میاستنی گراویس با ضعف و خستگی سریع در یکی از عضلات تحت کنترل ارادی شما مشخص می شود.
میاستنی گراویس ناشی از اختلال در ارتباط طبیعی بین اعصاب و عضلات است.
هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما درمان ها می توانند به کاهش علائم و نشانه ها از جمله ضعف در عضلات دست یا پا، دوبینی، افتادگی پلک، اختلال در گفتار، جویدن ، بلع و تنفس کمک کنند.
اگرچه هر فردی در هر سنی می تواند دچار این اختلال شود، اما در زنان بالای 40 سال و مردان بالای 60 سال رایج تر است.
عضله ای که توسط میاستنی گراویس دچار ضعف شده است به مرور زمان در اثر استفاده از آن، ضعیف تر می شود. از آنجایی که علائم هنگام استراحت بهبود می یابند، ضعف عضلات به طور ناپیوسته اتفاق می افتد. علادم این بیماری در طول زمان پیشرفت می کند و در عرض چند سال به بدترین حالت خود می رسد.
اگرچه میاستنی گراویس می تواند بر روی هرکدام از عضلاتی که به صورت ارادی آن ها را کنترل می کنید تاثیر بگذارد، با این حال برروی تعداد خاصی از عضلات بیشتر تاثیر می گذارد.
در بیش از نیمی از افرادی که مبتلا به میاستنی گراویس هستند، علائم و نشانه هایشان شامل مشکلات چشم می شود، از جمله :
حدود 15 درصد از افرادی که به میاستنی گراویس مبتلا هستند، اولین علائمی که در آن ها ظاهر می شود شامل تغییر در عضلات صورت و حلقشان است. این علائم عبارتند از :
میاستنی گراویس باعث ضعف در عضلات گردن، دست ها و پاها می شود اما این حالت اکثرا هم زمان با ضعف در دیگر عضلات مانند چشم ها، صورت و حلق همراه می شود.
این اختلال دست ها را بیشتر از پاها تحت تاثیر قرار می دهد. اگر عضلات پاهای شما درگیر شود هنگام راه رفتن دچار مشکل می شوید و به صورت کج کج ممکن است راه بروید. اگر گردن شما درگیر شود نگه داشتن سرتان دچار مشکل می شود.
اگر در موارد زیر دچار مشکل شدید حتما به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید :
اعصاب شما توسط رها سازی مواد شیمیایی (انتقال دهنده های عصبی یا نوروترانسمیتر ها) که دقیقا روی گیرنده های سلول های عضلانی در محل اتصال عصب-عضله قرار می گیرند، با عضلات ارتباط برقرار می کنند.
در میاستنی گراویس ، سیستم عصبی شما آنتی بادی هایی را تولید می کند که بسیاری از رسپتور های (گیرنده) عضلات برای نوروترانسمیتر استیل کولین را بلاک یا نابود می کنند. بر اثر کم شدن رسپتور ها، سیگنال های عصبی هم کمتر دریافت می شود در نتیجه باعث ضعف در عضله می شود.
آنتی بادی ها همچنین می توانند عملکرد پروتئینی به نام تیروزین کیناز را بلاک کنند. این پروتئین در تشکیل رابطه عصب-عضله نقش دارد. بر اثر بلاک شدن این پروتئین ممکن است میاستنی گراویس رخ دهد.
محققان بر این باورند که غده ی تیموس، بخشی از سیستم ایمنی بدن شما که در قفسه ی سینه و بالای جناغ سینه قرار دارد، ممکن است باعث ایجاد یا تحریک تولید آنتی بادی هایی که استیل کولین را متوقف می کنند، شود.
غده ی تیموس در بزرگسالانی که سالم هستند اندازه ی کوچکی دارد. در افرادی که دچار میاستنی گراویس هستند اندازه ی این غده ی به طور غیر طبیعی بزرگ تر است.
بعضی از افراد بر اثر عواملی دیگر به جز بلاک شدن استیل کولین یا رسپتور تیروزین کیناز، دچار میاستنی گراویس می شوند. این نوع از میاستنی گراویس به نام آنتی بادی منفی شناخته می شود. آنتی بادی هایی به نام LRP4 که بر علیه دیگر پروتئین ها فعالیت می کنند، در پیشرفت این بیماری نقش دارند.
عوامل ژنتیکی نیز ممکن است در میاستنی گراویس دخیل باشند.
بعضی از کودکان با فرم نادر و ارثی میاستنی گراویس به نام سندروم میستنیک مادرزادی ، به دنیا می آیند.
عواملی که میانستی گراویس را بدتر می کنند :
عوارض جانبی میاستنی گراویس قابل درمان هستند، اما برخی از آن ها می توانند تهدید کننده ی زندگی باشند.
بحران میاستنیک یک وضعیت تهدید کننده ی زندگی است و زمانی اتفاق می افتد که عضلات مسئول کنترل تنفس به قدری ضعیف می شوند که کارشان را به خوبی نمی توانند انجام دهند. درمان اورژانسی برای این وضعیت کمک مکانیکی برای تنفس است. استفاده از دارو و انجام دیالیز در کمک به این مشکل کمک کننده خواهد بود.
حدود 15 درصد از افراد مبتلا به میاستنی گراویس، تومور تیموس دارند. اکثر این تومورها خوش خیم هستند.
افراد مبتلا به میاستنی گراویس اغلب دچار این وضعیت ها می شوند :
تیروئید پرکار یا کم کار. غده ی تیروئید که در گردن وجود دارد، هورمون هایی را ترشح می کند که متابولیسم شما رو کنترل می کند.
اگر تیروئی شما کم کار باشد، ممکن است دچار افزایش وزن، ضعف و خستگی، خواب‌آلودگی، پوست خشک، خشن و سرد، عدم تحمل به سرما، کاهش تعریق و دیگر مسائل شوید. اگر تیروئید شما پرکار باشد علائمی چون کاهش وزن، افزایش خفیف فشار خون، افزایش تعریق و حساس شدن به گرما و دیگر علائم را خواهید داشت.
افراد مبتلا به میاستنی گراویس بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های خود ایمنی از جمله آرتریت روماتوئید یا لوپوس هستند.
