محاسبه

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدالله ربِّ العالَمین و صلَّی الله عَلی سَیِّدنا محمد و آلِه الطاهِرین

یکی از دعاهایی که اهل‌بیت علیهم‌السّلام، در این روزهای انتهایی ماه مبارک رمضان، زمزمه می‌کردند، این بود که «اللّٰهُمَّ لَاتَجْعَلهُ آخِرَ العَهْدِ مِنْ صِیامِنا إِیَّاهُ»؛ خدایا این ماه رمضان را، این روزه‌ها را، این عبادات را، آخرین روزه‌ها و ماه رمضان و عبادات ما قرار نده.

«فَإِنْ جَعَلْتَهُ فَاجْعَلْنِی مَرْحُوماً وَلَا تَجْعَلْنِی مَحْرُوماً.» اگر تقدیر تو بر این بود که ما به ماه رمضان سال بعد نرسیم، ما را مرحوم قرار بده، به ما رحم کن و ما را محروم از رحمت، محروم از مغفرت خودت نکن.

یکی از سؤال‌ها یا دغدغه‌هایی که معمولاً ما در انتهای ماه مبارک رمضان داریم، این است که آیا بعد از ماه مبارک رمضان، این حال و این عبادات برای ما باقی می‌ماند یا نه؟

اولاً که واقعا اینطور نیست، یعنی ماه رمضان یک ماه ویژه‌ای هست و اینطور نیست که این حال و این اشتیاق به عبادت و این کراهت از گناه که در این ماه هست، در ماه‌های دیگر هم باشد.

منتها نکتهٔ مهمی که وجود دارد این است که ما معمولاً جیب‌هایمان سوراخ است، یعنی هر چه که در ماه مبارک رمضان جمع می‌کنیم، مثل آبکشی که آب می‌ریزند در آن و اول پر است ولی از انتهای آن خارج می‌شود یا مثل جیب سوراخی که داخل آن پول می‌ریزیم ولی از طرف دیگر خالی می‌شود، معمولاً ثمری ندارد.

خیلی حرف‌ها می‌شود زد، منتها یک نکتهٔ کوتاهی که می‌توان گفت این هست که ما اگر بخواهیم این درد را علاج کنیم، تنها راه آن، محاسبه است. اینکه خودمان را حسابرسی کنیم، ببینیم وضع‌مان چطور است. محاسبه نشان می‌دهد که آیا جیب ما سوراخ هست یا نه. اگر هست، چطور باید این درد را درمان کنیم.

ان‌شاءالله که به برکت این ایامی که در آن بودیم و این شب‌هایی که اینجا آمدیم، خدا ما را ببخشد و ما را از عذاب نجات دهد.

و در انتها هم، از همهٔ عزیزانی که اینجا تشریف می‌آوردند، پشت صحنه زحمت می‌کشیدند، تدارک می‌دیدند که این مراسم برگزار شود، تشکر می‌کنم.

ان‌شاءالله که اجر همه با حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها باشد.

صلواتی مرحمت بفرمایید.