جنر جانریک در زنبورداری نسبتاً تازه کار است اما قصد دارد در جامعه خرسهای روستایش نامی دست و پا کند.
جنریک در سال ۲۰۰۶ شغل خود را در روزنامهنگاری در استانبول رها کرد و در روستای پدر و مادرش در استان تونجلی در شرق ترکیه ساکن شد و خود را وقف زندگی روستایی کرد که در کنار آن یک حرفه فیلمسازی نوپا نیز داشت. کارهایی که جانریک این روزها برای خرسهای نزدیک روستایش در منطقه پلومور تونجلی میکند تحسین عمومی را برانگیخته است. از سال ۲۰۱۶ او مقدار زیادی عسل را که از زنبورهای خودش جمعآوری میکند برای خرسها در جنگل میگذارد. اگر چه خرسها نمیتوانند بخوانند اما او از نوشتن «سهم خرسها» روی شانه عسلی که در کوهها میگذارد غافل نمیشود.
یک روز جانریک ۳ کیلوگرم عسل خوب را برای خرسها در نقطهای از جنگل که کمتر انسانها در آن رفت و آمد میکنند اما مکان مورد علاقه حیوانات وحشی است گذاشت.
جانریک میگوید: «گذاشتن عسل برای خرسها من را خوشحال میکند. بعد از چند روز برمیگردم تا ببینم خرسها آن را خوردهاند یا نه. او همچنین در گفت و گویش با خبرگزاری آناتولی میگوید: «دیدن خورده شدن عسل توسط خرسها لذتی باورنکردنی دارد.»
جانریک در یک خانه قدیمی که از والدینش در روستای کیرمیزیکوپرو به ارث برده است زندگی میکند. او زمان بیشتری را صرف زنبورداری و فیلمبرداری مستند در مورد فرهنگ منطقه میکند به تولید عسل ارگانیک میپردازد. او که از طرفداران طبیعت و حیوانات منطقه است افتخار میکند که اهل استانی است که در آن مردم با حیات وحش ارتباط قوی دارند. او میگوید به یاد دارم که سالمندان روستا از خدا میخواستند قبل از دادن آنچه انسانها نیاز دارند به «پرندگان در آسمان، گرگها در کوه، سگهای ولگرد و حشرات در مزارع» آنچه را که نیاز دارند بدهد. من در چنین فرهنگ و سنتی بزرگ شدم. احساس کردم نیاز به زندگی در طبیعت دارم حتی «سهم خرس» هم یک حرکت نمادین است، باید آنچه را از طبیعت ربودهایم پس بدهیم.
جنر مردی خوب، دوستدار طبیعت و حیوانات است.
کمال دوغان یکی از هم روستاییهایش میگوید کاری که او انجام داده است کاری است که ما به آن احترام میگذاریم.
حایدر گول یکی دیگر از هم روستاییها میگوید جانریک همچنین به طور منظم در پاییز برای حیوانات وحشی در جنگلها سیب میگذارد و در دامنه های بایر درخت میکارد. من از کاری که او انجام میدهد قدردانی میکنم و آرزو میکنم همه بتوانند به اندازه او مراقب طبیعت باشند.