اسلام همیشه و همواره دین اعتدال بوده و مخالف با افراط و تفریط. حتی تاکنون، که همه معتقدند معجزه خمینی در مطرحکردن دین و دنیا باهم بوده، حتی اعتدال در دنیا و آخرت اما اسلام همیشه از افراطها و تفریطها ضربه خورده است...
کاسهداغترازآششدن همیشه بوده، از صدر اسلام تا زمانه ما، اما «شیعه» همیشه سعی کرده در اعتدال باشد، دشمنان اسلام هرگاه که نتوانستهاند با جنگ سخت و دیگر ابزارها به مقابله با اسلام بپردازند از ایجاد افراط در خود اسلام استفاده کردهاند که نسبتاً ابزار کارآمدتری تا جنگ سخت است، چرا که سلاح مقابله با آن بصیرت است؛ چیزی که سخت گیر میآید...
گاهی نیز این جریان از طرف دشمنان رهبری نمیشود و ما خود به سبب فهم غلط دچار اشتباه میشویم، مثلاً در زمان ائمه اطهار (علیهمالسلام) جریان غالیان خصوصاً از زمان امام باقر (علیهالسلام) به بعد در جهان اسلام ظهور میکند که گاهی در افراد منتسب به شیعه نیز دیده میشد، برخورد ائمه با این دسته بهشدت قابل توجه است و شروع مبارزه جدی و علنی با این جریان در دوران امام رضا (علیهالسلام) شروع میشود و حضرت کار را به جایی میرساند که افراد سرشناس این جریان کاملاً منزوی میشوند.
نمونهای از این افراطها و تندرویها را میشود در یکی شعائر بزرگ شیعه دید، عزاداریها...
جایی که بعضاً شیعه افراطی خوانده شده است؛ مثل قمهزدن در عزاداریها، مثل مجالسی که منجر به ازبینرفتن وحدت میشود و... اما اینها حل شده است، به لطف بصیرتی که خواص شیعه و رهبران شیعه در طول تاریخ داشتهاند؛ اما شیعه هیچگاه عقلانیت را که یکی از ابزار اعتدال است را کنار نگذاشته است و همیشه از آن استفاده کرده.
جدای از ابزار ایجاد افراد یا گروهی افراطی در اسلام، برچسب افراطی و تندرو زدن به یک سری جریانهای معتدل از ابزارهای دشمنان داخلی و خارجی بوده است.
اهمیت عقلانیت در اعتدال، در سنجش و مقایسه آسیبها و ارزشهاست. اینکه آیا من برای رساندن عرض ارادت خود به اهلبیت قمه بزنم آسیب بیشتری دارد یا ارزش بیشتری؟!
اینکه برای رساندن عرض ارادت خود به اهلبیت باعث توهین به عقاید دیگر مسلمانان و تنفر آنها از شیعه بشوم که شیعیان مظلومی در جای دیگری در دنیا تاوان آن را بدهند ارزش بیشتری دارد یا آسیب بیشتر؟!
در اینجا یک سؤال مهمتری پیش میآید که مگر عرض ارادت به این مصداقهاست؟!!
یکی از عواملی که باعث افراطیگری در شعائر مذهبی میشود فقر معرفتی نسبت به حقیقت مسئله است، مثلاً درباره عزاداری حضرت حسین (علیهالسلام)، عدم معرفت نسبت به حقیقت عاشورا میتواند باعث افراط و تفریط شود کما اینکه شده، در رساندن پیام عاشورا افراط و تفریط شده و همینطور در نوع عزاداریها، راهکار مقابله با این عامل نیز مشخص است، بالا بردن معرفت نسبت به حقیقت امر...
یکی از مسائلی که همیشه برچسب افراطی را بر شیعیان میزد، میزان برگزاری و شرکت در مراسمات و یا حفظ شعائر بود، چرا دو ماه رنگ مشکی که از نظر روانشناسی افسردگی میآورد بر تن میکنید؟ چرا هر هفته هیئت میگیرید و گریه میکنید؟! چرا ده روز قبل از واقعه عاشورا شروع به عزاداری میکنید؟! چرا این حجم از هزینه را برای غذادادن در این ایام مصرف میکنید؟! به هرکدام از اینها جوابهای درخوری داده شده است که این متن مجال پاسخ به اینها نیست!
اخیراً بازهم عزاداران افراطی نامیده شدهاند، با مطرحشدن دوگانه سلامت یا عزاداری که از ریشه دوگانه باطلی است، عقل کنار گذاشته و فقط برگزاری مراسم اهمیت پیدا کرده است، اینطور نیست شیعه همیشه عقلانیت را در نظر داشته است و حفظ سلامت را در اولویت گذاشته است، اما سلامت جسم در کنار سلامت روح.
همانطور که در سخنان مقام معظم رهبری دیده میشود، آنهایی که معتقدتر هستند بیشتر رعایت میکنند، ریشه در چیست؟!
دقیقه ریشه در درک و اعتقاد به عقلانیت است، دیدیم که هیئتهای مذهبی هم توانستند عقلانیت را دخیل کنند و مراسمها را با رعایت پروتکلهای بهداشتی برگزار کنند و پرچم بزرگ و بااهمیتی مثل عزاداری را بلندتر از همیشه نگه دارند.
نمونه واضح و برجسته این موضوع هیئت الزهرا دانشگاه شریف است، که رعایت پروتکلها و حفظ عزاداران عزیز همیشه برایشان در کنار برگزاری هر چه باشکوهتر مراسم اولویت اول بوده و خدا را شکر که هیئت ما از این آزمون سربلند بیرون آمده است.
شاید از شکوه ظاهری مراسمها و جمعیت مراسمها کم شده باشد اما امسال شکوه دیگری داشت، شکوهی زیباتر و بزرگتر از همیشه، شکوهی از جنس سربلند بیرون آمدن شیعه در مسیر اعتدال از یک آزمون دیگر، شکوهی از جنس شکستخوردن یکی دیگر از حربههای دشمنان داخلی و خارجی، شکوهی از جنس جلب رضایت ولی زمانه و شکوهی از جنس متفاوت با گذشته...
برای ورود به کانال پیامرسان تلگرام «مکتوبات هیأت الزهرا (س) دانشگاه شریف» کلیک کنید.