آنچه از مجموع سخنرانی های مقامات قدرتهای بزرگ در کنفرانس امنیتی مونیخ میتوان دریافت، پذیرش این واقعیت است که جهان در آستانه نظم چند قطبی قرار دارد و بلوکهای قدرت تلاش میکنند خود را آماده ورود به نظم جدید و ایمن نمودن خود در برابر چالشهای آغازین اقتصادی و امنیتی جهان چند قطبی کنند
چشم انداز مونیخ
همایش های مختلف کنفرانس مونیخ طی چند سال اخیر حول موضوعات ثابتی برگزار شده است. به عنوان نمونه سال گذشته نیز محور اصلی گفتگوها تقویت اتحادیه اروپا، همکاری‌های میان‌قاره‌ای و چشم‌انداز احتمالی رقابت میان قدرتهای بزرگ بود. در مراسم گشایش مونیخ امسال نیز اشتاین مایر صحبت های خود را با انتقاد از سه بلوک قدرت جهان یعنی آمریکا، چین و روسیه شروع کرد. او یکجانبه گرایی آمریکا، اقتدارگرایی روسیه و برخورد گزینشی چین با مقررات بین المللی را عامل اصلی بی ثباتی و تنشی اعلام کرد که جهان تا کنون از حل آن ناتوان بوده است.
همانند سالهای اخیر بحران داخلی ونزوئلا، جنگ داخلی سوریه، مسئله شرق اوکراین جزو موضوعات تکراری مونیخ 2020 بود که نشان میدهد بازیگران اصلی جهان از حل معضلات امنیتی ناتوان شده اند و تا کنون با گفتگو و ارائه راه حلها در کنفرانس مونیخ نتوانسته اند ثبات را به خاورمیانه، لیبی، افغانستان ، یمن و آفریقا بازگردانند.
دوری آمریکا به لحاظ جغرافیایی از کانون های تنش در جهان، این کشور را فقط نسبت به تهدیدات تروریستی علیه منافع خود حساس و متمرکز نموده است و نه تنها همکاری و مشارکتی برای حل ریشه های بحرانهای دهه اخیر انجام نمیدهد، خود نیز به یکی از کانونهای اصلی تولید بحران از خاورمیانه تا شبه جزیره کره و شرق اروپا و مرزهای چین و روسیه تبدیل شده است. از سوی دیگر درگیری کشورها در مورد چالشهای امنیتی فرسوده باعث شده تا عملکرد کلی کنفرانسهای مونیخ در مورد تغییرات اقلیمی همچنان کم اثر باشد.
آنچه از مجموع سخنرانی های مقامات قدرتهای بزرگ در این کنفرانس میتوان دریافت، پذیرش این واقعیت است که جهان در آستانه نظم چند قطبی قرار دارد و بلوکهای قدرت تلاش میکنند خود را آماده ورود به نظم جدید و ایمن نمودن خود در برابر چالشهای آغازین اقتصادی و امنیتی جهان چند قطبی کنند.
