چرا ایران در بقیهی کشورها دخالت میکند؟
گاهی این سوال را از خود میپرسیم که آیا دخالت ایران در کشورهایی مثل عراق و سوریه واقعا برای امنیت ملی ایران فایده دارد؟
آیا این کار ایران صرفا به خاطر مقاومت و مسائل ایدئولوژیک نیست؟
برخی به خاطر اعتقاداتی که دارند صرفا از این ایدهی ایران حمایت میکنند ولی عدهایهم خب مخالف این ایده هستند چون منافع ملی از همه چیز مهمتر است.
اما باید بگویم مقاومت صرفا یک مسئلهی ایدئولوژیک نیست و باید توجه داشت که مقاومت یک امر بسیار استراتژیک است.
اول این نکتهرا باید مرور کنیم که نزاعهایی که در منطقهی خاورمیانه وجود دارد به خاطر دخالت ایران نیست؛ چراکه حتی قبل از دخالت ایران این منطقه تنشهای فراوانی داشته است.
منطقهی استراتژیک جغرافیایی و سرشار از منابع خاورمیانه نمیتواند دور از طمع غرب به رشد و تکاپو بپردازد و همواره شاهد آشوب و تنش در طی قرن اخیر بوده است.
قدرتهای غربی برای استفاده از منافع این نقطه از جغرافیا از دو راه استفاده میکنند؛ یا روی به استبداد میآورند یا هرج و مرج، به طوری که با استفاده از حکومتهای مطیع در منطقه به منافع خود میرسند یا ایجاد هرج و مرج میکنند تا قدرتی متضاد با منافع آنها شکل نگیرد.
شواهد تاریخی زیادی در این زمینه وجود دارد اما قرض از این متن بیان آنها نیست؛ مثلا دخالتهای آمریکا در کشوری مثل افغانستانرا نگاه کنید که الان هم طبق یک بازی هوشمندانه طالبانرا روی کار گذاشتند و اختیار تمام تسلیحات آمریکایی موجود در افغانستانرا به آنها دادند. این مثال قابل تاملی است و فهم این بازی شاید برای شما خیلی راحتهم نباشد.
در این ناحیهی پرتنش دو گزینه بیشتر وجود ندارد؛ یا سازش کنیم و تسلیم خواستههایشان شویم مانند عربستان و قطر و ... یا مقاومت کنیم و این مقاومت به معنای جنگ افروزی نیست بلکه یک سیاست در جهت خنثی سازی ایدههای بهرهکشی از خاورمیانه است.
و طبیعتا کشوری مثل ایران که بخواهد راه مقاومت را با این معنی پیش گیرد ناچارا باید سیاستهایی در جهت از بین بردن طرحهای غرب اخذ کند و لذا حضور او در افغانستان و عراق و ... لازم میشود.
