با توجه به تولید و طول عمر طولانی یک درخت پسته، پر کردن فضای زمانی که درختی در یک باغ بالغ مرده است، منطقی به نظر می رسد.
اولین ملاحظه، انتخاب مجدد گیاهان جوانه دار یا بدون جوانه است. کاشت درختان بدون جوانه در آینده به نیروی کار ماهر نیاز دارد اما ممکن است مقرون به صرفه نباشد مگر اینکه تعداد زیادی کاشت مجدد وجود داشته باشد. قطعاً علاقه بیشتری به منابع درختان جوانه زده برای کاشت مجدد وجود دارد.
پرورش دهندگان باید درک کنند که درختان جوانه زده ممکن است برای چند سال در ظروف رشد کرده باشند و سیستم ریشه ممکن است به خطر بیفتد. او گفت که رشد آن درختان پس از کاشت در باغ به زمان نیاز دارد. ظروف سبک جدیدتر می توانند از چرخش ریشه در ظروف جلوگیری کنند و درخت مناسب تری را برای کاشت مجدد تولید کنند.
پرورش دهندگان همچنین باید در مورد انتخاب پایه تحقیق کنند. بومل گفت که ریشه ها به قدرت درخت کمک می کنند. تحقیقات همچنین در مورد مقاومت پایه یا تحمل به بیماری های منتقله از خاک در حال انجام است.
آماده سازی محل برای کاشت مجدد مهم است. پس از برداشتن درخت مرده، حفاری تا جایی که ممکن است مواد ریشه توصیه می شود. اگر شواهدی از آلودگی نماتد وجود داشته باشد، باید بخور نقطه ای در نظر گرفته شود.
پس از کندن محل کاشت مجدد، سوراخ باید کاملاً پر شود و زمان کافی برای ته نشین شدن خاک در نظر گرفته شود. بسته به نوع خاک، یک دوره آیش طولانی توصیه می شود تا باران های زمستانی بتوانند خاک را ته نشین کنند. در صورتی که درختان بر روی لبه هستند، باید در محل بازسازی شود.
زنده نگه داشتن گیاهان تکی نیز می تواند زمان بر باشد. آبیاری بیش از حد یا کم آبیاری با درختان جدید احتمالاً وجود دارد، مگر اینکه تنظیماتی در تحویل آب انجام شود. درختان جدید به آب بسیار کمتری نسبت به درختان بالغ اطراف نیاز دارند، اما همچنین مهم است که اطمینان حاصل شود که آب کافی برای رسیدن به توپ ریشه دریافت می کند.
نوع خاک می تواند بر نحوه آبیاری درختان تأثیر بگذارد. بومل گفت، خاک های شنی، جلوگیری از آبیاری بیش از حد را آسان تر می کند زیرا زمین اشباع نمی شود.
