، دشواری‌ها را بر ایشان آسان می‌کرد، تصدیقش کرده و اعمال مردم را که موجب آزارشان شده بود، بی اهمیت جلوه می‌داد.[۶]
کلام نیکو
گفتار نغز بانو، مایۀ فراغ بال پیامبر صلی الله علیه و آله در تلاطم‌های زندگی بود. در دوران اولیۀ بعثت که همه، پیامبر صلی الله علیه و آله را تنها گذاشته‌بودند، به ایشان می‌گفت: «خداوند تو را هرگز عاجز و ناتوان نمی‌سازد (و به بیماری‌هاى سخت جسمانى كه باعث عدم تعادل و زمین‌گیرى شوند دچار نمی‌کند.) چون تو در زندگى خود همیشه صلۀ رحم داشته و دارى، مهمانى می‌دهى و مهمان‌دوستى و مهمان‌نوازى می‌كنى، از مستمندان و درماندگان دستگیرى می‌كنى و فریادرس مظلومان هستى.»[۷]
تمام مادیات فدای تو
«اين ِ پيام بانو خديجه است! همه شاهد باشيد! خديجه، خودش را، تمام ثروت و سرمايه‌اش را، همة خدم و حشم و چهارپايانش را، صداق و مهريه و تمام هدايايي که از گوشه وکنار به اورسيده را به محمد بخشيد. همه شاهد باشيد!»
آری! خدیجه سلام الله علیها پس از ازدواج، تمام اموالش را به پیامبر بخشید...
خانۀ پربرکت
خانۀ ایشان پیش از اسلام و فرود وحی و بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله، خانۀ پاکی و پروا بود، چرا که بانویی در آن زندگی می‌کرد که در آن به انفاق و رسیدگی به محرومان و درماندگان و انجام کارهای شایسته‌ای که از آموزه‌های پیامبران پیشین آموخته بود، می‌پرداخت. هم‌چنین مکانی بود برای عروج پیامبر به سفرهای معراج، فرود فرشته وحی و رفت و آمد فرشتگان. به این ترتیب بود که اسلام در آن خانه ظهور کرد و پناهگاه مسلمانان شد. میلاد پربرکت مادر دوازده نور الهی، حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها، در این خانه بود که به محل رشد و شکوفایی شخصیت ایشان و انس و الفت با مادرشان بانو خدیجه تبدیل شد.[8]
اینگونه بود که حضرت خدیجه سلام الله علیها در طول ۲۵ سال زندگی مشترک با پیامبر صلی الله علیه و آله، به عنوان اولین زن تشکیل‌دهندۀ خانوادۀ مسلمان، کوشید تا با رعایت حقوق و آداب همسرداری، نهایت تلاش خویش را برای کسب خشنودی همسری چون پیامبر صلی الله علیه و آله به عمل آورد و الگویی شود برای جویندگان راه حق.
منابع:
[۱]: ذبیح الله محلاتی، ریاحین الشیعه، ج ۲، ص ۲۰۴
[۲]: حاکم نیشابوری، جلد۳، ص۱۸۲؛ بحرانی اصفهانی، عوالم العوام و المعارف و الاحوال، ج۱۱، ص۱۳۹
[۳]: امالی شیخ صدوق، ص ۵۹۳
[۴]: حضرت خدیجه اسطوره ایثار و مقاومت، بنت الشاطی، ص ۱۸۱
[۵]: استیعاب، ج ۴، ص ۱۱۱ و ج ۲، ص ۷۱۹; اسد الغابة، ج ۵، ص ۴۳۸
[۶]: سیره نبوی، ابن هشام، ج ۱، ص ۲۴۹; استیعاب، ج ۴، ص۱۸۲۰
[۷]: سیره ابنهشام، ج۱، ص ۱۱۴ - ۱۱۶
[۹]: ویژگی های شخصیتی حضرت خدیجه(س)، مهدی وزنه
برای ورود به کانال پیام‌رسان تلگرام «مکتوبات هیأت الزهرا (س) دانشگاه شریف» کلیک کنید.
