خرداد ماه ۱۴۰۰ بود. قرار شد بعد امتحانات با جمعی از رفقای هیات دانشگاه بریم مشهد، ما هم که کلی از مجازی بودن رنج می‌بردیم از خدامون بود بریم.
محل اسکانمون، نزدیک حرم بود و زود زود می‌تونستیم بریم زیارت، درس هم که نداشتیم و ... عالیه خلاصه! ساعت ۱۲ ظهر بود حدودا که رسیدیم. رفتیم حرم یک زیارتی بکنیم و یک نمازی بخونیم. بعد برگشتیم که استراحت کنیم. اما شرایط برای ما برقیا متفاوت بود! ساعت ۳ تا ۶ امتحان oop (برنامه‌نویسی) داشتیم! چالش اول پیدا کردن مکان بود.
اول گفتیم کنار بقیه بشینیم امتحان بدیم، دیدیم شلوغه و سر و صدا. بعد گفتیم بریم زیر زمین، دیدیم اینترنت نداره کلا. بعد گفتیم بریم طبقه بالا، دیدیم اینترنت داره، شلوغ هم نیست، ولی گرمهههههههه! از حرارت دستامون عرق کرده بود نمی‌تونستیم با گوشیمون کار کنیم.
همون جا رو انتخاب کردیم و شروع کردیم. سه سوال بود و سه ساعت زمان. سوال اول برای من تا ۶ طول کشید! تازه کامل هم ننوشته بودم! ولی خیالم راحت بود چون رفیقم اونجا بود و وضعش خیلی هم از من بهتر نبود. گفتیم تمدید کنید، خلاصه آن قدر یک ساعت یک ساعت تمدید کردن که تا ۱۲ شب تمدید شد! بعدا هم فهمیدم بچه‌ها خیلی مشکلی با امتحان نداشتن و از سطح امتحان راضی بودن. مثل همیشه بهم ثابت شد با این هم‌رشته‌ای‌ها فرق اساسی دارم.
فردا صبحش امتحان معادلات بود. گفتیم بریم همون بالا امتحان رو بدیم. وسط امتحان برق رفت، اینترنت قطع شد! ما لپ‌تاپ و گوشی رو گرفته بودیم دستمون دوووور اسکان می‌چرخیدیم که اینترنت پیدا کنیم!!!!!! بدتر از همه‌ی این‌ها، کجای دنیا امتحان معادلات رو تستی می‌گیره اونم ۷۰ سوال!
بالاخره برق وصل شد و این امتحان هم تموم شد. فردایش تمرین زیبای درس ریاضی۱ بود! اون هم شیش هفت ساعتی طول کشید.
وسط همه‌ی این‌ها یک پروژه‌ی همون درس oop هم بود که هیچی‌شو نزده بودیم و درگیر اون هم بودیم. خلاصه سه روز سفرمون به مشهد تمام شد و برای ما برقیا شبیه اردوی درسی شده بود، یکی دو بار بیش‌تر فرصت زیارت نداشتیم.
