بسم الله الرحمن الرحیم
و به نستعین و صلی الله سیدنا محمد و آله الطاهرین
نماز و روزه‌هایتان قبول باشد انشاءالله.
فتح دو قبله
امروز هم روز قدس است، در وصیت‌نامهٔ امیرالمؤمنین به امام حسن و امام حسین علیهم السلام، دارد که:
«أَلَّا تَبْغِيَا الدُّنْيَا وَ إِنْ بَغَتْكُمَا، وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَيْءٍ مِنْهَا زُوِيَ عَنْكُمَا، وَ قُولَا بِالْحَقِّ، وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ، وَ كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً»؛ برای ظالم، خصم و برای مظلوم عون و کمک باشید.
این راهپیمایی که می‌توانستیم برگزار کنیم که به زحمت عزیزان برگزار نمی‌شود، ولی این اندیشه که فتح قبله‌ها، راهکار اصلی حکومت جهانی است، باید برای ما مشخص باشد، و باید در این زمینه هر کاری که شخص می‌تواند انجام دهد، ولو به این که یک فضای توییتری، یک فضای رسانه‌ای، چند پیام این‌طرف و آن‌طرف، بگذارد که لااقل در جنگ رسانه‌ای عقب نمانیم.
اصلاً بسیاری از بحث‌های دینی هم، همین جنگ تصویرها است. تصویرهایی که دارد توسط خود حضرت آقا داده می‌شود، این است که چند سال پیش گفتند؛ ٢۵ سال دیگر نیست. این خودش یک جنگ تصویری است. یعنی ایشان که از علم غیب نگفتند، بر اساس جنگ تصویرها، این را می‌فرمایند.
لذا در این زمینه، با این نگاه، که فتح هر دو قبله، یعنی هم فتح قبلهٔ قدس، هم فتح قبلهٔ مکه، جزء راهکارهای ظهور است. و انتهای آن هم باید به فتح قبلهٔ مکه منجر شود. چون حضرت اعلام ظهور خود را در قبلهٔ مکه انجام خواهند داد. معلوم است که قبل از آن باید آنجا فتح شده باشد.
انشاءالله که خدا این توفیق را به ما بدهد، و به همه که پشت سر حضرت در قدس نماز به جا آوریم.
اقدام بعد از یقین
روایت دیگری را هم خدمتتان عرض می‌کنم؛
در روایات حضرت امیر روایت فوق العاده‌ای هست، می‌فرمایند:
«لاَ تَجْعَلُوا عِلْمَكُمْ جَهْلاً، وَيَقِينَكُمْ شَكّاً، إِذَا عَلِمْتُمْ فَاعْمَلُوا تَيَقَّنْتُمْ فَأَقْدِمُوا»؛
گفتند علم خودتان را جهل قرار ندهید، یقین خودتان را شک قرار ندهید، یعنی چه؟ می‌گویند وقتی فهمیدید، عمل کنید. وقتی یقین کردید، اقدام کنید. ولو اینکه اشتباه باشد، این مهم است. خدا دست‌گیری می‌کند، اگر یقین شما اشتباه باشد. اگر از مسیرش رفتید و به چیزی یقین کردید، ولو یقینتان اشتباه باشد. کسی به مقتضای یقینش عمل نکند، خدا او را تنبیه خواهد کرد. این ارزش عمل است، او را تنبیه خواهد کرد که دیگر به داشته‌هایش نمی‌تواند حتی باور کند. یعنی دیگر به یقین نمی‌رسد. دیگر به علم نمی‌رسد. همیشه در شک می‌ماند، همیشه در دودلی‌ها می‌ماند.
لذا اگر بر چیزی یقین پیدا کردید، آن را حتماً به گونه‌ای در دستور کار عملی بگذارید، وگرنه دیگر به آن یقین‌های خودتان بدبین می‌شود. و دیگر یک دلهرهٔ مستدامی در قلب شما به وجود می‌آید. «تَيَقَّنْتُمْ فَأَقْدِمُوا»؛ یقین کردید، اقدام کنید. ولو اینکه یقینتان اشتباه باشد، خدا دست‌گیری می‌کند.
چون من شب آخرم هست و فردا شب خدمت عزیزان نیستم، از همهٔ دست‌اندرکاران تشکر می‌کنم، خیلی زحمت زیادی برای دوربین، و صدا و انتظامات و... می‌کشند. که این اتفاق افتاد و این مجالس مناجات تعطیل نشد. از همهٔ آنها تشکر می‌کنم. و التماس دعا در این ساعات باقی‌مانده در ماه مبارک رمضان.
صلواتی عنایت بفرمایید.
