توقعی که منِ زن از رئیس جمهور دارم
من به عنوان یک زن برام مهمه که وضع اقتصادی جوری نباشه که کمر مردم رو خرد کنه یا من رو مجبور کنه که برای رفاه بیشتر از خونه و بچه‌م دل بکنم و پابه پای شوهرم بیرون از خونه به اجبار کار کنم.
دلم نمیخواد فشار مالی به همسرم فشار بیاره. دوست دارم امنیت اخلاقی تو جامعه برقرار باشه که لازمه‌ش از بین بردن فساد اخلاقیه.
برای من مهمه که به بچه‌هام آموزش غلط و یا بی فایده ندن. باید امنیت اخلاقی، روانی،اقتصادی خانواده ها حفظ بشه.
برای من مهمه که فرصت پیدا کنم تا در کنار خانواده‌م رشد کنم.
منی که زن بد سرپرست یا بی سرپرستی هستم باید شرایطی فراهم بشه که مجبور نشم تن به هر کاری بدم. باید با آرامش به نگه داری دردونه هام برسم.
توقع دارم منی که یک تنه چند نقش مادری، همسری، دختری و دانشجویی رو به عهده دارم؛ شرایطی برام محیا باشه که مجبور نشم بقیه نقش هام رو فدای یکی کنم.
کولبری زن و مرد نداره ولی الان به عنوان یک زن میگم که من نباید مجبور شم که کولبری کنم.
من دلم نمیخواد ببینم که شوهرم کمرش زیر فشار اقتصادی خرد می‌شه.
من دلم می‌خواد به راحتی و بی مشکل با عشق زندگیم برم خونه بخت.
من دختر نمی‌تونم ببینم موی پدرم از غصه جهاز و سیسمونی سفید می‌شه.
من دلم نمیخواد مجبور بشم بیرون خونه کار کنم.
من دوست دارم کار کنم ولی دلم نمیخواد توی محیط نامناسب کار کنم.
دوست دارم جامعه جوری از نو ساخته بشه که درخور خانواده ایرانی باشه.
من زن دوست ندارم فضای کاریم با مرد ها مشترک باشه.
دوست ندارم فضای کار شوهرم هم با خانم‌های دیگه مشترک باشه.
دوست ندارم زن بودن و دختر بودنم رو کنار بگذارم.
دوست ندارم که مجبور شم چون زنم ساعت ها توی آرایشگاه و مطب های زیبایی باشم.
نمی‌تونم ببینم که از توی مدارس و دبیرستان ها و مخصوصا فضای مجازی اعتیاد، خودکشی، دغدغه های الکی برای دوستی با جنس مخالف، ناامیدی.... بیاد سراغ بچه دست گلم. وای از فضای مجازی.
من یه انسان، یه دختر، یه همسر، یه مادر و یه زن مسلمون هستم.
برام مهمه که خودم و خانواده‌م تو محیط اخلاقی و اسلامی و انقلابی رشد کنیم.
حواسم رو جمع می‌کنم که نکنه کسی دغدغه های کشکی و مسخره‌ش رو به عنوان مشکل اصلی جامعه بهم غالب نکنه.
بعضیا با ترسوندن مردم از تعطیلی کنسرت ها و دیوار کشیدن تو پیاده رو ها سر کار اومدن و الان هم همون تفکر با جلب تمام توجه ها به یک تیکه روسری زن ها می‌خوان قدرت رو به دست بگیرن.
شاید این برای بعضیا بازی قدرت باشه ولی برای ما ملت ایران بازی سرنوشته.
چرا انقدر همه خودشون رو پشت زن هاقایم می‌کنن. با تقلیل دغدغه های ما به روسری و حجاب از سر برداشتن؛ فقط دارن به ما توهین می‌کنن.
به عقب بر نمی‌گردیم.
ما زن‌ها فرصتیم. از ما سواستفاده نکنین.
