بیشتر شدن آگاهی عمومی از معضل کم آبی، در کنار دیدن مناظری مانند آبیاری باغچه حیاط با شلنگ آب تصفیه شده و یا آب دادن به گلدان ها با پر کردن آب از شیر آشپزخانه، موجب بدبینی افرادی به ایجاد فضای سبز خانگی شده.
به آسانی می توان خانه ای پر از گل و گیاه طبیعی داشت بدون آن که حتی یک قطره مصرف آب خانگی بیشتر شود.
آب مصرفی در آشپزخانه محل سکونت به دو دسته تقسیم می شود:
دسته اول آبی است که پس از مصرف، قابل استفاده برای فضای سبز نیست. همان آبی که پس از شستن ظرف ها با شوینده ها ی شیمیایی حاصل می شود.
دسته دوم آبی است که پس از کارهایی مانند شستن سبزیجات ، میوه ها، آب کش کردن برنج و ...حاصل می شود. این آب واقعاً حیف است که راهی فاضل آب شود.
با قرار دادن یک ظرف مناسب در سینک آشپزخانه، می توان آب دسته دوم را گرد آوری و به یک آب پاش منتقل کرد.
با امتحان روش مذکور مشخص می شود مقدار آب مناسب به دست آمده بسیار بیشتر از حد لازم و کافی برای فضای سبز داخل آپارتمان خواهد بود. اگر محل سکونت در طبقه هم کف یا نزدیک به حیاط قرار دارد، می توان مابقی آب را برای آبیاری باغچه و حتی آبیاری درختان و گلهای بیرون مجتمع استفاده کرد. در چنین وضعیتی علاوه بر صرفه جویی در مصرف آب، تحرک بدنی مفیدی هم انجام خواهد گرفت که قطعاً برای سلامتی مفید است.
ضمناً فضای سبز خانگی ممکن است شامل بعضی اقلام خوراکی مانند سبزیجات هم باشد.
