بالاتر از جهاد و امر به معروف و نهی از منکر
در حکمت ۳۷۴ حضرت می‌فرمایند:«...وَ مَا أَعْمَالُ الْبِرِّ كُلُّهَا وَ الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، عِنْدَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيِ عَنْ الْمُنْكَرِ، إِلَّا كَنَفْثَةٍ فِي بَحْرٍ لُجِّيٍّ...» یعنی اگر ما همه کارهای خیر و خوب را، به اضافه‌ی جهاد - که خیلی مهم است و یک در خاصی را، خدا برای خاصِ اولیای خودش باز کرده است- همه‌ی خوبی‌ها را به اضافه‌ی جهاد روی هم بریزیم؛ قطره است در برابرِ دریای عظیمِ امر به معروف و نهی از منکر. یعنی امر به معروف و نهی از منکر قابل مقایسه با جهاد در راه خدا نیست. پس آقا امر به معروف و نهی منکر چه قدر مهم است! [در] امر به معروف و نهی از منکر، امر به معنی ایجاد است‌ها، بعضی‌ها به اشتباه معنا می‌کنند یعنی چه؟ گفتن! من این را قبول ندارم؛ امر این‌جا به معنای ایجاد است، «إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (یس - ۸۲)» امرِ خدا یعنی ایجادِ خدا.
رویکرد ائمه و چشم‌اندازِ نسل‌های بعد از غیبت
امام علی(ع) در نهج‌البلاغه خطبه ۱۷ اگر اشتباه نکنم ایشان می‌فرماید «العاقل لبیب» ما اهل بیت آن افرادی هستیم که جلوی پای‌مان را نمی‌بینیم، تا حرکتِ شیعیان تا قیامت را می‌بینی، اگر حرفی می‌زنیم. حضرت به مالک این‌طوری فرمودند، فرمودند مالک شمشیر من با شمشیر تو فرق‌ش این است. تو جلوی‌ت را می‌بینی، می‌زنی، من تا ۷۰ تا نسل آن‌طرف‌تر را می‌بینم و می‌زنم. اگر خطبه‌ی فدک را داریم کار می‌کنیم، فکر نکنیم میدان مبارزه حضرت زهرا سلام الله علیها در حد همان مسجد و مدینه و یک باغی است به نام فدک، نه. مهدی‌شان را دارند می‌بینند، غربت مهدی‌شان را دارند می‌بینند، سربازان مهدی‌شان را دارند می‌بینند، دارند راهکار، سندِ چشم‌انداز می‌دهند، برای نصرت حضرت در آخرالزمان. تک‌تک صحنه‌ها را هم ما آمدیم با هم کار کردیم.
اصلاح جهان‌بینی
قدم اول هر حرکت ما برای یاری امام‌مان جهان‌بینی درست است، باید نگاه‌مان به عالم تصحیح شود، باید عینک‌مان را میزان کنیم، باید رویکردمان را درست کنیم، باید بفهمیم برای چه کسی کار می‌کنیم. خیلی از انسان‌هایی که جریان‌ساز هستند، در وسط کار جریان‌سازی و حرکت انقلابی‌شان، شیر به دشمن می‌دهند، کار برای دشمن می‌کنند. چون جهان‌بینی‌شان غلط است آخر سر.
حضرت زهرا می‌خواهند به ما در آن سند، شیوه‌ی نصرت امام را که یاد دهند، شیوه‌ی حرکت را که یاد دهند، شیوه‌ی جریان‌سازی را یاد دهند، با حمد شروع می‌کنند. «اَللَّـهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلی ما جَری بِهِ قَضآئُکَ فی اَوْلِیآئِکَ... وَالاُْمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلى مَقْتِهِ» در این فضا، در دعای ندبه می‌گوییم «لَکَ الْحَمْدُ». این حمد یعنی چه؟
شکر حقیقی؛ عامل نجات و ریزش نعمات
«الْحَمْدُ للهِ عَلى ما أنْعَمَ، وَلَهُ الشُّكْرُ على ما أَلْهَمَ» همین دو تا جمله را من فقط ترجمه کنم ببینید به شما جهان‌بینی می‌دهد یا نه. حضرت زهرا (س) می‌خواهند فدک را شروع بکنند، گفتند «الحمدلله»، خداوند متعال در قرآن - می‌دانید بیست و سه بار کلمه ی الحمدلله رب العالمین در قرآن هست - می‌فرماید «و دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (یونس - ۱۰)» در بهشت در آخرین درجه‌ی سلوک انسان‌ها به مقام حمد می‌رسند. یعنی وقتی حقایق عالم را دیدند و این‌قدر رشد کردند و رشد کردند، وجودشان حمد می‌شود.
حقیقت شکر و اظهار
حمد را می‌خواستم بگویم. «اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ» هیچ شریکی هم در عالم نداری. شریک یعنی فرمانده. هیچ کس در عالم حق ندارد، غیر از خدا، به ما دستور بدهد؛ هیچ کسی در این عالم! فلان رئیس و فلان شخص [و امثال‌شان،] هیچ کس در این عالم حق حرف زدن ندارد. چون همه عالم برای اوست. فقط هم فرمان‌روا اوست. کسی هم، هیچ مالکیتی ندارد که فرمانی بدهد. همه از جانب اوست. این می‌شود چه؟ می‌شود جهان‌بینی توحیدی.
شاکر بودن و سبب‌سازی خدا
خدا شاکر است را می‌خواستم بگویم، حالا با این معنا خدا شاکر است یعنی خدا می‌گوید خیلی ممنون؟ خدا شاکر است یعنی چه؟ یعنی اظهار! یعنی تو دنبال این نباش که برای خودت تبلیغات کنی، خدا شاکر است. «...فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ... (نجم - ۳۲)» «...بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَنْ يَشَاءُ... (نساء - ۴۹)» تو از خودت تعریف نکن، تزکیه نکن، خدا تو را بالا می‌برد، «تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ... (آل‌عمران - ۲۶))». ای خدا یک روز می‌شود مثلا در عرصه‌ی انتخابات کشور اسلامیِ ما، انسان‌هایی باشند که این‌قدر در عرصه‌ی روابط با خدا، و نگاه درست به عالم، و نگاه درست به دین، این‌قدر شاخص شده باشند که نیازی نباشد از خودشان تبلیغ کنند؟ خیلی خوب است، خیلی اتفاق بزرگی است. بعد خود مردم ایشان را به هم‌دیگر معرفی می‌کنند، می‌گویند بابا، غیر از این دیگر کسی درکی نسبت به اقتصاد و سیاستِ درست ندارد. این هم می‌شود ان‌شاءالله، یک روزی می‌شود. این می‌شود [همان] شکر. شکر که یک مدتی بیشتر ادامه پیدا کند، حمد که بیشتر ادامه پیدا کند، ادامه توحید می‌شود دیگر؛ که حضرت زهرا (س) می‌گوید: «و اشهدان لا اله الله»
