معماری سبز یک پدیده تازه ای نبوده و به صورت بنیادی در تمدن ها و معماری باستانی همچون هنر چیدمان چینی و معماری سنتی ایرانی وجود داشته است. معماری سبز دوست دار طبیعت بودن و همسو شدن با محیط زیست می باشد و تغییر سبک زندگی به سمت استفاده از انرژی‌های نو وبهینه سازی مصرف منابع انرژی و همچنین نزدیک بودن با فضای سبز و محیط زیست است. که با احترام به آب، هوا و زمین باعث کاهش تأثیرات مخرب ساختمان ها بر روی سلامت انسان ها و محیط می شود.
نکات مهم در اجرای معماری سبز
مصالحی که در معماری سبز به کار می‌روند باید از هر نظر سازگار با محیط زیست باشند و بایستی استفاده از تجهیزات و تاسیساتی که موجب مصرف بهینه انرژی می شود را لازمه کار خود بدانیم تا باعث صرفه اقتصادی، سازگاری با محیط زیست، تامین آسایش و رفاه بیشتر برای زندگی و البته حس زیبایی شناسی برای محوطه شهری باشد.
سیستم های کارآمد سرمایش و گرمایش، استفاده بهینه از لامپ های کم مصرف برای روشنایی، لوازم کم مصرف برقی، لوله کشی های آب بدون کمترین میزان هدررفت، جهت یابی مناسب هنگام ساخت و ساز برای استفاده حداکثری از نور خورشید، حداقل آسیب به زیستگاه های طبیعی و… همه جزو مواردی هستند که باید در معماری سبز مورد توجه قرار بگیرند.
