بیوگرافی مورگان فریمن : بازیگر، کارگردان و راوی مورگان فریمن در ۱ ژوئن ۱۹۳۷ در ممفیس، تنسی به دنیا آمد. او کوچکترین عضو در بین پنج کودک مورگان پورتفيلد فریمن آرایشگر و معلم مدرسه، مایمه ادنا بود و در شیکاگو و میسی سی پی در یک خانه کم درآمد بزرگ شد.
بعد از اینکه او به دنیا آمد پدر و مادر مورگان، مانند بسیاری دیگر از آمریکایی های آفریقایی تبار که تحت فشار جیم کرو بطرف جنوب می رفتند، برای یافتن کار به شیکاگو نقل مکان کردند.
در حالی که پدر و مادرش به دنبال شغل بودند، فریمن با مادر بزرگش در چارلزتون و می سی سی پی ماند.
در شش سالگی، مادربزرگ فریمن در گذشت و او به شمال نقل مکان کرد تا با مادرش باشد که از شوهر الکلی خود جدا شده بود. آنها بعدا به تنسی و در نهایت به می سی سی پی رفتند و در گرینوود مستقر شدند
شور و شوق اولیه برای بازیگری
فریمن به عنوان یک کودک، بخش خوبی از زمان خود را صرف تهیه پول کافی برای دیدن فیلم می کرد و بازیگرانی مانند گری کوپر، اسپنسر تریسی و سیدنی پویتیر را دوست داشت.
فریمن خود نیز به طور تصادفی به بازیگری روی آورد. هنگام تحصیل در دبیرستان به عنوان مجازات کشیدن صندلی از زیر پای یک دختر، به او دستور داده شد تا در رقابت نمایشی مدرسه شرکت کند.
در کمال تعجب همه، و احتمالا مدیران مدرسه، فریمن ۱۲ ساله، استعداد ذاتی خود در بازیگری را به رخ همه کشید.
اما در حالی که فریمن علاقه به بازیگری داشت، خلبانی به خصوص در هواپیماهای جنگی در قلب او بود. بنابراین، پس از فارغ التحصیل شدن از دبیرستان در سال ۱۹۵۵، مورگان بورسیه تحصیلی نمایشی را رد کرد و به نیروی هوایی آمریکا پیوست.
با این حال ارتش بسیار متفاوت از آنچه او انتظار داشت، بود. فریمن به جای شروع به پرواز در آسمان، فعالیت خود را به عنوان مکانیک و متخصص رادار آغاز کرد. او همچنین متوجه شد که دوتس ندارد به افراد دیگر شلیک کند.
در سال ۱۹۵۹، فریمن نیروی هوایی را ترک کرد و برای آزمودن شانس خود به غرب و هالیوود نقل مکان کرد تا ببیند می تواند بازیگر شود یا خیر.
او در کلاس های بازیگری شرکت و برای یافتن کار تلاش کرد. در اوایل دهه ۱۹۶۰، او بار دیگر به شهر نیویورک رفت، جایی که کارهای پیش پا افتاده روزمره و هنرپیشگی را دنبال کرد.
تحول بزرگ
در سال ۱۹۶۷، همان سالی که با جنت ادیر بردشاو ازدواج کرد، فریمن اولین موفقیت خود را با بازی در تولید آفریقایی-آمریکایی برادری به نام “سلام، دالی؟” به دست آورد.
او همچنین در نمایش خارج از برادوی “عاشقان کاکاسیاها” نیز حضور پیدا کرد. پس از آن در سال ۱۹۷۱، فریمن به طور مرتب در برنامه ای متمرکز بر آموزش خواندن به کودکان تحت عنوان “شرکت برق” حضور می یافت.
اما حضور در تلویزیون برای فریمن خسته کننده بود. علیرغم حضور در چند اثر قدرتمند در اواخر دهه ۱۹۷۰، از جمله The Mighty Gents که نامزد جایزه تونی شد، این برای فریمن را راضی کننده نبود.
هنگامی که برنامه “شرکت برق” در سال ۱۹۷۶ به اتمام رسید، فریمن خود را دور از تصوراتش تصور می کرد. زندگی خصوصی او نیز دچار مشکل شده بود. تا قبل از پایان این برنامه، فریمن متوجه شد که ازدواجش متلاشی شده است و به نوشیدن بیش از اندازه روی آورد. فریمن و جنت در سال ۱۹۷۹ از هم جدا شدند.
یک سال بعد از طلاق، حرفه فريمن زمانی دوباره احیا شد که او در فیلم “بروبیکر” (۱۹۸۰) به عنوان یک زندانی دیوانه نقش آفرینی کرد. با این حال، جریان ثابت کاری که او به آن امیدوار بود، عملی نشد و فریمن مجبور شد به مدت دو سال سخت دیگر به تلویزیون بازگردد.
تا پایان این دهه، فریمن نقش هایی را ایفا کرد که تا حدودی مورد توجه قرار گرفتند. در سال ۱۹۸۴ او در فیلم “هرى و سان” ساخته پل نیومن حضور یافت و سپس راویگری چند مینی سریال تلویزیونی از جمله “قتل بچه آتلانتا” را پذیرفت.
ستاره هالیوود
در سال ۱۹۸۷، شانس به فریمن هنگامی روی آورد که او در فیلم “مهارت شهر نشینی” نقش بازی کرد. این نقش برای فریمن موفقیت بزرگی بود و او را نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد کرد.
دو سال بعد فریمن با تحسین بیشتری روبرو شد و بازی در فیلم “رانندگی برای خانم دیزی” جایزه گولدن گلوب بهترین بازیگر مرد و دومین نامزدی جایزه اسکار را برای او به امغان آورد. در همان سال او در فیلم “افتخار” نیز بازی کرد.
در دهه ۱۹۹۰، دوران حرفه ای فریمن با بازی در در فیلم های بسیار بزرگ مانند “رستگاری در شاوشنگ” (۱۹۹۴)، “هفت” (۱۹۹۵) و “تاثير عميق” (۱۹۹۸) به اوج خود رسید.
فریمن سپس با صدای رسا و حضور آمرانه خود، در فیلم های “بروس حاکم مطلق” (۲۰۰۷) و “ایوان حاکم مطلق” (۲۰۰۷) حضور پیدا کرد.
در سال ۲۰۰۵ فریمن برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای بازی در فیلم “دختر میلیون دلاری” شد. او بعدها نقش لوسیوس فاکس را در فیلم های “آغاز بتمن” (۲۰۰۵) و دنباله های پرمخاطب آن یعنی “شوالیه تاریکی” (۲۰۰۸) و “شوالیه تاریکی برمی خیزد” (۲۰۱۰) تکرار کرد.
او همچنین در فیلم های “فهرست آرزوها” (۲۰۰۷) و “قرمز” (۲۰۱۰) نیز نقش پذیرفت.
در فستیوال گلدن گلوب سال ۲۰۱۲، فریمن جایزه Cecil B DeMille برای مشارکت های برجسته در دنیای سرگرمی دریافت کرد.
صدای فصیح و متمایز فریمن او را برای راویگری مناسب ساخته است. صدای او در چندین اثر به یاد ماندنی از جمله فیلم “جنگ دنیاها” (۲۰۰۵) و مستند برنده جایزه اسکار “رژه پنگوئن ها” (۲۰۰۵) شنیده شود.
در سال ۲۰۱۰ نیز او جانشین والتر کرونکایت شد تا در اخبار شبانگاهی شبکه CBS، گوینده خبر کتی کوریک را معرفی کند.
در سال ۲۰۰۹، فریمن بار دیگر با کلینت ایستوود همکاری کرد و نقش رئیس جمهور آفریقای جنوبی نلسون ماندلا را در فیلم “شکست ناپذیر” بر عهده گرفت.
در طی سال های بعد، او در فیلم های “سقوط المپیوس” (۲۰۱۳)، “فراموشی” (۲۰۱۳)، “آخرین وگاس” (۲۰۱۳)، و “لوسی” (۲۰۱۴) ظاهر شد و برای انیمیشن “فیلم لگو” (۲۰۱۴) صدا پیشگی کرد.
از دیگر فیلم های فریمن تا به امروز می توان به “اکنون مرا می بینی ۱ و ۲” (۲۰۱۳ و ۲۰۱۶)، “برتری” (۲۰۱۵)، “لندن سقوط کرده است” (۲۰۱۶) و “تازه شروع شده” (۲۰۱۷) اشاره کرد.
منبع : بیوگرافی مورگان فریمن
