تاریخچه پتروشیمی شازند
طرح مجتمع پتروشیمی شازند (اراک) یکی از عظیمترین طرحهای صنعتی بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران است. این طرح مهم و زیربنایی در راستای سیاست کلی صنعت پتروشیمی در زمینه ایجاد و توسعه صنایع مادر، توسعه و رونق صنایع پایین دستی و هماهنگ با اهداف اقتصادی، اجتماعی برنامه پنجساله اول نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران گامهای نهایی تکمیلی را پشت سر گذاشته و به بهره برداری رسیده است.
پس از انجام بررسیهای اولیه، این طرح در سال ۱۳۶۳ به تصویب شورای عالی اقتصاد رسید. در سال ۱۳۶۴ طراحی و مهندسی واحد الفین که اولین و مهمترین واحد مجتمع است، آغاز گردید و متعاقباً قرارداد طراحی و مهندسی و خرید ماشین آلات سایر واحدها امضاء و از سال ۱۳۶۸ کارهای نصب و ساختمان صنعتی شروع گردید.
در اوایل سال ۱۳۶۶ شرکت سهامی پتروشیمی اراک با مشارکت شرکت ملی صنایع پتروشیمی با ۵۱ درصد سهام و بانک ملی ایران با ۴۹ درصد سهام تاسیس گردید و طرح در چهارچوپ سیاستهای این شرکت که اجراء و بهره برداری کامل آن است در مدار تولید قرار گرفت.
طرح عظیم پتروشیمی شازند (اراک) به علت سیاستهای فنی و اقتصادی در طول اجرا مراحل و مقاطع مختلفی را پشت سر گذاشت و نهایتاً در دو فاز متمایز و مشخص اجرا و به بهره برداری نهایی رسید. فاز اول بهره برداری از واحدهای سرویسهای جانبی و تاسیسات عمومی و مشترک از سال ۱۳۷۱ آغاز گردید و واحدهای فرایندی شامل واحدهای الفین و واحدهای تولیدی پایین دستی در سال ۱۳۷۲ و سالهای بعد مجموعه واحدهای فرایندی در مدار تولید قرار گرفتند و در فاز دوم و سوم واحدهای نواحی ۲ و ۳ شامل واحدهای ذیل زنجیره تولیدات پلیمری و شیمیایی تکمیل نمودند.
1. واحد اسید استیک
2. واحد استات وینیل
3. واحد اکسید اتیلن
۴. واحد اتیلن گلیکل
۵. واحد دو اتیل هگزانول
۶. واحد اتانل آمین
۷. واحد اتوکسیلات
۸. واحد پلی اتیلن سبک خطی
۹. واحد پلی اتیلن سنگین
۱۰. واحد پلی پرو پیلن
۱۱. واحد بوتادین
۱۲. واحد پلی بوتادین
از سال ۱۳۷۹ همزمان با تکمیل واحدها، طرح و توسعه مجتمع با هدف افزایش ظرفیت واحدها به تصویب رسید که فاز اول آن در مهرماه سال ۱۳۸۴ و عملیات اجرایی فاز دوم در تابستان سال ۱۳۸۶ به انجام رسید. ظرفیت کامل تولید این مجتمع پس از انجام طرح توسعه به بیش از ۱.۸۰۰. ۰۰۰ تن در سال رسیده است. با درخواست و پیگیری نماینده شهرستان شازند و تصویب مجمع عمومی از تاریخ ۰۸/۰۳/۱۳۸۹ نام شرکت پتروشیمی اراک به شرکت پتروشیمی شازند تغییر یافت.
تاریخچه صنعت پتروشیمی
چگونگی شکل گیری رشتههای گوناگون صنایع مدرن در ایران از جمله مباحث مهمی هستند که علیرغم تاثیر آنها بر روند توسعه اقتصادی و مالا توسعه فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور، متاسفانه به دلیل سیاست زدگی محیطهای علمی وعدم اتخاذ روشهای مناسب علمی در پژوهشها، اندک تحقیقات انجام شده در این زمینه نتایج چندان جامعی را در شناخت زمینهها و سیر تطور و شکل گیری بسیاری از صنایع و رشتههای اقتصادی، به همراه نداشته است. از آن جمله میتوان به صنعت پتروشیمی اشاره کرد که تالیفات منتشر شده در زمینه چگونگی شکل گیری و نهادینه شدن آن صنعت در ساختار اقتصادی ایران، بسیار اندک و از تعداد انگشتان دست تجاوز نکرده و از نظر کیفیت بسیاری از آنها تکراری بوده و بدون اتکاء بر تحقیقات جدید و تنها به بازنویسی متون منتشره قبلی، تدوین یافتهاند. به عنوان نمونه در بسیاری از متون موجود، در زمینه شروع به کار صنعت پتروشیمی در ایران به تشکیل بنگاه کود شیمیائی در وزارت اقتصاد در سال ۱۳۳۷ اشاره است ولی هیچ گاه علت این موضوع مورد توجه قرار نمیگیرد. چرا در هنگامی که در ساختار دولت وزارت خانهای به نام وزارت صنایع و معادن وجود دارد، ادارهای در وزارت اقتصاد عهده دار ایجاد صنعت پتروشیمی شود؟ چه فعل و انفعالات سیاسی و ادارای سبب به وجود آمدن نخستین شورای عالی صنعت پتروشیمی شد؟ نخستین قانون جامع در رابطه با صنعت پتروشیمی از چه ویژگی هائی برخوردار است؟ سرمایهگذاریهای خارجی در صنعت پتروشیمی در ایران از چه زمانی آغاز شد؟ چه موانعی بر سر آن نوع از سرمایهگذاریها وجود داشتند؟ دستاوردهای این گونه سرمایهگذاریها چه بودند؟ چرا و به چه علت صنعت تازه تاسیس پتروشیمی در ایران، ملی شد؟ ملی شدن صنعت پتروشیمی چه تاثیری بر تداوم حیات آن صنعت در ایران گذارد؟ نخستین نهادهای ادارای و نیز نخستین قانون پیرامون صنعت پتروشیمی چه اهداف و چشم اندازی را برای گسترش آن صنعت ترسیم کردند؟ و بالاخره آنچه که طی سالهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در صنعت پتروشیمی ایران روی داد، تا چه اندازه در راستای برنامههای تدوین شده در اوایل دهه ۱۳۴۰ در راستا گسترش آن صنعت بودند؟
سئوالات فوق الاذکر بخشی از سئوالاتی هستند که در اراتباط با فرآیند شکل گیری و نهادینه شدن صنعت پتروشیمی در ایران، قابل طرح هستند و هم اکنون و در آستانه شصتمین سال آغاز تلاشها برای ورود صنعت پتروشیمی به ایران، طی مقالاتی، پاسخهای اجمالی آنها مطرح میشوند تا در فرصتی مناسب مجموع دستاوردهای تحقیق و پژوهش انجام شده، در کتابی مستقل به زیور طبع آراسته شود.
اما در قسمت اول مقالات حاضر، در ابتدا مرور کوتاهی بر شکل گیری صنعت پتروشیمی در دنیا خواهیم داشت، سپس به ایران پرداخته و بحث خود را به بررسی علل و عوامل شکل گیری نخستین تلاشها برای تاسیس یک کارخانه پتروشیمی معطوف میکنیم. از نظر زمانی، این بخش از مقالات، تحولات سالهای ۱۳۳۵ – ۱۳۳۷ / ۱۹۵۶ – ۱۹۵۹ را در بر میگیرد.
بنا به تعریف کتاب لغت، هر ماده شیمیائی که از نفت یا گاز طبیعی مشتق شده و یا هر ترکیبی که از این مواد در اثر فعل و انفعالات شیمیائی به دست آید، فراورده پتروشیمی نامیده میشود. البته معنی کلمه پتروشیمی از نظر اشخاص مختلف فرق میکند ولی تقریبا تمام فراوردههای پتروشیمی از نفت خام، گاز طبیعی و یا هیدروکربورهای مایع حاصل از گاز طبیعی که به مصرف سوخت نرسیده باشند، به دست میآید. اتیلن، پروپیلن، بوتیلن و بوتادای در دهههای مقارن با بحث این قسمت از مقاله حاضر (دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰) از جمله مواد بسیار مهمی بودند که از نفت و گاز طبیعی مشتق شده و اساس ساختمان صدها فراوردههای شیمیائی را تشکیل میدهند. از جمله این فراوردهها پلی مرهای بالا و پلاستیکها را میتوان ذکر کرد. اتیلن اساس تولید موادی چون الکل اتیلیک – اتانول امین – اتیلین گلایکل – پلی اتیلن و مواد ترمو پلاستیک میباشد. پلی اتیلن مصارف گوناگونی دارد و به صورت ورق برای بستهبندی و به صورت فیلامنت در ساختن طناب و به صورت دمیده شده در ساختن بطریهای پلاستیک و غیره به کار میرود. مواد پتروشیمی در ساختمان ضدیخ – آسپرین – داروها و الیاف مصنوعی –لاستیک مصنوعی – پودرهای رختشوئی – دوده و نظائر آن به کار میروند. یکی از مهمترین این گونه مواد، کودهای ازته هستند که برای تولید بیشتر محصولات کشاورزی اهمیت زیادی دارند. در مجموع در مقطع زمانی مورد بحث حدود ۲۰۰۰ – ۲۵۰۰ محصول پتروشیمی وجود داشت.
صنعت پتروشیمی را میباید صنعت قرن بیستمی نامید. از اوایل آن قرن صنعت پتروشیمی در اروپا و روسیه به تدریج ایجاد شده و سپس در کشورهای دیگر به سرعت رشد کرد. علاوه بر رشد کمی، رشد کیفی این صنعت در جایگزین ساختن نفت و سپس گاز به جای ذغال سنگ، به نوبه خود گام مهمی در سرعت بخشیدن به گسترش صنعت پتروشیمی در دنیا بود. این تحول پایه و اساس صنعت پتروشیمی را جهان در دهه ۱۹۳۰ دگرگون ساخت لیکن از اوایل دهه ۱۹۴۰ این صنعت به صورت یک صنعت عظیم و کامل درآمد و در طی دو دهه بعد از آن با سرعت زیادی توسعه یافت. در سال ۱۹۳۰ / ۱۳۰۹ در ایالات متحده آمریکا فقط ده کارخانه پتروشیمی وجود داشت در حالی که در سال ۱۹۴۰ / ۱۳۱۹ تعداد آنها به ۳۵ و در سال ۱۹۵۱ / ۱۳۳۰ به ۹۴ و در سال ۱۹۶۸ / ۱۳۴۷ به ۵۸۲ کارخانه رسید. تعداد کارخانههای پتروشیمی در اروپا در سال ۱۹۶۰ / ۱۳۳۹ در حدود ۱۰۰ دستگاه و در سال ۱۹۶۵ / ۱۳۴۴ به ۲۴۰ دستگاه افزایش یافت. در ژاپن صنعت پتروشیمی حدودا همزمان با ایران شروع گردید لیکن با سرعت بینظیری توسعه یافت تا جائی که در سال ۱۹۶۸ / ۱۳۴۷ در حدود صد کارخانه در این کشور دایر بود. البته منظور از کارخانههای فوق الذکر، آنهائی هستند که مواد اصلی و میانی پتروشیمی را تهیه میکنند. کارخانه سازنده ماد نهائی که تعدادشان در کشورهای مذکور فوق العاده زیاده بود، در آمارها ذکر نشده اند.
در ایران فاصله زیادی بین شروع به کار صنعت نفت (از سال ۱۹۰۱ / ۱۲۸۰) تا شروع به کار نخستین کارخانه پتروشیمی وجود دارد. در دهه ۱۳۳۰ (۱۹۵۰) ایران به یکی از مهمترین تولیدکنندگان نفت در دنیا به شمار میآمد. با توجه به اینکه استخراج نفت خام بلااستثناء همراه با تولید گازهای سبک هیدروکربوری میشود و در آن زمان به ازاء هر بشکه نفت خام، حدود ۴۰۰ تا ۱۵۰۰ فوت مکعب گاز حاصل میشد که امکان استفاده در تولید کود شیمیائی را داشت. اما علاوه بر گاز نفت، گاز طبیعی ایران از نظر هیدروژن سولفوره نسبتا غنی بوده و از آن میتوان به آسانی گوگرد استخراج نمود. یک ماده کانی مهم دیگر – نمک – که از آن میتوان کلر و سود ساخت نیز به حد وفور در ایران یافت میشود. کلر نه تنها در ساختن پلاستیک به کار برده میشود بلکه در تولید محصولات شیمیائی دیگر مانند اکسید پروپلن، حلالهای کلره و حشره کشها مورد استفاده قرار میگرفت. با چنین ثروتی از ذخایر طبیعی که در دسترس بود، ایران مزیتهای زیاد اقتصادی برای ورود به صنعت پتروشیمی داشت. از دیگر مزیتهای ایران برای ورود به صنعت پتروشیمی، میتوان به دارا بودن جمعیت کارگری و جوان و ارزان قیمت (نسبت به اروپا و آمریکا)، دسترسی به آبهای آزاد برای حمل و نقل محصولات تولید شده به خارج از کشور اشاره کرد.
اما علیرغم وجود چنین مزیتهایی، تا اواخر دهه ۱۳۳۰ (۱۹۵۰) صنعت پتروشیمی در ایران به کار نیفتاد. این در شرایطی بود که نیاز ایران به محصولات پتروشیمی و فرآوردههای نهایی آن به دلیل رشد جمعیت و تاسیس کارخانههای مختلف در کشور، هر روز بیش از پیش افزونتر میشد. به طورمثال جمعیت تهران طبق سرشماری سال ۱۳۳۵ (۱۹۵۶) یک میلیون و شش صد هزار نفر بود. در چنین شهری تعداد بسیار زیادی اتومبیل وجود داشت همچنان که حجم انبوهتر وسایل نقلیه (اتومبیلهای سواری و کامیونها) در سراسر کشور، نیاز به لاستیک و تایر را به شدت افزایش میداد. به همین ترتیب در دیگر زمینههای کشاورزی، صنعتی، بهداشتی و… نیاز فراوان کشور به محصولات پتروشیمی تنها از طریق واردات، آن هم با قیمتهای بسیار بالا مسیر بود. در آن زمان تخمین زده میشد قیمت مواد و محصولات پتروشیمی حدود بیست برابر قیمت معدل و هم وزن نفت خام صادراتی ایران بود. در چنین شرایطی تاسیس و راه اندازی کارخانه پتروشیمی در ایران چشمانداز دلنشینی را در مقابل دولتمردان ایرانی قرار میداد. در یک برآورد اگر فقط ده درصد تولیدات نفت و گاز ایران تبدیل به فراوردههای نهائی یا میانی پتروشیمی چه برای مصرف داخلی و چه برای فروش در بازارهای جهانی میشد، درآمد فروش آنها دو برابر درآمد فروش تمام نفت خام تولیدی ایران بود.
علیرغم وجود مزیتهای اقتصادی مناسب و فوق العادهای در ایران، موانع بسیار بزرگی برای ورود صنعت پتروشیمی در ایران وجود داشتند. تامین میزان مصرف محصولات پتروشیمی در ایران (در اواخر دهه ۱۳۳۰ / ۱۹۵۰) و یا بالعکس صادرات آن مواد و محصولات به کشورهای صنعتی اروپائی و آمریکا، تنها هنگامی میسر بود که کیفیت کالاهای تولید شده در ایران، قابل رقابت (چه از نظر کیفیت و چه از نظر قیمت) با موارد مشابه در اروپا و آمریکا میبودند. برای دستیابی به چنین وضعیتی در داخل، طبعا نیاز به ورود تکنولوژی پیشرفته پتروشیمی به ایران بود و این فرآیند به نوبه خود، سرمایهگذاریهای زیادی را طلب میکرد.
در آن زمان سرمایه گذاران داخلی اقبال چندانی به این نوع پروژههای زمان بر نشان نمیدادند. البته در سالهای ۱۳۳۶ و ۱۳۳۷ فکر تاسیس کارخانه لاستیکسازی در ایران در بین مقامات دولتی و احتمالا برخی سرمایه داران ایرانی مطرح بوده است. زیرا در همان زمان مسئله تولید کائوچو در کشور مورد مطالعه قرار داشت. در همین رابطه دو نمونه از بذرهای کائوچو که در ایستگاه کشاورزی چابهار به دست آمد، به اهواز فرستاده شد تا در ایستگاههای کشاورزی آنجا کشت و برای آزمایش و افزایش محصول، اقدام شود. در همان زمان اخباری در مورد تاسیس یک شرکت با عنوان شرکت نفت پارس منتشر شد. تامین کننده مالی سرمایه ده میلیون تومانی شرکت مزبور، سرلشکر محمد حسین فیروز بود. احتمالا یکی از برنامههای این شرکت حضور در تولید محصولات پتروشیمی در ایران و یا واردات آن محصولات از خارج به ایران بود.
با توجه به دو نقیصه مهم سرمایهگذاریهای کلان و نیز ورود تکنولوژی به کشور از یک سو و رشد و گسترش فوق العاده صنعت پتروشیمی در دنیا، سرمایه گذاران اروپایی و آمریکایی تلاش کردند برای استفاده از مزیتهای ایران در این زمینه، اقدام به سرمایهگذاری و راه اندازی کارخانههای پتروشیمی در ایران نمایند. گزارشها و مدارک موجود حکایت از سه مورد درخواست سرمایهگذاری از اروپا و یک مورد از آمریکا در سال ۱۳۳۷ و به هنگام نخست وزیری دکتر اقبال دارد. نخستین مورد کارخانه کود شیمیایی در مرودشت استان فارس بود. دولت و وزارت صنایع و معادن در اندیشه ایجاد آن کارخانه، مذاکراتی را با چند تن از سرمایه گذاران اروپایی انجام دادند که در نهایت یک سرمایه گذار فرانسوی موفق شد نظر دولتمردان ایرانی را جلب نماید. پس از چند ماه مذاکره، قراردادی بین دو طرف به امضاء رسید که بر اساس آن طرف فرانسوی اقدام به احداث کارخانه پتروشیمی مرودشت میکرد. سوخت و مواد اولیه کارخانه مزبور با استفاده از گازی که از طریق یک خط لوله از اهواز به شیراز و محل کارخانه منتقل میشد، تامین میگشت. با این شرایط که اولا شرکت ملی نفت یک میلیون و نیم لیره هزینه لوله کشی یک خط لوله نفت را که در برنامهاش بود، صرف ساختن خط لوله گاز مذکور نماید مشروط بر اینکه بعد از ده سال کمپانی برنده، اصل خرج احداث لوله گاز را بپردازد.
ثانیا دولت به کمپانی سازنده کارخانه مبلغ چهل میلیون ریال از محل پشتوانه اسکناس که به منظور کمک به صنایع است، بپردازد مشروط بر اینکه این وجه را نیز کمپانی مورد بحث پس از ده سال به دولت بپردازد. کمپانی مذکور همچنین متعهد میشد که محصول کارخانه کود شیمیائی را در داخل و خارج به فروش برساند و بعد از مدت خاصی اصل کارخانه را به ایران واگذار کند.
قرارداد فوق الذکر در نهایت بین طرف فرانسوی و وزارت صنایع و معادن ایران در اواخر پائیز ۱۳۳۷ (۱۹۵۸) به امضاء رسید.
از طرف دیگر و در همان زمان سازمان برنامه که در آن هنگام دارای اختیارات فوق العادهای در کشور بود، مذاکراتی را با تعدادی از سرمایه گذاران و شرکتهای آمریکایی برای ساخت کارخانهای در خوزستان آغاز کرد. ابوالحسن ابتهاج که در آن هنگام در راس سازمان برنامه قرار داشت با افرادی همچون مهندس خسرو هدایت، عقد قرارداد با شرکت آمریکایی لیلیانتال کروپ را به شدت پیگیری میکردند. بر اساس پیش بینیهای انجام شده، قرار بود تا سال ۱۳۴۰ / ۱۹۶۱ کارخانه پتروشیمی در اهواز از سوی آمریکاییها راه اندازی شود. احتمالا به همین دلیل بود که نمایندگان سازمان برنامه در اوایل دی ۱۳۳۷ / ژانویه ۱۹۵۹ موفق به دریافت وامی به مبلغ ۵/۴۷ میلیون دلار از منابع مالی آمریکائی شدند. البته این تنها وامی نبود که در آن زمان سازمان برنامه از منابع خارجی دریافت کرد بلکه همزمان و به منظور تکمیل طرحهای عمرانی از جمله ساخت کارخانههای پتروشیمی، سازمان برنامه درصدد بود وامی به مبلغ ۹۰ میلیون دلار نیز از بانک جهانی دریافت کند.
در چنین اوضاع و احوالی، نهایی شدن قرارداد ساخت کارخانه پتروشیمی مرودشت با طرف فرانسوی با مخالفت شدید ابتهاج روبرو شد. بدین ترتیب اختلاف میان سازمان برنامه و وزارت صنایع و معدن به شدت بالا گرفت به نحوی که موضوع در شورای عالی اقتصاد مطرح شد. مهندس شریف امامی وزیر وقت صنایع در دفاع از قرارداد با طرف فرانسوی گفت این معامله از هر لحاظ به سود ایران بوده و مهم این است که کمپانی برنده متعهد شده بازار فروش برای محصول کارخانه در دنیا فراهم کند.
در همان جلسه شورا هنگامی که از ابوالحسن ابتهاج سوال شد مزایای کارخانه اهواز چیست؟ پاسخ داد کود تولیدی کارخانه برای مصرف داخلی است.
وقتی بار دیگر از او سئوال شد اگر کارخانه مازاد محصول داشت، چه میشود؟ جواب داد آن را دور میریزیم و بعد با عصبانیت ادامه داد قرارداد کارخانه کود شیمیائی شیراز (مرودشت) خیانت است؛ جنایت است.
بدین ترتیب پای نخست وزیر و جمعی دیگر از مقامات ارشد دولتی به دعوای وزارت صنایع با سازمان برنامه باز شده و در نهایت ابولحسن ابتهاج شکست خورده و مجبور به استعفاء شد اما این آخر کار نبود. با استعفای ابتهاج، دولت لایحهای را در خصوص سلب اختیارات ویژه سازمان برنامه به مجلس برد و پس از تصویب لایحه، آن سازمان زیر نظر نخست وزیری قرار گرفت. در سوئی دیگر، برای بررسی هرچه دقیقتر موضوع کارخانه مرودشت و اساسا فعالیتهای مشابه در زمینه پتروشیمی در ایران، بنگاهی با عنوان بنگاه کود شیمیائی در وزارت اقتصاد تشکیل شد. وظیفه این بنگاه در درجه نخست تعیین تکلیف کارخانه مرودشت بود که انجام این وظیفه به سالهای بعد (۱۳۳۸ – ۱۳۴۰) محول گشت.
بیانیه مأموریت شرکت پتروشیمی شازند (اراک)
1. تعالی عملیاتی و تولیدی از طریق دستیابی به استانداردهای جهانی
2. به بلوغ و تکامل رساندن سرمایههای انسانی از طریق تمرکز بر یادگیری، خلاقیت، نوآوری و همسویی
3. دستیابی به بازارهای هدف جدید (بازار متمایز) و افزایش سهم محصولات شرکت در بازارهای عمومی
4. دستیابی به نتایج مطلوب مالی
چشمانداز شرکت پتروشیمی شازند (اراک)
ما میخواهیم با انتخاب مشتریان و گسترش مرحلهای حیطه جغرافیایی فعالیت خود ضمن در نظر گرفتن تغییرات به عنوان یک فرصت و همسویی و مشارکت کارکنان یکی از سه شرکت برتر دانایی محور منطقه با تکیه بر ارزشهای مشترک ((توسعه مستمر، ارتقای نظام سازمانی، مشتری مداری و مسئولیت اجتماعی) ) باشیم.
نوع شرکت و موضوع شرکت طبق اساسنامه
نوع شرکت
شرکت پتروشیمی شازند از نوع سهامی عام میباشد.
موضوع فعالیت شرکت
با توجه به ماده۲ اساسنامه موضوع فعالیت شرکت عبارت است از:
احداث مجتمع پتروشیمی بمنظور فعالیت در برخی رشتههای پتروشیمی و شیمیائی و صنایع وابسته به آن، تهیه و تولید انواع مواد و فرآوردههای پتروشیمی از قبیل پلی اتیلن، پلی پروپیلن، بوتادین، پلی بوتادین، اسید استیک، وینیل استات، اکسید اتیلن و اتیلن گلایکول ها، دو اتیل هگزانول و بوتانلها، بوتاکلر/ آلاکلر، اتانل آمین ها.
تشکیل انواع شرکتها ویا مشارکت (حقوقی یا مدنی) با شرکتها.
مبادرت به خرید و فروش اموال ومعاملات بازرگانی داخلی وخارجی.
استفاده از تسهیلات مالی واعتباری بانکها وموسسات اعتباری.
خرید و فروش سهام شرکتهای تولیدی و خدماتی.
خرید و فروش اوراق بهادار.
انجام عملیات خدماتی، مالی، اعتباری وبازرگانی در حدود موضوع شرکت.
اخذ نمایندگی، ایجاد شعبه و اعطاء نمایندگی در داخل و خارج از کشور.
انجام کلیه عملیاتی که بطور مستقیم ویا غیر مستقیم برای تحقق اهداف شرکت لازم و مفید بوده و یا در جهت اجرای موضوع شرکت ضرورت داشته باشد.
اهداف کلان شرکت پتروشیمی شازند (اراک)
حفظ و ارتقای ارزش بلندمدت سهام
رضایت ذی نفعان کلیدی
افزایش سهم بازارهای هدف جدید
تولید محصولات جدید و یا توسعه یافته
استراتژیهای منتخب شرکت پتروشیمی شازند (اراک)
تثبیت موقعیت رقابتی:
حفظ وفاداری مشتری و تداوم یا افزایش فروش از طریق کسب رضایت ایشان و تقویت برند
توسعه بازار و محصول:
افزایش فروش از طریق عرضه محصول یا خدمات فعلی، همچنین محصول یا خدمات جدید در بازارهای جدید
بیانیه ارزشهای مشترک شرکت پتروشیمی شازند (اراک)
ما سهامداران، مدیران، کارکنان و دانشگران شرکت پتروشیمی شازند متفقا ارزشهای زیر را جهت خلق و آفرینش آیندهای بهتر برای ایجاد شرکتی سرآمد برگزیدیم.
توسعه مستمر با تکیه بر خلاقیت و نوآوری در تمامی ابعاد سازمانی در راستای دستیابی به یک شرکت رقابتی موفق و دائما رو به رشد و تعالی با ارزش افزوده مداوم.
ارتقای نشاط سازمانی با تاکید بر ارتقای انگیزش و کرامت سرمایههای انسانی، ایجاد فضای کاری سالم، ایمن، سرشار از احترام، اعتماد و اطمینان و به دور از هرگونه تبعیض، جهت بروز شایسته استعدادهای سازمانی و ارتقای توانمندیهای آنان به ویژه با استقرار یک نظام شایسته سالاری کارآمد.
مشتری مداری با تمرکز بر تعاملات زنده و دو سویه در جهت ایجاد رضایت بیشتر در مشتریان با ارتقای کیفیت خدمات، تولید محصولات متنوع تر، قیمت مناسب، تحویل به موقع و افزایش اعتبار و اشتهار شرکت در نزد آنان.
مسئولیت اجتماعی با تمرکز بر تولیدات پاک در راستای حفظ محیط زیست و ایفای نقش موثر در تحقق نظام توسعه ملی و ارتقای تعاملات جهانی با اتکاء به مبانی اخلاقی و قائل شدن حقوق مساوی برای سایر ذینفعان و کوشش جهت دستیابی به اتحادهای داخلی و خارجی.
۱ الفین ۱۳۷۲
۲ مخلوط هیدروکربنهای هیدروژنه ۱۳۷۲
۳ پلی پروپیلن ۱۳۷۲
۴ بوتن یک ۱۳۷۲
۵ پلی اتیلن سبک خطی ۱۳۷۲
۶ پلی اتیلن سنگین ۱۳۷۳
۷ بوتادین ۱۳۷۳
۸ اکسید اتیلن ۱۳۷۳
۹ اتیلن گلایکولها ۱۳۷۳
۱۰ پلی بوتادین ۱۳۷۳
۱۱ وینیل استات ۱۳۷۴
۱۲ دو اتیل هگزانول و بوتانولها ۱۳۷۴
۱۳ اسید استیک ۱۳۷۴
۱۴ آلاکلر و بوتاکلرو کلرواستیل کلراید ۱۳۷۶
۱۵ اتانل آمینها ۱۳۷۸
۱۶ اتوکسیلاتها ۱۳۸۲
۱۷ طرح توسعه مخلوط هیدروکربنهای هیدروژنه ۱۳۸۴
۱۸ طرح توسعه نیروگاه ۱۳۸۴
۱۹ طرح مخازن جدید الفین ۱۳۸۴
۲۰ فاز ۱ طرح توسعه پلی پروپیلن ۱۳۸۴
۲۱ فاز ۱ طرح توسعه الفین ۱۳۸۴
۲۲ تولید آزمایشی پارافین کلره ۱۳۸۵
۲۳ فاز ۲ طرح توسعه الفین ۱۳۸۶
۲۴ طرح توسعه پلی اتیلن سنگین ۱۳۸۶
۲۵ طرح توسعه سرویسهای جانبی شامل:
آب صنعتی (DM)، تولید هوای فشرده (Air Compressor)
جداسازی اکسیژن و نیتروژن (N۲ / O۲) کولینگهای (C. T) ۱۳۸۶
مشخصات جغرافیایی
پتروشیمی شازند در جوار پالایشگاه هفتم، واقع در کیلومتر۲۲ جاده اراک-بروجرد و در زمینی به مساحت بالغ بر۵۲۳ هکتار احداث گردیده است. این مجتمع مشتمل بر۱۷ واحد تولیدی، به انضمام واحدهای سرویسهای جانبی و آفسایت میباشد.
منبع : سایت رسمی شرکت پتروشیمی شازند
