درختچه های زینتی با بافت ها و رنگ های خود، فصل به فصل، منظره را بهبود می بخشند، و زغال اخته نیز می تواند شگفتی های مشابهی را در منظره های خوراکی انجام دهد. بومی خاک های مرطوب و اسیدی در آمریکای شمالی، انواع مختلف زغال اخته به حدی بهبود یافته است که برخی از انواع زغال اخته را می توان تقریباً در هر باغی پرورش داد.
زغال اخته علاوه بر تولید انواع توت های خوشمزه که می تواند شما را سالم تر و باهوش تر کند، در هر فصلی از سال زیبا به نظر می رسد. گل‌های بهاری در تابستان جای خود را به دسته‌هایی از توت‌های بنفش می‌دهند و برگ‌ها در پاییز قرمز روشن می‌شوند. در اواخر زمستان، شاخه‌ها اغلب به رنگ‌های قرمز و بنفش در می‌آیند و رنگ‌های ظریفی را به باغی پوشیده از برف می‌آورند.
سال 2009 یک سال پرچمدار برای زغال اخته در بریتانیا بود، جایی که فروش زغال اخته محلی به دلیل عرضه فراوان سه برابر شد. بیشتر واریته‌هایی که در بریتانیا رشد می‌کنند، شجره‌نامه‌هایی را از ایستگاه‌های تولید مثل عمومی در ایالات متحده دارند، به‌عنوان مثال «دوک» زودبار و «الیوت» مقاوم به سرما.
این و بسیاری از گونه‌های دیگر زغال‌اخته‌های مرتفع شمالی نامیده می‌شوند که از سویه‌هایی که به‌طور وحشی در کوه‌های شرقی رشد می‌کنند، به وجود آمده‌اند. این گروه از زغال اخته معمولاً در مناطق 5 تا 7 تطبیق داده شده است، یا جایی که کمترین دمای زمستان بین 5 درجه فارنهایت (15- درجه سانتیگراد) و -20 درجه فارنهایت (28- درجه سانتیگراد) است.
اگر در آب و هوای سردتری زندگی می‌کنید، هنوز هم می‌توانید زغال‌اخته‌های عالی را با نگاه کردن به زغال‌اخته‌های «نیمه مرتفع» یا کم‌بوش شمالی پرورش دهید. گونه های کم بوته شمالی مانند "Northland" و "Patriot" به اندازه انواع بوته های مرتفع پربار نیستند، اما می توانند دمای بسیار سردتر را تا حدود -40 درجه فارنهایت (39- درجه سانتیگراد) تحمل کنند.
زغال اخته های مقاوم در برابر گرما برای آب و هوای معتدل زمستانی به راحتی در بین زغال اخته چشم خرگوش یافت می شود که محصولات زغال اخته را در مناطق 7 تا 9 تولید می کند. در آب و هوای گرم و مرطوب، زغال اخته چشم خرگوش اغلب یکی از آسان ترین میوه ها برای رشد ارگانیک است.
