خوش به حال آنها كه معشوقه اي دارند و
هنوز به وصال نرسيده اند!
در روياهاي دو نفره زاده ذهنشان،
چه كيف ها كه نميكنند!
لااقل براي يك هدف هرچند غيرممكن
از جان مايه ميگذارند و
در پاسخ به سوال خوشبختي چيست؟
''رسيدن به يار'' را آماده دارند...
اما تكليف آنهايي كه هرچه گشتند؛
عشق را در هيچ دونفره اي پيدا نكردند چيست!؟
آنهايي كه قلبشان ناخواسته سنگ شد و
فاتحه عشق را براي هميشه خواندند...
حال دلشان را نه كسي خوب ميكند،
نه حتي اميد رسيدن به كسي!
زندگي بدون عشق را پذيرفته اند و
به پوچ بودن زندگي بدون عشق آگاهند.
كاش هيچوقت هيچ عشق نافرجامي شروع نميشد و براي هميشه يك حسرت در قلب باقي ميماند تا اميد به خوشبختي براي هميشه در دل ها دفن نشود
