هویت یک ایرانی بر چه مبنایی استوار است؟ فرهنگ، دین، زبان، تاریخ یا مرزهایش؟ منطقا پاسخ این سوال باید تمام جنبه‌های اجتماعی و فردی افراد یک جامعه را در بر بگیرد. پس چه کلمه‌ای جز خود ایران زیبنده پاسخ این پرسش است؟ ایران فصل مشترک همگی ماست. ایران آن بیرقی‌ست که همگان را با سخاوت زیر سایه خود پذیرفته و پرورش می‌دهد. چه زیبا نامی که بر هویت ما زده‌اند.
ایران؛ سرزمین نجیب‌زادگان. اما نجابت همانقدر که صفت زیبایی‌ست، مسئولیت هم به همراه دارد. نجابت باید ماندگار شود. نجابت اصالت می‌طلبد. اما اصالت یعنی چه؟
هرچه بیشتر در مورد این واژۀ لطیف و شکیل جست و جو کردم بیشتر به بن بست خوردم. آخر به این نتیجه رسیدم اصالت در زبان نمی‌گنجد. اصالت را فقط می‌توان فهمید، به نمایش گذاشت و آن را حفظ کرد. اصالت برای یک ایرانی آنقدر جنبه‌های گسترده‌ای دارد که گویا فراموش کرده چه گوهر نابی در دستانش دارد. تاریخش باستانی‌ست، فرهنگش غنی‌ست، ادیانش از آغاز الهی‌ست، زبان‌ها و گویش‌هایش نغز و بدیع مطلق است، مرزهایش تا آنجا که تمدن وجود داشته را فتح کرده و در نهایت تمدنش اصیل است. اما آیا ما این گوهر را به نحو درست نزد خود تیمار کردیم تا به درستی به نسل بعدی برسانیم؟ آیا پای ایران همانطور که باید ایستادیم؟ چقدر در برابر فرهنگ‌های ضد تمدنی شرق و غرب ایستادیم؟ اسیر ضدفرهنگ‌های جاهلانه شدیم یا آنها را به زانو درآوردیم؟ آیا همچنون پدرانمان که انگلیس و مغول و روس و رومی و یونانی را در خود هضم کرد، آنها را مغلوب اصالت‌مان کردیم؟
هر نسلی باید به اندازه خودش پاسخگوی نسل‌های قبلی و بعدی‌اش باشد. ماهم باید خود را در جایگاه آنان ببینیم و خود را قضاوت کنیم! از ما می‌پرسند در برابر افاضه گویی‌های تاریخی آذربایجان و شرق و غرب چه کردیم؟ برای رسیدن به مدیترانه و گسترش فرهنگ به شرق و غرب همچون کوروش کبیر چه کردیم؟ برای حفاظت از جزایر و به طور کل تمامیت ارضی خود چه کردیم؟ چطور مانند شاهان صفوی، نادرشاه، کریم‌خان و امیرکبیر و هزاران وطن‌دوست دیگر برای ایران از خود گذشتیم؟
بیش از 2500 سال تمدن در نسل کنونی‌اش در برابر تهدیدهایی ایستاده به مانند تهدیدهای گذشتگان! فقط ابزار و شیو‌ه‌های تهدیدکنندگان تغییر کرده‌است! اکنون ماییم و تهدیدهایی از تمد‌ن‌هایی که از عمر پدربزرگان‌مان عمر کمتری دارند! رژیم صهیونی آپارتاید که از آغاز عمر نحس 70 ساله‌اش کاری جز قتل و غارت نکرده! استان آذربایجان شمالی‌مان که با هدایت خائنان بی‌هویتش به مردمش تاریخ دروغین تحویل می‌دهد و اعراب حاشیه خلیج فارسی که موجودیت کمتر از یک قرنی‌شان را مدیون انگلیس و آمریکا هستند. آن وقت یکی‌شان که تازه به 50 سالگی‌اش رسیده و تا قبل از آن روی نقشه با نام سرزمین دزدان دریایی از آن یاد می‌شده، ادعای حاکمیت بر جزایری دارد که حتی در اسناد تاریخی پدران انگلیسی‌شان هم به نام ایران است.
غم دارد که ما با این تمدن در برابر این خرده تمدن‌ها بایستیم! اما این فرصت ماست! این فرصت ماست که از پیشرفت‌های آنان در باقی حوزه‌ها که آنان را گستاخ کرده درس بگیریم و با قدرت علمی، فرهنگی، نظامی و تمدنی‌مان درسی درست حسابی از اصالت به آنها بدهیم.
ایران شیری بود که به واسطه نالایقی‌های حکومت‌های پیشین درعقب‌افتادگی‌های علمی، نظامی و دوری از اصالتش تبدیل به این گربه شده‌است. اکنون این گربه دوباره شیرشده و باید شیر بماند و هر روز قدرتمندتر شود. هر کدام از ما باید در بخش خود وظیفه‌اش را برای این شیر انجام دهد. یکی فرهنگی، یکی تاریخی، یکی علمی، یکی اقتصادی و یکی نظامی. اکنون ما باید تشخیص دهیم چه چیزی بر علیه ایران است و چه چیزی به سودش. اکنون ما پای ایران هستیم و خواهیم‌بود.
ما باید آنقدر در تمامی حوزه‌ها قدرتمند و با اقتدار باشیم که کسی جرئت نکند حتی زیر اسم خلیج فارس بنویسد خلیج عربی.-در نقشه گوگل زیر اسم خلیج فارس وقتی زوم می‌کنید نام جعلی خلیج عربی نوشته شده‌است-
جرئت نکند بگوید ایران زیرمجموعه جمهوری جعلی آذربایجان بوده و تاریخ پر از اصالت ایران را تحریف کند و به ترک‌های اصیل ایرانی توهین کند. نیاید کلمه فارسی تنب به معنای تپه را تبدیل به طنب کند تا ادعای مالکیت عربی کند. بوموسو به معنی بوم سبز را به ابوموسی جعلی تغییر ندهد. تاریخ غنی اسلامی و پیشا اسلامی ایران عزیز قابل تحریف نیست!
خطاب به سران عرب، اروپایی و آمریکایی: جزایر سه گانه و تنگه هرمز برای شما فقط برای نفت و آب‌های عمیق و فرصت‌های استراتژیکش ارزشمند است چون اصالتی ندارید، همانطور که نیچه و هزاران عالم دیگر آن را گفتند، اما برای ایران و ایرانی علاوه بر موارد بالا این جزایر برای اصالتش ارزشمند است.
دست روی بد چیزی گذاشتید! ایران کلمه‌ای‌ست که ما با هر عقیده سیاسی و مذهبی مثل کوه پشتش ایستاده‌ایم. ما ایرانی‌ایم و از هر قشر و قومی پای ایران ایستادیم و نمی‌گذاریم بین ما و هرچیزی که ایران را سرافراز کند، فاصله بیاندازید. اگر دعوا بر سر تمامیت ارضی‌ست که بنابر اسناد تاریخی و تمدنی این ماییم که باید بر تمام سرزمین‌های اطراف علی الخصوص بی اصالت‌هایشان دست بگذاریم تا به هویت واقعی‌شان برگردند. این گربه اکنون شیر شده و ما پای اصالت و نجابت‌مان تا آخرین قطره‌خون ایستادیم!
این یادداشت تلنگری برای مسئولین هم است که بدانند خط قرمز مردم چیست و سیاست‌شان چگونه باید باشد!
امیرحسین شهیدی ۰۱ کامپیوتر
