ورزش شدید باعث افزایش کلسیفیکاسیون عروق کرونر می شود

ورزش و فعالیت بدنی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی (CVD) را کاهش می دهد. مشاهده شده است که یک فرد فعال 30 تا 40 درصد کمتر در معرض خطر CVD قرار دارد. با این حال، مطالعات مقطعی قبلی در تعیین اینکه آیا ورزش تأثیر قابل توجهی بر تسریع آترواسکلروز عروق کرونر و مورفولوژی پلاک دارد یا خیر، شکست خورده است. مقاله اخیر ژورنال Circulation بر روی بررسی رابطه بین حجم و شدت تمرین و پیشرفت آترواسکلروز عروق کرونر در ورزشکاران مرد میانسال و مسن متمرکز شده است.

مطالعه: حجم تمرین در مقابل شدت و پیشرفت آترواسکلروز عروق کرونر در ورزشکاران میانسال و مسن: یافته های مطالعه MARC-2. اعتبار تصویر: Sciencepics / ShutterstockStudy: حجم تمرین در مقابل شدت و پیشرفت آترواسکلروز عروق کرونر در ورزشکاران میانسال و مسن: یافته های مطالعه MARC-2. اعتبار تصویر: Sciencepics/Shutterstock

زمینه

کلسیفیکاسیون عروق کرونر (CAC) یک نشانگر زیستی برای بار پلاک آترواسکلروتیک کرونری و خطر آتی حوادث CVD است. این نشانگر زیستی را می توان با استفاده از تکنیک تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری (CT) اندازه گیری کرد. علاوه بر این، مطالعه دقیق تر مورفولوژی پلاک کرونری را می توان با استفاده از سی تی آنژیوگرافی کرونر (CCTA) انجام داد.

به طور معمول، ورزشکاران دارای امتیاز CAC ≥100 واحد آگاتستون هستند که با حجم تمرین مادام العمر و شدت تمرین ورزشی مرتبط است. در ورزشکاران فعال، مورفولوژی پلاک آترواسکلروتیک بیشتر کلسیفیه یا تا حدی کلسیفیه شده است. مطالعات اخیر نشان داده است که ورزشکاران آماتور در مقایسه با افراد سالم کمتر فعال، آترواسکلروز عروق کرونر بالاتری دارند.

اگر شما نیاز به دکتر داشتید بهتر است با رجوع به سایت نوبت دهی آنلاین دکتر پزشک متخصص خود را انتخاب کنید.

در مورد مطالعه

مطالعه حاضر از امتیازدهی CAC و CCTA برای ارزیابی رابطه بین ویژگی های تمرین ورزشی و تصلب شرایین کرونری در ورزشکاران مرد میانسال و مسن استفاده کرد. این مطالعه فرض کرد که حجم و شدت بیشتر ورزش با بروز بالاتر آترواسکلروز عروق کرونر مرتبط است.

مطالعه حاضر به عنوان MARC-2 (اندازه گیری خطر رویدادهای قلبی عروقی در ورزشکاران 2) شناخته می شود، که در ادامه مطالعه MARC-1 (اندازه گیری خطر رویدادهای قلبی عروقی در ورزشکاران 1) انجام می شود.

مطالعه MARC-2 مردان میانسال و مسن بدون علامت بالای 45 سال را انتخاب کرد و هیچ گونه ناهنجاری در ارزیابی پزشکی ورزش آنها بین ماه مه 2019 تا فوریه 2020 نشان نداد. افرادی که در طول پیگیری تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست قرار گرفتند، از مطالعه خارج شدند.

اطلاعات مرتبط در مورد ویژگی های تمرینی شرکت کنندگان از طریق یک پرسشنامه معتبر به دست آمد. این پرسشنامه بر گردآوری اطلاعات در مورد نوع ورزش، فرکانس، مدت زمان برای هر ورزش (به سال)، مدت زمان یک جلسه تمرین و سطح عملکرد، یعنی تفریح در مقابل تمرکز داشت. رقابتی، از گروه مطالعه.

مطالعه نشان می دهد باکتری های ساکن روده می توانند میل به ورزش را افزایش دهند

یک معادل متابولیک کار (MET) برای همه ورزش های گزارش شده بر اساس مجموعه فعالیت های بدنی اختصاص داده شد. مطالعه حاضر از حجم تمرین، برحسب ساعت MET در هفته، در طول دوره مطالعه استفاده کرد.

یافته های مطالعه

مطالعه حاضر در مجموع 291 مرد را شامل شد. بر اساس معیارهای واجد شرایط بودن، در نهایت 287 مرد در آنالیزهای MARC-2 CAC و 284 مرد در آنالیز پلاک وارد شدند. مشاهده شد که میانگین پیگیری بین سی تی اسکن 6.3 سال بود. علاوه بر این، سطح فشار خون و استفاده از داروهای ضد فشار خون و استاتین ها به طور قابل توجهی در دوره پیگیری افزایش یافته بود. با این حال، سطح کلسترول شرکت کنندگان در طول دوره پیگیری ثابت باقی ماند. شش شرکت کننده سیگار را ترک کرده بودند.

شدت ورزش، اما نه حجم، با پیشرفت آترواسکلروز عروق کرونر مرتبط بود. تأثیر ورزش شدید در پیشرفت CAC کمتر مؤثر بود. با این حال، ورزش بسیار شدید با پیشرفت بیشتر CAC و پلاک (کلسیفیه) همراه بود. این یافته مطابق با مشاهدات مقطعی MARC-1 است که نشان داد شدت تمرینات خاص به سرعت باعث افزایش پلاک کلسیفیه می شود.

ورزش با شدت بسیار بالا با تشکیل پلاک کلسیفیه همراه است، که نشان می دهد مکانیسم های خاصی ممکن است در تسهیل آترواسکلروز عروق کرونر در ورزشکاران دخیل باشد. به عنوان مثال، ورزش با شدت بالاتر سطوح کاتکول آمین بالاتری را تولید می کند که می تواند ضربان قلب و فشار خون فرد را افزایش دهد. طبق مطالعات قبلی، افزایش ضربان قلب، آترواسکلروز را تسریع می‌کند، احتمالاً به دلیل افزایش دفعات جریان خون آشفته.

هیچ ارتباطی بین حجم تمرین و پیشرفت آترواسکلروز عروق کرونر در طول پیگیری یافت نشد. یافته های این مطالعه با مطالعه قبلی مطابقت دارد که نشان داد 74 درصد از ورزشکاران تفریحی پس از 4.1 سال پیگیری تفاوت معنی داری در حجم تمرین بین افراد با یا بدون پیشرفت CAC نداشتند. ممکن است حجم ورزش با شروع آترواسکلروز عروق کرونر مرتبط باشد اما با پیشرفت آن ارتباط نداشته باشد. تحقیقات بیشتری برای تعیین تفاوت‌های آترواسکلروز بر اساس شدت ورزش، یعنی در گروه‌های جداگانه (دویدن و دوچرخه‌سواری) مورد نیاز است.

نتیجه گیری

طراحی مطالعه طولی، و ارزیابی امتیازدهی CAC و CCTA در یک جمعیت ورزشی قابل توجه، نقاط قوت کلیدی این مطالعه است. شیوع و شدت آترواسکلروز با حجم ورزش مادام‌العمر در ورزشکاران افزایش می‌یابد.